Herkes dertlerini, problemlerini anlatsin

Dert çok reis 15 yaşımdan beri çalışıp anneme 2 kardeşime ben bakıyorum coronadan dolayı işler battı tek başıma gencecik yaşta ev bakıyorum 2 aydır kira veremedim evlenmeye çalışsam anneme kardeşlerimemi bakayım eşimemi bakayım en ucuz düğün 50 60 bin TL tutuyor omzumdaki yükü taşıyamıyorum artık çökmek üzereyim.
 
Doğru düzgün bir üniversite diplomam yok, arkadaş çevrem yok, çevremde yol yordam gösterecek akraba, tanıdık, eş, dost yok. Bir ümit bu yıl Green Card çıkar diyorum ama Amerika da da %40 duyma kaybıyla hangi işte çalışırım bilmiyorum. He duyma kaybı demişken küçüklükten beri kulak zarım delik ne denize ne havuza girebiliyorum. Onu da geçtim doğru düzgün duş alamıyorum. Normalde çok kafaya takmazdım "Buna da şükür" der geçerdim fakat son muayenede doktor işitme kaybın %40 ları bulmuş deyince başımdan aşağı kaynar sular indi. Bakalım sonuç bekliyoruz duruma göre tekrardan bir ameliyat olacak veya işitme cihazı verilecek. Hoş işitme cihazını da kullanabileceğimi pek sanmıyorum çünkü kulağım zaten ara ara iltihap yapıyorken sürekli kulağımın içinde bir şey olması çok zor.

Amaaan neyse uzatmayayım. İnsanoğlunun derdi biter mi be? Vakit dolduruyoruz işte. Her şeye rağmen anın tadını çıkarmaya çalışalım. Sağlığımızı, ailemizi ve bazı şeyleri biz belirleyemiyoruz ama en azından değiştirebileceğimiz kadarını değiştirip mutlu olmaya bakalım. Başka türlü çekilmez bu dünya.
 
6 yıl mı ? İnsan dayanamaz hocam. Siz nasıl dayandınız ?
İlk söylediğim zaman reddetmişti, ondan bir süre sonra arkadaş kaldık. İçimde hep bir umut ile yaşadım ve bu umut ile bekledim. Onun varlığı bile beni mutlu ediyordu. 6 yıl boyunca bekledim. Her şey 5 Eylül'e kadarmış. Bir Eylül akşamı.
 
Herkes içini dökmüş bende dökeyim size dostlarım. 20000 TL borç var tüm hesaplar bloke cepte var 35 TL. Traktör bozuk yaptıramıyorum. Beraber ödev yaptığım ve hafiften hoşlandığım kız beni çok kırıcı bir şekilde Red etti. KPSS berbat geçti. Okulu bitiremedim. Daha çok varda bu kadarı beni rahatlatmaya yetti. İyiki bu siteyi keşfetmişim burada bir şeyler yazıp tartışmak yeni şeyler öğrenmek iyi kafa dağıtıyor.
 
Yalnızım. İlkokulda ve ortaokulda pek arkadaşım olmadı. Grup çalışmalarında bile yalnızdım. Zaten pek öyle diğer insanlarla iletişime geçmeyi de sevmem. Ancak bu içine kapanıklığın bedelini ağır bir şekilde ödüyorum. Sanal alemde bile çok rahat konuşamam.

Konuşamamın nedeni, çok değişik alışkanlıklarım var. Genellikle herkesten değişik olduğum için bana biraz mesafeli yaklaşırlar. Biraz da korkuyorum aslında. Ne bileyim, sanki hayatım son bulacakmış gibi hissediyorum. Zaten pek düzgün bir Türkçemde yoktur konuşurken. Genellille takıla takıla konuşurum.
Hayatta en iyi dostum bir bilgisayarım bir de kardeşim. Ne yaparım bilemiyorum...
Asosylalim ama mutluyum diye video vardı onu izlermisin.
 
Uyarı! Bu konu 5 yıl önce açıldı.
Muhtemelen daha fazla tartışma gerekli değildir ki bu durumda yeni bir konu başlatmayı öneririz. Eğer yine de cevabınızın gerekli olduğunu düşünüyorsanız buna rağmen cevap verebilirsiniz.

Technopat Haberler

Geri
Yukarı