Awhlind
Megapat
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
- Meslek
- Öğrenci
Öncelikle biraz icimi dökeceğim bastan söyleyeyim. Ders calısmaktan konuyu nereye getirdin demeyin.
15 yasındayım lise 2'ye gidiyorum ve bildğiniz gibi sene sonu bölüm secimi yapmam gerekiyor. Normalde basarılı bir öğrenciydim lise 1'e kadar. Lise 1'e gectikten sonra LGS bitiminin verdiği rehavetle 1 yıl hiç calısmadım. 9. sınıf yok yani ben de.
Babam da bu durumun farkında ve yanına her gittiğimde bu konu konusuluyor tam 1 yıldır neredeyse her gün. Ve bu sene beni bos bırakmayacağını söylüyor. Ben bu durumdan o kadar sıkıldım ki. Babamın böyle yapmasını anlıyorum ancak benim koca bir boslukta olduğumu bilmiyor.
8. sınıfa gecmeden önce bir sürü amacım vardı. Sürekli bir seyler yapmak için calısıyordum. Meslek amacım yazılım mühendisliğiydi mesela. 8. sınıfa gectiğimde sınav maratonuna girdik ve tek yaptığım test cözmekti. O yıl kitap alıskanlığımı, meslek amacımı, direkt hayat amacımı kaybettim. Tek istediğim iyi bir liseydi.
Sonra 9. sınıf basladı dedim ki tüm yıl calıstım biraz yatayım. Ama alıskanlık haline geldi ve bu sefer de ders de calısmadım. Yani su an düsünüyorum "ben ileride ne yapmak istiyorum?" diye. Cevap yok. Yani ileride yapmak istediğim bir meslek yok, amac yok.
Tamam calısacağım ama ne için yani? Güzel bir üniversite? Daha fazla para? Ama tam olarak istediğimi yapmadığım sürece ne anlamı kalıyor ki. Yani daha ne yapacağımı düsünmeden calısmaya zorlanmak, alan secmek bana saçma geliyor.
Kücüklükten beri bana asılanan şey buydu. Calıs, iyi üniversite kazan, iyi üniversite iyi is demek, iyi is cok para. Sabah 8- aksam 5 is bası yap, evlen, çocuk yap. Zaten ortalama 70 yıllık hayat. En az 22 yasına kadar okulda harcıyoruz zamanı zaten. İlk 8 yasını hatırlamıyorsun bile. Sadece 14 yılın var gencliğini yasayabilmen için ki o da paran varsa. Ortalama gelirli bir ailede yasayan Türk genciysen, onu da yapamıyorsun ki.
22'den sonra is hayatı kosusturmaca. 60a geldiğinde emekli oluyosun. Kaldı 10 yılın, yasasın artık emeklisin, çocukların var, paran var.
Ama enerjin kalmamıs son 10 yılın var. Bu muydu yani hayat? Ki 70 yıl yasayabileceğin bile kesin değil.
Her neyse. Dediğim gibi ne yapmak istiyorum, geleceğim nasıl olacak, istediğim meslek ne? Bunları cidden bilmiyorum ve sürekli soruyorum kendime bunları. Kücüklüğümden beri uzaya hep ilgim vardı. Ve ilgim oldukca arttı. Beni en cok heyecanlandıran konu bu. Ancak bu konuyla ilgilenmek için hangi mesleği secebilirim bilmiyorum.
Türkiye'de zaten böyle bir meslekten para kazanabileceğimi de sanmıyorum. Yurt dısına cok cıkmak istiyorum. Özellikle bu konu üstüne yoğunlastım bu aralar. Aslında asıl sorun amacım yok değil, cok fazla yapmak istediğim şey var. Tabii ki hepsini yapmam imkansız ve gercekten hangisini yapmak istediğimi bilmiyorum.
Yani ben biliyorum ki benim bunları düsünmemin hiçbir manası yok. Sistem bu sekilde gerektiriyor. Eğer hayatını kazanmak istiyorsan zırlamananın anlamı yok calısacaksın. Baska yolu yok. Benim sitem ettiğim şey daha 15 yasında herhangi bir amac belirlememisken bizden gereğinden fazla şey beklenmesi.
15 yasındayım lise 2'ye gidiyorum ve bildğiniz gibi sene sonu bölüm secimi yapmam gerekiyor. Normalde basarılı bir öğrenciydim lise 1'e kadar. Lise 1'e gectikten sonra LGS bitiminin verdiği rehavetle 1 yıl hiç calısmadım. 9. sınıf yok yani ben de.
Babam da bu durumun farkında ve yanına her gittiğimde bu konu konusuluyor tam 1 yıldır neredeyse her gün. Ve bu sene beni bos bırakmayacağını söylüyor. Ben bu durumdan o kadar sıkıldım ki. Babamın böyle yapmasını anlıyorum ancak benim koca bir boslukta olduğumu bilmiyor.
8. sınıfa gecmeden önce bir sürü amacım vardı. Sürekli bir seyler yapmak için calısıyordum. Meslek amacım yazılım mühendisliğiydi mesela. 8. sınıfa gectiğimde sınav maratonuna girdik ve tek yaptığım test cözmekti. O yıl kitap alıskanlığımı, meslek amacımı, direkt hayat amacımı kaybettim. Tek istediğim iyi bir liseydi.
Sonra 9. sınıf basladı dedim ki tüm yıl calıstım biraz yatayım. Ama alıskanlık haline geldi ve bu sefer de ders de calısmadım. Yani su an düsünüyorum "ben ileride ne yapmak istiyorum?" diye. Cevap yok. Yani ileride yapmak istediğim bir meslek yok, amac yok.
Tamam calısacağım ama ne için yani? Güzel bir üniversite? Daha fazla para? Ama tam olarak istediğimi yapmadığım sürece ne anlamı kalıyor ki. Yani daha ne yapacağımı düsünmeden calısmaya zorlanmak, alan secmek bana saçma geliyor.
Kücüklükten beri bana asılanan şey buydu. Calıs, iyi üniversite kazan, iyi üniversite iyi is demek, iyi is cok para. Sabah 8- aksam 5 is bası yap, evlen, çocuk yap. Zaten ortalama 70 yıllık hayat. En az 22 yasına kadar okulda harcıyoruz zamanı zaten. İlk 8 yasını hatırlamıyorsun bile. Sadece 14 yılın var gencliğini yasayabilmen için ki o da paran varsa. Ortalama gelirli bir ailede yasayan Türk genciysen, onu da yapamıyorsun ki.
22'den sonra is hayatı kosusturmaca. 60a geldiğinde emekli oluyosun. Kaldı 10 yılın, yasasın artık emeklisin, çocukların var, paran var.
Ama enerjin kalmamıs son 10 yılın var. Bu muydu yani hayat? Ki 70 yıl yasayabileceğin bile kesin değil.
Her neyse. Dediğim gibi ne yapmak istiyorum, geleceğim nasıl olacak, istediğim meslek ne? Bunları cidden bilmiyorum ve sürekli soruyorum kendime bunları. Kücüklüğümden beri uzaya hep ilgim vardı. Ve ilgim oldukca arttı. Beni en cok heyecanlandıran konu bu. Ancak bu konuyla ilgilenmek için hangi mesleği secebilirim bilmiyorum.
Türkiye'de zaten böyle bir meslekten para kazanabileceğimi de sanmıyorum. Yurt dısına cok cıkmak istiyorum. Özellikle bu konu üstüne yoğunlastım bu aralar. Aslında asıl sorun amacım yok değil, cok fazla yapmak istediğim şey var. Tabii ki hepsini yapmam imkansız ve gercekten hangisini yapmak istediğimi bilmiyorum.
Yani ben biliyorum ki benim bunları düsünmemin hiçbir manası yok. Sistem bu sekilde gerektiriyor. Eğer hayatını kazanmak istiyorsan zırlamananın anlamı yok calısacaksın. Baska yolu yok. Benim sitem ettiğim şey daha 15 yasında herhangi bir amac belirlememisken bizden gereğinden fazla şey beklenmesi.
Son düzenleyen: Moderatör:
.
