Hayatım boyunca asla boş bir insan olmadım. Parmakla gösterilen, efendi, zeki, okul ve okul dışı yaşantımda hep çalışkan biri olarak anıldım. Bu sene YKS'ye hazırlanıyorum. İki ay önce annem vefat etti. Hayatım zaten ekonomik nedenlerden dolayı rezil bir şekilde geçiyordu, iyice kötüleşti. Hayatım boyunca hiç sinemaya, sinemayı geçin bir kafede arkadaşlarla oturmadım veya çok sevdiğim bir sanatçının konserine gitmedim. Lise yıllarımda hiçbir anım olmadı. Arkadaş grubundakiler toplaşıp bir yerlere giderken ben başımı eğip evime döndüm, nedeni malum. Hep mücadeleci oldum. Zaten olmayan aile düzenimde evde kavgayla geçen günlerde büyüdüm. Annem veya babamla hiçbir sosyal aktivitemiz olmadı, annemle asla olamayacak. Bütün test kitaplarımı kendim aldım. Günde 13 saat çalışıyordum. Dershaneye gidemedim, gitsem belki bu sınavda 1 değil 5 yapacaktım. Hiç sevgilim olmadı, olsa bile başımı öne eğmekten bıktım. Artık öyle bir noktaya geldim ki sadece yaşadığıma ve sokaklara düşmediğime şükrediyorum. Sınavı kazansam bile bir şey değişmeyecek. Kampüs hayatım olmayacak. Yine gidip bir işte çalışmak zorunda kalacağım. Hukuk istiyorum, devlette işim olmazsa serbest avukatlık için yine para lazım. Böyle uzun uzun dizdim her şeyi ama gerçekten her zaman çalıştım ve asla oturduğu yerden zırlayan biri olmadım. Dediğim gibi lise hayatım boyunca her tatilde istisnasız her tatilde bazen hafta sonu bile günde 13 saat çalışıyordum çeşitli işlerde. Sadece artık yoruldum. Benim gibi olanlar var mı? Varsa nasıl başa çıkıyorsunuz bu tempoyla?
Hayatım boyunca her şeyin kötü olması
- Konuyu başlatan 757283
- Başlangıç Tarihi
- Mesaj 14
- Görüntüleme 366
huytur
Centipat
- Katılım
- 18 Temmuz 2022
- Mesajlar
- 138
Bazı şeyleri boş veriyorum en fazla ne olabilir ki diyorum. Anladığım kadarıyla çalışmaktan sosyal alanda eksik kalmışsınız eski dostlarınızla bir görüşme falan ayarların geceye kadar konuşun vesaire kafan dağılır çok odaklanmışsın kötü demiyorum ama her şeyin fazlası zarar.
Troll vs değil hocam, anlatacak kimse olmayınca buraya yazayım dedim.
Çalışmak mecburiyet oldu artık benim için. Aileme destek olmak için hem okuyup hem çalışıyordum artık çalışmadığım her an kendimi kötü hissediyorum bu ders konusunda da aynısı. Belki bir yerde iyi bir şey ama gerçekten fazlası zarar. Kısır bir döngü oldu her şey artık içinden istesem de çıkamam.
Michal Krizo
Hectopat
- Katılım
- 4 Eylül 2020
- Mesajlar
- 3.098
- Çözümler
- 5
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
huytur
Centipat
- Katılım
- 18 Temmuz 2022
- Mesajlar
- 138
Belki denersiniz ama yapmak isterseniz yarın veya ne zaman istiyorsan anladığım kadarıyla teksin çalışıyorsan pazar günleri de boşsundur telefonunu kapat ve sakla ben denedim parka büyük AVM'lere falan giderek zaman geçirdim o gün ne olabilir ki? Deyip spor salonuna yazıldım sonra ciddiye alıp 6 ay boyunca gittim hala gidiyorum. Galiba buna zamanınız yok sıkıntı yok kendi halinizde takılın ders çalışabilirsin ama 2 saati falan geçmesin onu sen ayarlarsın. Normalde yazmazdım ama bende senin gibi bir döngüye düştüm sabah kalk git dön çalış yat uyan tekrar yap. Bir süre sonra yeter deme vakti geldi. Psikolog değilim ama deneyin belki işe yarar.
Bir süre dönüyor elbette. Kenara attığım parayla o da tabii. Ondan sonrasında yine aynı şekilde çalışmam gerekecek. Örneğin bu sene sınav sebebiyle çalışmadığım için o parayı yiyorum ama bitince yine çalışmam gerekecek. Diğer türlü sadece yeme içme işte hocam. Çalışmak sıkıntı değil artık benim için ama bazen düşünüp ben ne yapıyorum ne yaşıyorum bu yaşta diyorum.
Sağolun hocam fikir verdiğiniz için mutlaka uygulayacağım. Yazdığınız için teşekkür ederim. Umarım siz de bu döngüyü kırabilirsiniz tekrardan.
