2003'te doğdum. İlkokul ve ortaokulda hep dalga geçilir, dışlanır, küfür ve dayak yerdim. Evde de geceleri babamdan küfür ve dayak yerdim. Okula dayanamayıp 10. sınıfta açık liseye geçtim. O kadar çok küfür ve dayak yedim ki artık bundan zevk almaya başladım. Okulda, evde, mahallede bana her zaman deli, özürlü, spastik falan derlerdi. Babamın ölmesi için her gün tanrıya dua ederdim çünkü hayattaki en büyük düşmanım sayılabilirdi. Bir ara 5 vakit camide namaz kılıyordum, aşırı dindar olmuştum. Göz zinası olmasın diye sokakta gördüğüm kadınlara bile bakmaz olmuştum. Belki dindar olursam tanrı hayatımı düzeltir, beni normal bir adam yapar diye. Oyun oynamaktan başka bir şey yapmadığım için cahildim tabii. Sonra araştırmalar yaptım. Felsefe, tarih, sosyoloji gibi şeylere merak sardım. İnançsız oldum. Eşitliği savunduğu için komünizme merak sardım, sonra bütün siyasetçilerin ve insanların kendi çıkarını önemsediğini fark ettim ve apolitik oldum. 3 yıl evde oturduktan sonra üniversite sınavına girdim ve istemediğim bir bölüm kazandım. Derslerden hiçbir şey anlamıyordum, insanlar yine beni tanıştıktan birkaç gün sonra dışlıyordu ve arkamdan (bazıları direkt) dalga geçiyordu. Sınıfta kaldım ve başka bir bölüme yatay geçiş yaptım. Bu bölümü de istemiyordum ama şehir dışına çıkacak param olmadığı için boşta kalmayayım diye seçtim. Asla arkadaşım olmadı. Asla partnerim olmadı ve olmayacak. Hayatım boyunca acı çektim ve çekmeye devam edeceğim. Saçma sapan tavsiye istemiyorum. İçimi dökmek iyi geliyor sadece.