Hayat pahalılığı, hayattan bıkkınlık

Kötü bir ev için bile 10 yıl boyunca maaşın bir kuruşuna dokunmadan biriktirmemiz gerekiyor.
Teneke bir araba için bile en az 2-3 yıl boyunca yine maaşın bir kuruşuna dokunmadan biriktirmemiz gerekiyor.
Zaten kötü bir ev ve kötü bir araba için bir kuruşuna dokunmadan biriktirsen 12-13 sene ediyor.
Evin içindeki eşyalar için en az 1 sene daha çalışsak 13-14 sene ediyor.
Biz hiç para harcamadan bunları nasıl alacağız arkadaşlar, cevabı olan var mı?
Zaten bir de para harcadığımızı kabul edersek 13-14 sene 25-30 seneyi bulur herhalde.
Üniversiteden sonra iş bulup bulamayacağımız belli değil. Bulsak da verilen maaş yine asgari ücrete yakın bir maaş oluyor, KYK borcu oluyor, 4 sene gidiyor. Dayısı olan önümüze geçiyor.
Son 2-3 senedir mental olarak cidden çöktüm. Uyanır uyanmaz zihnim hemen kötü düşüncelerle doluyor. Gün içinde sürekli uzaklara dalıp dalıp duruyorum mutsuz mutsuz.
Cidden akıl sağlımı kaybetmeye başladığımı hissediyorum. Bıktım artık. Nasıl daha dayanıklı olabilir bir insan? Önerilere açığım.

Önemsiz Cioran dedi:

Kötü bir ev için bile 10 yıl boyunca maaşın bir kuruşuna dokunmadan biriktirmemiz gerekiyor.
Teneke bir araba için bile en az 2-3 yıl boyunca yine maaşın bir kuruşuna dokunmadan biriktirmemiz gerekiyor.
Zaten kötü bir ev ve kötü bir araba için bir kuruşuna dokunmadan biriktirsen 12-13 sene ediyor.
Evin içindeki eşyalar için en az 1 sene daha çalışsak 13-14 sene ediyor.
Biz hiç para harcamadan bunları nasıl alacağız arkadaşlar, cevabı olan var mı?
Zaten bir de para harcadığımızı kabul edersek 13-14 sene 25-30 seneyi bulur herhalde.
Üniversiteden sonra iş bulup bulamayacağımız belli değil. Bulsak da verilen maaş yine asgari ücrete yakın bir maaş oluyor, KYK borcu oluyor, 4 sene gidiyor. Dayısı olan önümüze geçiyor.
Son 2-3 senedir mental olarak cidden çöktüm. Uyanır uyanmaz zihnim hemen kötü düşüncelerle doluyor. Gün içinde sürekli uzaklara dalıp dalıp duruyorum mutsuz mutsuz.
Cidden akıl sağlımı kaybetmeye başladığımı hissediyorum. Bıktım artık. Nasıl daha dayanıklı olabilir bir insan? Önerilere açığım.

Genişletmek için tıkla...

Hayattaki bu sorunları düşünmek yerine, anı yaşa.
Dün geçmişte kaldı, yarın ise bir bilmece; ama bugün sana bir hediyedir, bunun kıymetini bilmek gerekir.

Para sadece bir araçtır bu istisnasız böyledir, insan bunu aklıyla kullanabildiği sürece zengin ya da fakir olur, kimisi ihtiyacının üstünde bir şey için (asgari ücretle iPhone alan gibi) didinir, kimisi de yatırım yapabilir, bunu zengin de yapar fakir de. Parayı ve dolayısıyla hayallerini ön plana çıkarıp bunlara odaklanırsan inan ki kötü şeyleri, daha doğrusu gereksiz şeyleri düşünmene vakit kalmaz, daha mükemmel olmaya çalışırsın, bu zaten hayat enerjisini sağlayabilir. Şunu diyebilirsiniz bu ülkede her şey pahalı neyin hikayesini anlatıyorsun diye, ya arkadaşım bahaneler biter mi sanki, bugün ekonomik kriz, yarın doğal afet, başka zaman bilmem ne.. Çalışan ve isteyen adam bunları düşünür mü, ne gerek var karamsarlığa ya, sonsuza kadar mutsuz olmayacağız ya, elbet olur güzel şeyler, ümitsiz ve karamsar olmak da artık kişinin kendi problemi ve bakış açısı.

SonOyuncu dedi:

anı yaşa.

Genişletmek için tıkla...

Sen anı yaşa, bazıları amaçları için yaşasınlar.

Dostum, bu yazına karşılık yazacak bir şey cesaretinde bulunamadım ama yazacağım...
3 sene sonra ne olacağını belli değil...neden kendini asgari ücretten değerlendiriyorsun? Asgari çalışanları asla kucumsemiyorum ve daha da fazla saygım var onlara... Minimum maaşla ev geçindiren koca yürekli insanlar...
Sen belki ileride yurt dışına gideceksin ya da iyi bir iş imkanı bulacaksın.
Hatta 3 ay tatilde İngilizce çalışarak iyi iş imkanları bu sefer seni kovalar.
Evet ekonomi çöktü. Esnaflar da bu anı kovalıyor sanki.
Geçen döner yemeye gittim bir gideyim dedim.
Adam ekmeği açtı kestiği döneri koydu... Sonra ekmeğin içindeki dönerden biraz alıp geri verdi... Yağmurun ortasında aç aç gelmişim ne vardı yani onu almasan?
Paramı vermedim döneri de almadım sıradaki kişiye verdim.
Çok uyanık tipler var.
Eskiciden bozuk anakart alacaktım, (bilgisayarlarla uğraşmayı severim de)
Adama kilosu ne kadar dedim anakartin.
Onlar kiloyla veriyor çünkü.
Adam 5 TL dedi sonra oradan 60 tane ver dedim adam anakartin değerini anlayıp allem kullem etti. Yok efendim işte bunlar 50 TL falan 5 TL değildi yanlış filan söyledim dedi. Abiye güldüm sonra sesimi çıkarmadan gittim.
Konu neden buraya geldi bilmiyorum fakat doların etkisiyle bazı esnaflar uyanikliga başlamış
Bende üzülüyorum ama 3 yıl sonra ne olup bittiğini bilmiyorum.
Sen çok değerli birisin inan kendine.
Arkadaş çevreni temiz tutup yoluna bak.
Senin gibiler zor bulunur neden mi?
(Bazı) uyanik esnafcilar çıkar ararken; sen ise, ülkenin ekonomisi kötüye giderken ülke için çare arıyorsun...
Yoluna bak kendini ezdirme, diyeceğim bu kadar diğerini Allah bilir.