Şans, kader, mahkumuyuz. Türkiye de doğanların çoğu böyle olduğunu söylüyor. Bazen düşünüyorum, hayat sıkıcı, iş, ev, okul, işlerin var ve bunları bitirmeye çalışıyorsun başka da hiçbir şey yok. Kendini kocaman evin tepesinden bırakıyorsun *sözde ölme amaçlı ne tesadüftür ki sakat kalıyorsun. Şimdi hayat sıkıcı deyip tavana boynunu asarsan eğer ünlüysen peşinden yas tutulur, ama değilsen sadece akrabaların ve ekran başındaki insanlara değer veren bir kaç kişi yas tutar. İşte bundan bahsediyorum, şehit olanların ölmeden önceki değerlerinden vb. Fakat hiç düşündünüz mü acaba ölsem mezarıma kim gelir, ölsem kimler ağlar... Büyüdünüz, hayatın amacı olan parayı artık lavaboda kullanıyorsunuz, zenginlikten paranızı sayamıyorsunuz. "eee" yani gerçekten ne yapacaksın bu parayı... Neyse sizin de modunuzu daha fazla düşürmeyeyim..