Dost kaybetme korkusu

Evet başlıktaki gibi en sevdiğim ve tek yanımda olan arkadaşımı kaybetmekten korkuyorum. Tam 11 yıldır süren bu arkadaşlığımızda hiç ayrılmadık, anasınıfından beri beraberiz. Geçen yıl liseye geçtiğimizde yollarımız ayrıldı ama biz iletişimimizi koparmadık. Neyse o bir yurda yerleşti ve orada güzel arkadaşlıklar edindi. Bana oradaki arkadaşlarını anlattığı zaman onu cidden kıskanıyordum. Mevzu kıskanmak değil aslında onu kaybetmekten korkmam. Yanımda olan tek dostumun yeni arkadaşlıklar edinmesi beni hem kıskandırıyor hem de korkutuyor. O kendi okulunda yeni arkadaşlar edinirken benim de kendi okulumda kafa dengi ve anlaşabildiğim biri bulamamam bu korkumu daha çok arttırıyor. Ve ben bu sene onun kaldığı yurtta kalmayı planlıyorum. Eğer ki kalırsam onun beni unutup gitmesi düşüncesi içimi yıpratıyor. Onu kaybedersem yanımda kimse olmayacak. Galiba bu sıralar bu korkuyu düşünerek onu kaybetmeye hazırım daha doğrusu yalnız kalmaya.

Küsüp gitmesinden veya unutmasından bahsediyorsanız ne hali varsa görsün derim ben eskiden çok takardımda artık pek umursamıyorum aldatıldım onu bile pek takmıyorum artık eskiden olsa ağlardım bayağı belki üzülürdüm sadece yıkılmıştım şoka girmiştim itirafı öğrenince, yani giderse gitsin olması gereken o ise olsun diyorum ben, tabii en yakın kankam yapsa ki yapmaz inşallah da yapmaz ama yapsa çok kötü olur yani ben arkadaşlarıma çok değer veren seven birisiyim, bir ara çok iyi anlaştığım tek kankam arkadaşım öldü sanmıştım aylarca onla konuşamadık belki 1 yıl, depresyona girdim çok kötü oldum bayağı yani çok kötü bir şey bir dostunu kaybetmek aşk acısından beter Allah kimseye vermesin inşallah korusun hepimizi düşününce bile ağlayasım geliyor bunu yani ben duygularımı saklayan birisi değilim, Allah'a bin şükür yaşıyormuş artık görüşüyoruz konuşuyoruz eskisi gibi eğleniyoruz eksik olmasın başımdan inşallah hep yanımda olsun dostum olsun gerçek dostum olmaya devam etsin, o döndüğü gün çok mutlu oldum mutluluktan gözlerim doldu inanamadım ama biliyordum bir gün geliceğini Allah'a şükürler olsun 🙂
 
Küsüp gitmesinden veya unutmasından bahsediyorsanız ne hali varsa görsün derim ben eskiden çok takardımda artık pek umursamıyorum aldatıldım onu bile pek takmıyorum artık eskiden olsa ağlardım bayağı belki üzülürdüm sadece yıkılmıştım şoka girmiştim itirafı öğrenince, yani giderse gitsin olması gereken o ise olsun diyorum ben, tabii en yakın kankam yapsa ki yapmaz inşallah da yapmaz ama yapsa çok kötü olur yani ben arkadaşlarıma çok değer veren seven birisiyim.
ve tek destekcin ve arkadaşın o ise
 
Kardeşim sen dost kaybedeceksin o eşek mi kaybedecek sanki? Arkadaş bulabileceğin yerlerde takıl kimsesizim diyorsan. Ama bu arkadaş işi omlet değil ki yapılsın zamanla olacak bir şey. Bak ben spor salonuna gidiyorum bir kaç hergele dışında insanlar acayip sıcakkanlı.
 
Evet başlıktaki gibi en sevdiğim ve tek yanımda olan arkadaşımı kaybetmekten korkuyorum. Tam 11 yıldır süren bu arkadaşlığımızda hiç ayrılmadık, anasınıfından beri beraberiz. Geçen yıl liseye geçtiğimizde yollarımız ayrıldı ama biz iletişimimizi koparmadık. Neyse o bir yurda yerleşti ve orada güzel arkadaşlıklar edindi. Bana oradaki arkadaşlarını anlattığı zaman onu cidden kıskanıyordum. Mevzu kıskanmak değil aslında onu kaybetmekten korkmam. Yanımda olan tek dostumun yeni arkadaşlıklar edinmesi beni hem kıskandırıyor hem de korkutuyor. O kendi okulunda yeni arkadaşlar edinirken benim de kendi okulumda kafa dengi ve anlaşabildiğim biri bulamamam bu korkumu daha çok arttırıyor. Ve ben bu sene onun kaldığı yurtta kalmayı planlıyorum. Eğer ki kalırsam onun beni unutup gitmesi düşüncesi içimi yıpratıyor. Onu kaybedersem yanımda kimse olmayacak. Galiba bu sıralar bu korkuyu düşünerek onu kaybetmeye hazırım daha doğrusu yalnız kalmaya.

En yakınım dediğimiz insanlar bile gelip geçici. Benim zamanında ortaokul-ilkokul dönemimde maalesef arkadaşım azdı ve çoğu çocuk sebebini bilmediğim bir şey yüzünden dışlıyor ve aralarına almıyorlardı. Arkadaşım diyebilecegim bir babam vardı. Onu da 12 yaşımda kaybettim. Şu an yine sayılı arkadaşım var ama hala ayaktayım ve mutluyum. Arkadaşların sana gelmesini bekleme sen onlarla konuşmaya çalış. Kendini geliştirmek için internet ortamında arkadaşlıklar başlatmaya çalış. Umarım senin için en iyisi olur.
 
En yakınım dediğimiz insanlar bile gelip geçici. Benim zamanında ortaokul-ilkokul dönemimde maalesef arkadaşım azdı ve çoğu çocuk sebebini bilmediğim bir şey yüzünden dışlıyor ve aralarına almıyorlardı. Arkadaşım diyebilecegim bir babam vardı. Onu da 12 yaşımda kaybettim. Şu an yine sayılı arkadaşım var ama hala ayaktayım ve mutluyum. Arkadaşların sana gelmesini bekleme sen onlarla konuşmaya çalış. Kendini geliştirmek için internet ortamında arkadaşlıklar başlatmaya çalış. Umarım senin için en iyisi olur.
internet ortamında da bir yerden sonra o arkadaşlıklar gerçek değil . Görüşünü yazdığın için teşekkür ederim
 
Hocam ne yapalım yani kimse kalıcı değil. Çok sevdiğin bir insan bile olsa, en ufak bir olay yüzünden aranız açılabilir. Şunu unutmayın çoğu insan huyuna gidildikçe iyi insandır. Gerçek arkadaşınla zaman zaman kavga da etsen 1 gün sonra eskisi gibi olursunuz, çünkü arkadaşlığınız samimi bir ilişki üzerine kurulmuştur.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı