Kusura bakma henüz yeni girebildim foruma görmedim fakat aradan o kadar zaman geçtikten sonra tekrar yazman gerçekten beni çok mutlu etti. En iyi dost dediğim insanlar bile bana yüz çevirirken hiç tanımadığım birinin derdimi dert edinmesi mutlu ve tuhaf hissettirdi. Merak etme intihar gibi düşüncelerden vazgeçtim. Farklı bir eve çıktım şu an zengin olan halamlar bana yardım ediyor belli miktar ben de üniversite sınavına hazırlanıyorum. Şu anda maddi sıkıntım yok ama gerçekten bir insanı ailesi hiç mi sevmez ya. Mutlu aileleri görünce çok üzülüyorum. Farklı eve çıkalı 3 ay oldu annem babam bile bir kez arayıp sormadı bir mesaj bile yazmadı. Bu hayatta yalnız olduğumu anladım sanırım yapacak bir şey yok kendi ayaklarımın üstünde duracağım artık. En azından arayıp soran bir kaç arkadaşım var onlar geliyor bazen içiyoruz kafa dağıtıyoruz ama malum salgından dolayı o da yok bayağıdır. O yüzden bu ara biraz strese girdim ama sabrediyorum artık hayat bana yüzünü gülmedi yapacak bir şey yok. Artık iyi bir yazılımcı olup kendi hayatımı kendim yaratmayı düşünüyorum, teşekkürler...
