Hiç arkadaşım kalmadı

Hocam okulun sosyal etkinliklerine katılın. Oturduğunuz yerle alakalı IG sayfalarıdır odur budur şudur onları takip edip yorumlar yapın. Kursa yazılın sosyalleşmek zor bir şey değil. Ciğeri beş para etmez insanların yanında bile onlarca yüzlerce insan var. İnsanları gözünüzde ne fazla büyültün ne de küçültün.
Haklısınız hocam. Bu değerli görüşleriniz için çok teşekkür ederim. Benle konuşan ilk insanlardı. O yüzden sanırım biraz fazla anlam yükledim.
Sizde özgüven eksikliği sezdim. Klişe olabilir ama spor salonu size çok fayda edecektir, ayrıca iyi bir spor salonuna giderseniz çok iyi elemanlar bulursunuz takılacak. Sonra sizi kovan arkadaşın yazıldığı kızı elinden alıp kendinizi tatmin edebilirsiniz ama çok önermiyorum son dediğimi. Zaten sağlam spor yaparsanız çevreniz otomatik olarak genişleyecektir.
Hocam önümüzdeki ay yazılacağım zaten. Yerel bir salona. Sonrası macfit vs. ne zamandır planlıyordum. Okul yüzünden hep ikinci plana atıyorum. Özgüven eksikliği var. Zamanında "arkadaşlarım" tipime ikide bir laf ediyorlardı. O zaman gülüp geçiyordum. Kendi aptallığım. Bir de dediğim gibi tek gözüm görmüyor. Biraz şaşı gibi duruyor. İnsanlarla göz teması kuramıyorum sırf bu yüzden. Kaç kere kavga etmişliğim var sırf bu yüzden. (Öğretmenlerle , arkadaşlarımla vs. Sözlü olarak)
 
Çok saçma gelebilir belki şey diyeceksiniz bunun yeri burası mı bize ne bundan falan. Ama sorun şu bunları konuşacak kimsem kalmadığı için buraya yazıyorum. 16 yaşındayım. Liseye gidiyorum. Şu an okuduğum okula nakil aldırıp geldim. Sene başı 4. hafta. İlk 2 hafta kimse benimle konuşmadı doğal olarak. Sonra bir arkadaş grubunun 4. üyesi oldum. 2 kız 2 erkek. Biz bu çocukla bayağı yakındık. Kızlarla da aramı iyi tutuyordum. Sonra bu çocuk sınıfın popüler çocuğuyla konuşmaya başladı. Ben fark etmiştim o zamandan. Sonra bu böyle birkaç kişiyle konuşmaya devam etti. Kaldı ki konuşsun. Benim için sorun değil çünkü bende başkalarıyla konuşuyorum. Başkasıyla konuşunca onla küsecek tiplerden değilim. Biz bu çocukla yan yana oturuyorduk. Aynı sırada. Zaten öyle bayağı iyi anlaşıyorduk. Bu "dersi dinleyemiyorum sıralarımızı ayıralım" demeye başladı. Bende dedim hay hay. Gittim konuştum hocayla. İlk birkaç hafta hoca sıralarımızı ayırmasına rağmen yer değiştirerek yan yana oturduk. Çok iyi arkadaşlardık. Bu işte şu kızdan hoşlanıyorum şunla sevgili olacağım vs. muhabbetleri çok samimi bir şekilde dönüyordu aramızda. Son 3 aydır hiçbir sorun yokken bir anda konuşmamaya başladık. Arada arkadaşlarıyla konuşurken çağırıyordu. Gel bahçeye inelim vs. gidiyordum. Çünkü başka arkadaşım yoktu. O iki kız da o sıralar benimle konuşmuyordu. Sonra arada yanına gidiyordum. Oturmak için. Başka birisi geldiği anda beni yanından kovuyordu. Normalde hatırlıyorum sıra arkadaşımla kavga etmişti. Birlikte oturmak için. Şu sıralar yüzüme bile bakmıyor. Bende sadece okulda uyuyorum. Konuşacak kimsem yok. O kızlar arada bir geliyor. Kızlardan birisi okul birincisi. O yüzden ne kadar eğlenceli sohbeti tartışılır. Tamam iyi hoş da yani bir erkek arkadaş sohbeti etmiyor. Okul dışında da arkadaşlarım mesajlarıma ya görüldü atıyorlar. Ya da çoğuna yazmıyorum bile. Yazacak bir şeyim kalmamış. Gel dışarıya çıkalım dediğim zaman her seferinde bir bahane uyduruyorlar. Sorunun bende olduğunu da sanmıyorum. Çünkü önceden nasıl davranıyorsam şu anda aynıyım. Tek başıma bunları düşüne düşüne kafayı yedim.

*Şimdi diyeceksiniz bize ne vs. dertleşecek kimsem kalmadığı için abi / abla görüşü almak istedim.
Gerçek bir arkadaşın yerini tutmasada arkadaş olmak isterseniz Discord adımı verebilirim.
 
Arkadaşa ihtiyaç mı var? Git başka arkadaşlar edin sosyalleş ve instagram reelde "Bir zamanlar istemediği adamdım şimdi ise ulaşamayacağı adam oldum" de.
Evet hocam zaten şey demiştim. Her şeyin bir zamanı var. Sadece bekle ve olacakları gör. Aslında tek amacım spor yapmaktı. Çocuk benden bir kaç cm uzun. Ama çok zayıf. Kemik gibi bir şey. Azıcık spor yapsam zaten ondan daha iyi olacağımı düşünüyorum. Kendini yakışıklı sanıyor. Bide playboy olduğunu düşünüyor. 20 Tane manita yaptım diyor. Sorduğumda 17-18 tanesini oyundan yapmış...
Gerçek bir arkadaşın yerini tutmasada arkadaş olmak isterseniz Discord adımı verebilirim.
Olur tabiki. Sohbet edebiliriz.
 
Haklısınız hocam. Bu değerli görüşleriniz için çok teşekkür ederim. Benle konuşan ilk insanlardı. O yüzden sanırım biraz fazla anlam yükledim.

Hocam önümüzdeki ay yazılacağım zaten. Yerel bir salona. Sonrası macfit vs. ne zamandır planlıyordum. Okul yüzünden hep ikinci plana atıyorum. Özgüven eksikliği var. Zamanında "arkadaşlarım" tipime ikide bir laf ediyorlardı. O zaman gülüp geçiyordum. Kendi aptallığım. Bir de dediğim gibi tek gözüm görmüyor. Biraz şaşı gibi duruyor. İnsanlarla göz teması kuramıyorum sırf bu yüzden. Kaç kere kavga etmişliğim var sırf bu yüzden. (Öğretmenlerle , arkadaşlarımla vs. Sözlü olarak)
Hocam emin olun insanlar ister istemez fiziksel özellikleriniz ile dalga geçiyor. Bende ortaokulda kilolu ve gözlüklü biriydim. Sonrasında kilo verip hafiften spor yaptım ve gözlüğü de kendimce bıraktım. Şuan ortaokul arkadaşlarımın çoğu beni görünce tanıyamıyor. Emin olun spor hayatınıza çok şey katacak. Ayrıca hiçbir şeyden de geri kalmayın, özgüvenli olun her zaman. Unutmayın her insanın özgüven eksikliği ve zayıf bir noktası var. O noktaları açık ederseniz çok darbe alırsınız.
 
Hocam emin olun insanlar ister istemez fiziksel özellikleriniz ile dalga geçiyor. Bende ortaokulda kilolu ve gözlüklü biriydim. Sonrasında kilo verip hafiften spor yaptım ve gözlüğü de kendimce bıraktım. Şuan ortaokul arkadaşlarımın çoğu beni görünce tanıyamıyor. Emin olun spor hayatınıza çok şey katacak. Ayrıca hiçbir şeyden de geri kalmayın, özgüvenli olun her zaman. Unutmayın her insanın özgüven eksikliği ve zayıf bir noktası var. O noktaları açık ederseniz çok darbe alırsınız.
Hocam kimseye sorunlarımı ap açık anlatmıyorum. O yüzden çok sıkıntı yok. Kolay kolay üzüldüğümü ya da kırıldığımı belli etmem. O yüzden biraz duygusuz gibi gözüküyorum dışarıdan. Spor zaten planlarımda var.
 
Okul birincisi sen ol ve onlarda hiçbir özellik bırakma 😎
Hocam kız saat 8 de yatıp 4 de kalkıp derse başlıyor. Okula gidene kadar. Okuldan geliyor akşam 8e kadar ders. SOnra saat 4 de kalkıyor. döngü böyle. Ben de böyle bir insan olamam.
Ben de kendimi bildim bileli yalnızım. Yaşım 30 olacak 2 ay sonra.
Kutlarım. Umarım iyi biri ile karşılaşırsınız hocam. (Eğer istiyorsanız.)
 
Çok saçma gelebilir belki şey diyeceksiniz bunun yeri burası mı bize ne bundan falan. Ama sorun şu bunları konuşacak kimsem kalmadığı için buraya yazıyorum. 16 yaşındayım. Liseye gidiyorum. Şu an okuduğum okula nakil aldırıp geldim. Sene başı 4. hafta. İlk 2 hafta kimse benimle konuşmadı doğal olarak. Sonra bir arkadaş grubunun 4. üyesi oldum. 2 kız 2 erkek. Biz bu çocukla bayağı yakındık. Kızlarla da aramı iyi tutuyordum. Sonra bu çocuk sınıfın popüler çocuğuyla konuşmaya başladı. Ben fark etmiştim o zamandan. Sonra bu böyle birkaç kişiyle konuşmaya devam etti. Kaldı ki konuşsun. Benim için sorun değil çünkü bende başkalarıyla konuşuyorum. Başkasıyla konuşunca onla küsecek tiplerden değilim. Biz bu çocukla yan yana oturuyorduk. Aynı sırada. Zaten öyle bayağı iyi anlaşıyorduk. Bu "dersi dinleyemiyorum sıralarımızı ayıralım" demeye başladı. Bende dedim hay hay. Gittim konuştum hocayla. İlk birkaç hafta hoca sıralarımızı ayırmasına rağmen yer değiştirerek yan yana oturduk. Çok iyi arkadaşlardık. Bu işte şu kızdan hoşlanıyorum şunla sevgili olacağım vs. muhabbetleri çok samimi bir şekilde dönüyordu aramızda. Son 3 aydır hiçbir sorun yokken bir anda konuşmamaya başladık. Arada arkadaşlarıyla konuşurken çağırıyordu. Gel bahçeye inelim vs. gidiyordum. Çünkü başka arkadaşım yoktu. O iki kız da o sıralar benimle konuşmuyordu. Sonra arada yanına gidiyordum. Oturmak için. Başka birisi geldiği anda beni yanından kovuyordu. Normalde hatırlıyorum sıra arkadaşımla kavga etmişti. Birlikte oturmak için. Şu sıralar yüzüme bile bakmıyor. Bende sadece okulda uyuyorum. Konuşacak kimsem yok. O kızlar arada bir geliyor. Kızlardan birisi okul birincisi. O yüzden ne kadar eğlenceli sohbeti tartışılır. Tamam iyi hoş da yani bir erkek arkadaş sohbeti etmiyor. Okul dışında da arkadaşlarım mesajlarıma ya görüldü atıyorlar. Ya da çoğuna yazmıyorum bile. Yazacak bir şeyim kalmamış. Gel dışarıya çıkalım dediğim zaman her seferinde bir bahane uyduruyorlar. Sorunun bende olduğunu da sanmıyorum. Çünkü önceden nasıl davranıyorsam şu anda aynıyım. Tek başıma bunları düşüne düşüne kafayı yedim.

*Şimdi diyeceksiniz bize ne vs. dertleşecek kimsem kalmadığı için abi / abla görüşü almak istedim.
Hocam belki derdinize derman olamam ama eğer arkadaşınız yoksa Discord adımı verebilirim arkadaş olabiliriz. :)
 

Geri
Yukarı