Eskileri özlüyor musunuz?

Coda dedi:

Hocam abo 8 yıl ne kaç yaşındaydınız siz?

Genişletmek için tıkla...

Çocuktuk tabii o zaman ama hala aklımda kalan ve özlediğim tek arkadaşımdır.
Şu an 17 yaşıma basacağım.

Özlüyor gibiyim emin de değilim.

Elbette, kim özlemez ki. Herkesin gönlünde ayrı bir yeri vardır eskilerin.

Çocukluğumu çok özlüyorum. Hala çocuk gibi hissetmeme rağmen yaşım ilerlediği için üzerime binen yükler artık bana çok ağır geliyor. Çocukluk arkadaşlarımı görüyorum, hepsi ciddi bir tavırla hayatta ilerliyorlar. Eskiden oynadığım online oyunlara giriyorum, kimse kalmamış. Eskiden dinlediğim müzikleri dinliyorum, eskiden oynadığım oyunları. O tadı vermiyor, mutlu olamıyorum. Ama ruhum hala 10 yaşında, belki de 11.

Özlemedim. Eski günleri.

Eskiden ailemle daha çok vakit geçirirdim, şimdi vaktimiz yok ve ayrıca yaşlanıyorlar. Arkadaşlarımla da arama mesafe giriyor. Bunları düşünmek bile rahatsız edip eskiyi özletiyor.

nemo dedi:

Çocukluğumu çok özlüyorum. Hala çocuk gibi hissetmeme rağmen yaşım ilerlediği için üzerime binen yükler artık bana çok ağır geliyor. Çocukluk arkadaşlarımı görüyorum, hepsi ciddi bir tavırla hayatta ilerliyorlar. Eskiden oynadığım online oyunlara giriyorum, kimse kalmamış. Eskiden dinlediğim müzikleri dinliyorum, eskiden oynadığım oyunları. O tadı vermiyor, mutlu olamıyorum. Ama ruhum hala 10 yaşında, belki de 11.

Genişletmek için tıkla...

Şu anda eski bir müziği dinliyorum, 2015 zamanlarında çok dinlerdim. Aynı tadı vermiyor cidden.

Akşam ezanına kadar evin kapısından geçmez, arkadaşlarla didişe didişe taso veya saklambaç oynardık; hele o bayramlarda, boncukları tabancalara doldurur birbirimize cephe alırdık, silahı bozulan bana getirir, gerekli parçaları 502 ile yapıştırırdım, o tırnaklarım ve parmaklarım göz göz olurdu...Yoldan geçen arabalara boncuk sıkar, mahallenin uç kısımlarına doğru koştururduk. Hiç unutmam, arkadaşım koyu sarı renkli bir kartalın sürücüsüne boncuk atmıştı, adam işi gücü bırakıp üç tur attı mahallede; korkudan direğe çıkmış ağlıyordu arkadaşım, sabaha kadar uyumamış .
Dedemlerin evinin önünde boş bir alan vardı, orada ağabeylerle top oynardık, dedemin gül bahçesine top giderse, fark ettiği anda bağırır, topu attıktan sonra ağır fırça atardı...O kadar korkardık ki, bahçeye girip topu alacak olan ben olduğum halde, sağlam kızardı bir o kadar da çok severdi rahmetli...

Komşularla o kadar sıkı fıkı olurduk ki, ellerinde büyüdüğüm için yatıya kalırdım, kaldığım süre içerisinde birçok objeyi işaret edip "o ne bu ne" diye çok soru sorar, susmazmışım...Çocukluğum o kadar güzel geçti ki...Çok özlüyorum.

Özledim,hem de çok özledim.

Eskiler eskiden güzeldi.