Dertleşmek istiyorum, boşandım

Ben de 32 yaşındayım. Aynı yaştayız. Bazı düşüncelerin yanlış. "Kadın sevici mahkemeler" demen doğru bir cümle değil ilk olarak. Çoğu zaman bu ülkede kadınlar mağdur oluyor. Yanlış bakış açın var. Eğer kendini haklı görüyorsan, sağlam bir avukat tutarak çocuklarını almaya çalışabilirsin. Bir babaya çocuklarını göstermemek doğru değil. En azından velayetlerini alamasan da, çocuklarını düzenli olarak görmeye hak kazanabilirsin.

Çocuklar için küçük yaştan itibaren baba desteğini arkalarına almak önemlidir. Zaten anne babası ayrı olan çocukların psikolojisi iyi olmuyor. Büyüdükleri zaman görmek istediğinde sana olan nefretleri ile karşı karşıya kalırsın. Annelerinin sana karşı onları dolduracağını bilmen gerek. O yüzden pes etmemen ve çocuklarının arkasında hep durman lazım. Onlar bunu hissetmeli ve bilmeli. Büyüdükleri zaman senden ne babalık görmüş olacaklar ki, seni baba olarak görmelerini bekleyesin. Bu yüzden böyle bir hataya düşme.
Şu an kafa karışıklığın ve üzüntülerin yüzünden sağlıklı düşünemiyorsun. Çocuklarından hiçbir zaman vazgeçme.

Şu an hangi taraf haklı bunun için yorum yapamam. Tek bir tarafı dinleyerek kanıya varılmaz. Sadece çocukların hakkındaki düşüncelerin için tavsiye verebiliyorum. Geçmişte yaşananların, yaşanacağı varmış. Bilinçsizlik, cahillik vs. ne dersek diyelim olmuş bir kere. Bundan sonra hayatını ve düzenini daha sağlam ayakların yere basarak kurarsın. Ama çocukların olduğunu unutamazsın. Desteğini onlardan esirgeme, mücadeleni sürdür. Hakkını kanunda aramaya çekinme. Bir baba olarak çocuklarını görmen senin en büyük hakkın. Tek başına çocuk yapılmıyor. Eski eşin de bunun farkına varsın. Aranızda ne geçerse, geçsin çocukları bunların dışında tutmanız gerekiyor. En önemlisi hayat devam ediyor. Kendini salma, suçlama veya başkalarını da suçlama. Seni yıpratmaktan başka bir işe yaramaz çünkü.
 
Arkadaşlar farklı farklı insanların düşüncelerini almak kötü mü? Her önüme gelenle dertleşememki. Burada kimse kimseyi tanımıyor anonimiz hepimiz. Saygı çerçevesinde dertleşmek istedin hepsi bu.

Bence bazı arkadaşlar gerekeni gayet güzel söylemişler. Kimse bir başkasının yaşadığını yaşamadan bilemez o yüzden ne kadar empati yapmaya da çalışsak o durumu yaşayan kişi kadar iyi bilemeyiz. Sadece diyeceğim şudur bizzat yaşamadım ama bence babası varken bir çocuk için babasız kalmak, babasının vefat etmesinden daha acı bir şey belki de. Bu söylediğim belki size saçma gelecektir yargılayabilirsiniz ama bence öyle çünkü ileride belki de hatayı kendinde arayıp kendini suçlayacak, en azından bir süre. En kötü kısmı ise kendi babasından göremediğini o çocuk ileride kendi çocuğuna nasıl verebilsin.
 
Son düzenleme:
Arkadaşlar o kadar çok hayattan bıkmış durumdayım ki anlatamam beni hayata bağlayan hiçbir şey yok hayatımda hep olumsuzluklar oluyor. Yaşım 32 geriye dönük baktığımda çok büyük keşkelerim oldu (evlilik gibi, çocuk yapmak gibi).
21 yaşımda askere gittim 22 yaşımda tezkeremi aldım ve bir anlıkla yengem ve abimin tanıdığı biriyle evlendim. 19 yaşındaydi yetiştirme yurdunda kalıyordu ve 1 ay içinde nasıl sevdiysem artık hemen evlendik. 4 ay sonra hamile bir şekilde beni terk etti. Doğum yaptı barıştık ve tekrar hamile kaldı kızıma şu an yaşları 8 ve 7 tekrar ayrıldık ve bitti. Ayrı illerdeyiz çocuklarımı tek tük görüyorum ayrı illerdeyiz. Gösterme konusunda sıkıntı çıkarıyor çoğu kez ona zarar vermek istedim yoksa içim rahat etmeyecekti mahkemeye gitsem sonuç belli kadın sevici mahkemeler. Çocuklarım bu yaşa gelene kadar bumerang gibi hep aynı sıkıntıyı çıkardı babalık yapayım derken sıkıntılara katlandım. Şimdiki düşüncem lanet olsun o kadına çocukları da artık ömrüm boyunca görmek istemiyorum düşünüyorum. Acaba çocukları hiç görmesem büyüklerinde beni gösmek isterler mi acaba yoksa onlarda mı beni unutur giderleri mi düşünceler var. Keşke biraz flört yapsaydım onunla olmayacağını anlardım. Siz olsanız anne ya da babanız siz küçük yaşta ayrılsalar ve görmediğiniz annenizi babanızı büyüdüğünüzde görmek ister misiniz? Yoksa nefret duyup görmek istemez miydiniz?

Eğer çocuklarının yerinde olsaydım; hiç görmediğim babam beni hiç görmek istememişse ondan nefret ederdim.
 
Eski eşin çocuklarını görmene engel oluyorsa hukuki yollara başvur ve hakkını ara.
Çocukların velayeti sende olmasa bile en azından görüşürsün çocuklarınla.
Çocukların büyüyüne kadar arkasında dur, bir zaman sonra bu tür konuları adam akıllı konuşursunuz.
 
Bu tür hassas konuları buralarda açmamalısınız. İleride böyle konularınızı silmek istediğinizde, ne kadar ısrar etseniz de, silmeyeceklerdir.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı