Duygusal olarak açlık çeken insanlar nasıl doyurulur?

Çevremde çok fazla ilgiye alakaya muhtaç kişiler var fakat ben çok samimiyetsiz ve duygusuz birisiyim. Sürekli teselli edilmek istiyorlar ama ben teselli etmeyi kendime yakıştıramıyorum ağır abi bir profilim var. Kimisi gelip ağlayarak koynuma başını koysa iğrenerek sırtını sıvazlarım. Ama filmlerde gördüğüm kadarıyla insanlar birbirlerini teselli edip güzel cümlelerle insanların morallerini yerine getirebiliyorlar. Nasıl yapacağım bilmiyorum nereden başlamalıyım?

Benim 7 yıllık arkadaşım da senin gibi. Son 1-2 yıldır bu şekilde bir kişiliğe büründü. Hala da anlayabilmiş değilim nasıl böyle olabiliyorsun diyorum kendisine. Özellikle de kendini realist bir insan olarak tanımlıyor.

Filmlerle hayat yürüseydi hayatlar mükemmel olurdu ama öyle olmuyor. Bende senin gibi ciddi biriyim eğer sen acırsan zayıf biri olursun. O yüzden onları acılara bırak. Öldürmeyen acı güçlendirir.

Bir şey demene gerek yok.
Sessizce durarak konuşmasını dinle, analiz et ve bir tane de tokatı sen at.

Yusuf11 dedi:

Benim 7 yıllık arkadaşım da senin gibi. Son 1-2 yıldır bu şekilde bir kişiliğe büründü. Hala da anlayabilmiş değilim nasıl böyle olabiliyorsun diyorum kendisine. Özellikle de kendini realist bir insan olarak tanımlıyor.

Genişletmek için tıkla...

Ben kendimi realist değil de rasyonalist olarak tanımlıyorum evrende insana verilmesi gerektiği kadar değer veriyorum ama bu beni kötü biri yapıyor.

Değişmeye çalışsam da olmuyor maalesef nasıl yapabileceğimi bilmiyorum.

ZCPS21 dedi:

Bir şey demene gerek yok.
Sessizce durarak konuşmasını dinle, analiz et ve bir tane de tokatı sen at.

Genişletmek için tıkla...

Çevrende hiç kimse kalmaz. Şimdi kimseye muhtaç değilim edebiyatı yapacaksınız ama toplumda yaşıyoruz hayat sosyal medyadaki özlü sözler gibi değil.

Fonksiyonlar dedi:

Çevrende hiç kimse kalmaz. Şimdi kimseye muhtaç değilim edebiyatı yapacaksınız ama toplumda yaşıyoruz hayat sosyal medyadaki özlü sözler gibi değil.

Genişletmek için tıkla...

İşin goy goy tarafındayım, yükselmene gerek yok.

İnsanlar aciz ve içini dökmeye muhtaç, dozunu ve konumunu ayarlayamazsan dizlerini döversin.

Ben karşı tarafa konfor sağlayan birisi değilim, çokta umurumda değil, çevrem az olsun öz olsun yeterli. Kucağımda okşadıklarımın hayrını göremedim.