Hiç bir şeyden yoruldunuz mu?

Evet, böyle saçma bir konu (kimine göre) böyle saçma bir başlık (keza bu da), bazen yorgun olduğunuzu hissediyor musunuz? Hiç bir konuda kendinize açıklayamadığınız şekilde “Yeter artık!” tarzında haykırmak istediğiniz oldu mu? Bu bana göre ruhun yorgun olması. Siz ne düşünüyorsunuz bilemiyorum ancak bazen kısa bir süre ya da uzun hayat çok anlamsız veya yorucuymuş gibi hissettiriyor -ancak bundan kurtuluş daha anlamsız olduğu için (bana göre) genelde bu hissiyatı göz ardı ederim- dediğim gibi bunu hiç yaşadınız mı, bu konu düşünülürse çok derin bence, böyle bir hissiniz oldu mu hiç, olduysa neden oldu? Ve bana kalırsa bu bir çeşit sarhoşluğa benzemekte sorgularken sorgulamanın manasızlığı vs. neyse, fazla uzatmak da istemiyorum sorum belli zaten. Ve dostlar dediğim gibi bu boş bir konu, boş konumuza hoş geldiniz; eğer bundan şikayet edecekseniz yanlış yerdesiniz...

Saçma sapan TikTok videolarını görünce "Yeter artık!" diyesim geliyor.

Yaş ilerledikçe insanı yoran çok şey var...

• Tek seferde anlamayan insanlar.
• Gereksiz insanlarla muhatap olmak zorunda olmak.
• Kendi sorumluluklarımız kendimize ağır gelirken bir de başka insanların sorumluluğunu üstlenmek.
• Küstahlık, merhametsizlik, saygısızlık, samimiyetsizlik, geri kafalılık, medeniyetsizlik... Olabildiğince çevremde böylelerini tutmuyorum.

Kısacası yoran şeylerin temelinde insan(lar) yatıyor. Ne zaman tatile çıksam, az ama öz insanlarla olsam ve diğer kalan her şeyi unutsam, işte o zaman bir rahatlama ve boş vermişlik geliyor. 5-6 milyon param olsa işi gücü bırakıp çalışmazdım, hayatımı az ama öz insanlarla, sabah/gece mesaisi olmadan yaşardım.

Kısacık hayatta enerjimizi ve yaşama sevincimizi sömüren bütün zorunluluklardan kaçardım sevdiğim insanla birlikte.

Bu haykırışları genellikle kendi içimde yapıyorum. Karamsar düşüncelere sahip biri olarak çok daha çabuk yorulup vazgeçebilirsin.
Başka kişilerin bu düşünceleri çok etkilediği bir gerçek, sürekli kendini başka bir şeylere uydurmaya çalışırsan yorgunluğun artacaktır.

Böyle bir düşünceye neden sahip olduğum konusunda hiçbir fikrim yok, ancak bu düşünce hep var olduğunu düşündüğüm bir şey.

Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.

Üçüncü taraf çerezlerini kabul et

Yaşamaktan?

İçimi yorumlamışsın gerçekten. Üniversite bitti, artık ekmek elden su gölden devri kapandı benim için, bir ajansda işimi yapıyorum, maaşımı alıyorum, istediğim her şeyi yapmakta özgürüm ama bir noktadan sonra bıkkınlık geliyor. Geçim derdi gün geçtikçe artıyor, parayı nereye harcayacağımı bilemiyorum bu kez de. Ölsem de kurtulsam diyorum, sonra daha yapacak şeylerim var diyorum, e yapacak şeylere uzanan yol aklıma gelince bir oturup boş boş dalıyorum.

Bir nevi şöyle:

Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.

Üçüncü taraf çerezlerini kabul et

Sebebin bu olmadığını biliyorum ama sanırım bunun sebebi içimizdeki deprasyon hali ve bu çok korkunç, üzücü, buruk; en basidinden büyük ihtimalle birçoğumuz 2 nesil sonra unutulacağız (bu basit örneklerden sanırım) ve insan bedeni iflas edince yaşam bitiyor, ya ruh iflas ederse diye de düşünmüyor değilim (siz siz olun depresyona, bunalıma girmeyin) insan mezarı yaşayabilir öyle bir durumda. Bu arada akşam akşam içinizi baydım kusura bakmayın . Pozitif kalın diyeyim.

Hiç dinlenemedik ki. Türkiye'de doğarak zaten hayata extreme zorlukta başlıyoruz. Çok basit hobiler bile -karakalem resim çizmek, kitap okumak, gitar çalmak ve spor yapmak gibi- lüks sayıldığı için insanın hayatın koşuşturmacasından uzaklaşıp biraz kafa dinlemeye imkanı olmuyor.
Anlatacak o kadar sorun var ama çözüm üretecek de o kadar az insan var ki. Artık çözüm aramaya değil kaçış fırsatı aramaya başladık. Yaşamaktan yorulduk nefret ettik. :/

Hayattan yorulduk be. Yaşam şartlarından yoruldum.

Açıkçası bu benim yıkıklığımla alakalı da olabilir ancak basit şeyleri bile takar olmadık mı, emeğimizi beğenmeyenleri(bize ne kendileri kaybeder diyemiyoruz), sinirlerimiz o kadar gevşediki basit küfürler bile insanları çıldırtıyor vs.