9. sınıf çok güzeldi be gençler. 10. sınıfa gelince adeta büyük bir ruhani buhran yaşadım. 9. sınıftaki neredeyse tüm arkadaşlarım gitmiş. Diğer sınıf ile birleştik onlar ile de zaten muhabbetim yok ve yakınlaşmakta istemiyorum pek alışık değilim. Çok sevdiğim bir öğretmen okuldan gitti, ailem ile aram giderek açıldı zaten anlaşamıyorduk o kadar. Sevdiğim kız çevremden uzaklaştı ve adeta ortadan kayboldu. Ona ulaşabileceğim tek yer olan Instagram'ını da dondurduğu için ulaşabileceğim bir yer kalmadı. Ve bunların hepsi son 30 gün içinde oldu. Cidden kendimi o kadar kötü hissediyorum ki. Hep "daha kötü ne olabilir" derken cidden oluyor. Zaten 9. sınıfta yalnız bir insandım daha da kötü oldum. Bunu yazarken bile boğazımda garip bir his var. Zaten kaç gündür ağlamak istesem bile ağlayamıyorum uzun zamandır ağlamadım diyebilirim. Bir çözüm aramıyorum aslında zaten çözülebilecek bir şey yok sadece ortada kaldım adeta çok sinirim bozulmaya başladı.