Herkes dertlerini, problemlerini anlatsin

Eyvallah eksik olmayın. Zaten en önemli olan saygı.
Saygıya, saygı verirsen saygı olur, vermezsen saygı olmaz.
Screenshot_34.png

Herkesin derdi var bizimkiler bazılarının yanında dert sayılmaz olabilir. "Bu da dert mi?" diyecek olanlar hiç okumayabilir. Liseye başlamadan önce içine kapanık 7/24 evde ailesi ile oturan televizyon izleyip internette bir şeyler araştırarak vakit geçirmeye çalışan biriydim. Okul dışında da yaşıtlarım ile pek diyalog kurmazdım. Liseye geçerken öğretmenlerimden biri böyle devam etmememi lisede biraz daha sosyalleşmeye çalışmamı aksi takdirde çok yalnız kalıp kendimi daha farklı şeyler ile avutma gibi bir yanlışa düşebileceğimi söyledi. Ben de onu dinleyerek okulda kendime arkadaşlar bulmaya çalıştım. Çoğu kişi ile de anlaşamadığım onlara ayak uyduramadığım için arkadaş olamadım. Birisi hariç. Bir kız vardı. Benim bu halde olduğumu bildiği için benle konuşmak bana arkadaşlık etmek istedi. İlk başta gün boyunca yaptığımız şeylerden bahsederken günler geçtikçe birbirimizi daha fazla tanıdık. Yaklaşık 4 ay kadar bir süre sonra ikimizde birbirimize karşı farklı duygular beslediğimizi fark ettik. Birbirimize bir şekilde sene başında söyledik böyle böyle diye. Kızın eski halini bir şekilde öğrendim. Benden pek de farklı değilmiş. Birbirimizi de herhalde bu şekilde benimsedik. Neyse temmuz ayına kadar birbirimizle sıcak bir şekilde konuştuk sohbet ettik. Ama temmuzda bir günde ne olduysa artık kız benle araya bir soğukluk koydu. O gündür bugündür eski halime döndüm. Ben dış dünyaya adım atmaya çalıştıkça o beni itti ve şu an bilgisayarım dışında yalnızım. Okuyan olduysa teşekkür ederim, okumayanın da canı sağolsun.
Aynı durumdayız. Benimde şuan sosyalleşebildiğim bir tek burası ve oyunlar.
 
@326001, neden kızgın koydunuz acaba?
Sizin için milletin azarını yiyen, eve ekmek getireceğim diye çaba gösteren bir adama bunu demen.
Ne olursa olsun sen baban sayesinde buradasın. Seni bu yaşına kadar büyüten, yediren birine böyle demen, senin vefakar biri olmadığını gösterir. Kusura bakma ama o "adam" sayesinde buradayken, ona ölsün diyebilmen...
Daha bir şey yazmak istemiyorum. Gerisi beni de ilgilendirmez.
 
Halinize şükredin bence daha 19 yaşındayım odpbh hastalığım var böbreklerim ağrıdığı zaman gündüzüm ve gecelerim kabus gibi geçiyor. Şükür Allah'a evdekiler sağolsun sabah 5'te bile acile gidecek kadar iyi insanlar haklarını ödeyemem ufak sebeplerden kendinizi yıpratmayın. Hayat kısa haydar Aliyev'in çok güzel sözü var.

Önemli olan zamanı yaşamak lazım

Bu arada fakirlik içinde kıvranıp da halime şükredeyim kafasında da olmayın.
 
Halinize şükredin bence daha 19 yaşındayım odpbh hastalığım var böbreklerim ağrıdığı zaman gündüzüm ve gecelerim kabus gibi geçiyor. Şükür Allah'a evdekiler sağolsun sabah 5'te bile acile gidecek kadar iyi insanlar haklarını ödeyemem ufak sebeplerden kendinizi yıpratmayın. Hayat kısa haydar Aliyev'in çok güzel sözü var.



Bu arada fakirlik içinde kıvranıp da halime şükredeyim kafasında da olmayın.
Geçmiş olsun hocam. ODPBH nedir biraz açıklayabilir misiniz?
 
Halinize şükredin bence daha 19 yaşındayım odpbh hastalığım var böbreklerim ağrıdığı zaman gündüzüm ve gecelerim kabus gibi geçiyor. Şükür Allah'a evdekiler sağolsun sabah 5'te bile acile gidecek kadar iyi insanlar haklarını ödeyemem ufak sebeplerden kendinizi yıpratmayın. Hayat kısa haydar Aliyev'in çok güzel sözü var.



Bu arada fakirlik içinde kıvranıp da halime şükredeyim kafasında da olmayın.
Çok geçmiş olsun hocam.
 
Sizin için milletin azarını yiyen, eve ekmek getireceğim diye çaba gösteren bir adama bunu demen.
Ne olursa olsun sen baban sayesinde buradasın. Seni bu yaşına kadar büyüten, yediren birine böyle demen, senin vefakar biri olmadığını gösterir. Kusura bakma ama o "adam" sayesinde buradayken, ona ölsün diyebilmen...
Daha bir şey yazmak istemiyorum. Gerisi beni de ilgilendirmez.
Eşini, çocuklarını döven, eşini "mal" yerine koyan bir adam var karşımda. Çocuklarına seyir diye şiddet izleten bir "baba" var işte.
"İyisiyle, kötüsüyle" derler işte.

Görüşünüzün sonuna kadar katılıyorum. Ama bazı gerçekler vardır ki, böyle yüze çarpıyor işte.
 
Yalnızım. İlkokulda ve ortaokulda pek arkadaşım olmadı. Grup çalışmalarında bile yalnızdım. Zaten pek öyle diğer insanlarla iletişime geçmeyi de sevmem. Ancak bu içine kapanıklığın bedelini ağır bir şekilde ödüyorum. Sanal alemde bile çok rahat konuşamam.

Konuşamamın nedeni, çok değişik alışkanlıklarım var. Genellikle herkesten değişik olduğum için bana biraz mesafeli yaklaşırlar. Biraz da korkuyorum aslında. Ne bileyim, sanki hayatım son bulacakmış gibi hissediyorum. Zaten pek düzgün bir Türkçemde yoktur konuşurken. Genellille takıla takıla konuşurum.
Hayatta en iyi dostum bir bilgisayarım bir de kardeşim. Ne yaparım bilemiyorum...
 
Uyarı! Bu konu 5 yıl önce açıldı.
Muhtemelen daha fazla tartışma gerekli değildir ki bu durumda yeni bir konu başlatmayı öneririz. Eğer yine de cevabınızın gerekli olduğunu düşünüyorsanız buna rağmen cevap verebilirsiniz.

Technopat Haberler

Geri
Yukarı