- Katılım
- 20 Kasım 2017
- Mesajlar
- 2.947
- Makaleler
- 1
- Çözümler
- 9
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Şu anda ortaokuldan gerçekten sevdiğim arkadaşlarım var. Ama liseye daha yeni geçtim eski lisem'de de birkaç kişi bulmuştum. Ama nakil olduktan sonra yeni okulumda kimseyi tanımıyorum zaten tanımakta isteyeceğe benzemiyorum.Lise 1'de haksızlığa uğramış biri olarak söylüyorum; gerçekten çok kötü bir his... İnsanların size yapmadığınız bir şeyden ötürü uzak durması, arkanızdan konuştuklarını bildiğiniz halde onları etrafınızda (okul ortamında mecburi olarak) görmeniz, motivasyon yokedici şeyler... Ben bu sorunu kendimi "hayalet" misali sessizliğe sokarak belli bir süre "geçiştirmiştim". Ama sonra farkettiğim şey ise insanların yanlışlara inanmaya daha meyilli olmalarıydı.
Sorunun çözümü ise çok basit: "Kendin ol"
Kimse için değişmeye değmez. "Bir daha hiçbirinin suratını görmeyecekmiş gibi konuş" Kendin olursan seni seven bir dost mutlaka çıkıyor. Senin yolunda ilerleyen bir yoldaş...
Ben bu sorunu böyle çözebildim. Umarım yazdıklarım yardımcı olur.
Bilmiyorum galiba doktorların dediği gibi ergenlikte duyguları biraz yoğun yaşıyorum. Umarım büyüdüğüm zaman düzelir.Dostum büyüyünce bunun kafana takacak bir şey olmadığını anlayacaksın karşındaki baktın bilmiyor alaya al boşver takma bazı şeyleri gül geç.