Hiçbir şey düşünmüyorum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

370335

Hectopat
Katılım
25 Eylül 2020
Mesajlar
4.055
Makaleler
1
Çözümler
3
Merhaba arkadaşlar. Bilmiyorum ben mi anormalim bu durum bu sadece bendemi oluyor bilmiyorum. Ben her sabah neden hayatta olduğumu sorgulayarak kalkıyorum okula gidiyorum babam annem babama bağımlı bir insanım. maddi/manevi iki türlüde bağımlıyım. Herkes tüm kuzenlerim kendi maddi bağımsızlığı için çırpınırken ben hiçbir şey düşünmüyorum ne geleceğo ne de bugünü bırakın geleceği ben hayatı bile hakkettiğimi düşünmüyorum sözde Müslüman'ım ama diğer dünya ile ilgilise inancım zayıf kısacası kafam darma duman babamla az önce karşılıklı konuştuk ben annen ölecek elbet sen o zaman ne yapacaksın diyorlar. Kimse sana teyzen ananen bakmaz diyorlar ki haklılarda ben açıkçası yaşamak dahi istemiyorum herkes bir koşturma derdinde ben ise sadece bilgisayara oturur ya Discord'dan sohbet muhabbet ederim ya da oyun oynarım yatar uyurum sosyal çevre desen yok zaten günümüzdeki çoğu genç sigar alkol karı kız peşinde gerçekten adam gibi bir arkadaş bulamadım kısacası bir boşluktayım ve bilmiyorum gelecekte annem ve babam öldüğünde gerçekten beş kuruş param olmayacak şu an kullandığım interner yemek su onları bile karşılayamayacağım sanırım bunun çaresi psikolokda değil aslında son 2 yıldır ağır deprasyon yaşıyorum ortaokul bitti lise hayatı başladı sorumluluklar arttı gelecek planları derken ben resmen çöktüm.
 
Merhaba arkadaşlar. Bilmiyorum ben mi anormalim bu durum bu sadece bendemi oluyor bilmiyorum. Ben her sabah neden hayatta olduğumu sorgulayarak kalkıyorum okula gidiyorum babam annem babama bağımlı bir insanım. maddi/manevi iki türlüde bağımlıyım. Herkes tüm kuzenlerim kendi maddi bağımsızlığı için çırpınırken ben hiçbir şey düşünmüyorum ne geleceğo ne de bugünü bırakın geleceği ben hayatı bile hakkettiğimi düşünmüyorum sözde Müslüman'ım ama diğer dünya ile ilgilise inancım zayıf kısacası kafam darma duman babamla az önce karşılıklı konuştuk ben annen ölecek elbet sen o zaman ne yapacaksın diyorlar. Kimse sana teyzen ananen bakmaz diyorlar ki haklılarda ben açıkçası yaşamak dahi istemiyorum herkes bir koşturma derdinde ben ise sadece bilgisayara oturur ya Discord'dan sohbet muhabbet ederim ya da oyun oynarım yatar uyurum sosyal çevre desen yok zaten günümüzdeki çoğu genç sigar alkol karı kız peşinde gerçekten adam gibi bir arkadaş bulamadım kısacası bir boşluktayım ve bilmiyorum gelecekte annem ve babam öldüğünde gerçekten beş kuruş param olmayacak şu an kullandığım interner yemek su onları bile karşılayamayacağım sanırım bunun çaresi psikolokda değil aslında son 2 yıldır ağır deprasyon yaşıyorum ortaokul bitti lise hayatı başladı sorumluluklar arttı gelecek planları derken ben resmen çöktüm.

Öncelikle kaç yaşındasın?
 
Merhaba arkadaşlar. Bilmiyorum ben mi anormalim bu durum bu sadece bendemi oluyor bilmiyorum. Ben her sabah neden hayatta olduğumu sorgulayarak kalkıyorum okula gidiyorum babam annem babama bağımlı bir insanım. maddi/manevi iki türlüde bağımlıyım. Herkes tüm kuzenlerim kendi maddi bağımsızlığı için çırpınırken ben hiçbir şey düşünmüyorum ne geleceğo ne de bugünü bırakın geleceği ben hayatı bile hakkettiğimi düşünmüyorum sözde Müslüman'ım ama diğer dünya ile ilgilise inancım zayıf kısacası kafam darma duman babamla az önce karşılıklı konuştuk ben annen ölecek elbet sen o zaman ne yapacaksın diyorlar. Kimse sana teyzen ananen bakmaz diyorlar ki haklılarda ben açıkçası yaşamak dahi istemiyorum herkes bir koşturma derdinde ben ise sadece bilgisayara oturur ya Discord'dan sohbet muhabbet ederim ya da oyun oynarım yatar uyurum sosyal çevre desen yok zaten günümüzdeki çoğu genç sigar alkol karı kız peşinde gerçekten adam gibi bir arkadaş bulamadım kısacası bir boşluktayım ve bilmiyorum gelecekte annem ve babam öldüğünde gerçekten beş kuruş param olmayacak şu an kullandığım interner yemek su onları bile karşılayamayacağım sanırım bunun çaresi psikolokda değil aslında son 2 yıldır ağır deprasyon yaşıyorum ortaokul bitti lise hayatı başladı sorumluluklar arttı gelecek planları derken ben resmen çöktüm.
Her isteği Aile tarafından karşılanan çocuklarda bu oluyor. Herhangi bir şey için mücadele etme isteği kalmıyor kendine bir hedef belirleyip o yolda ilerlemeye çalışırsan motivasyonunu yeniden kazanırsın
 
Merhaba arkadaşlar. Bilmiyorum ben mi anormalim bu durum bu sadece bendemi oluyor bilmiyorum. Ben her sabah neden hayatta olduğumu sorgulayarak kalkıyorum okula gidiyorum babam annem babama bağımlı bir insanım. maddi/manevi iki türlüde bağımlıyım. Herkes tüm kuzenlerim kendi maddi bağımsızlığı için çırpınırken ben hiçbir şey düşünmüyorum ne geleceğo ne de bugünü bırakın geleceği ben hayatı bile hakkettiğimi düşünmüyorum sözde Müslüman'ım ama diğer dünya ile ilgilise inancım zayıf kısacası kafam darma duman babamla az önce karşılıklı konuştuk ben annen ölecek elbet sen o zaman ne yapacaksın diyorlar. Kimse sana teyzen ananen bakmaz diyorlar ki haklılarda ben açıkçası yaşamak dahi istemiyorum herkes bir koşturma derdinde ben ise sadece bilgisayara oturur ya Discord'dan sohbet muhabbet ederim ya da oyun oynarım yatar uyurum sosyal çevre desen yok zaten günümüzdeki çoğu genç sigar alkol karı kız peşinde gerçekten adam gibi bir arkadaş bulamadım kısacası bir boşluktayım ve bilmiyorum gelecekte annem ve babam öldüğünde gerçekten beş kuruş param olmayacak şu an kullandığım interner yemek su onları bile karşılayamayacağım sanırım bunun çaresi psikolokda değil aslında son 2 yıldır ağır deprasyon yaşıyorum ortaokul bitti lise hayatı başladı sorumluluklar arttı gelecek planları derken ben resmen çöktüm.

Hayat sorgulama, Müslüman'lık konusunda, ve arkadaşlık konusunda bende aynı düşüncelere sahibim. Benim de bir tane adam gibi arkadaşım yok, beni en küçük şeyde satıyorlar beş para etmezler. Sevgilim de yok pek de gerek varmı bilmiyorum. Müslüman'lık konusunda ise Allah'a inanıyorum fakat İslam'da bana çok saçma gelen şeyler var. Zaten sınfımdakilerin %60'ı belki daha fazlası ateist. Ve hayat sorgulama olayı bende de çok fazla oluyor. Yalnız başıma iken, geceleri uyumadan önce her şeyi sorguluyorum bazen sanki hayatı yaşamıyormuş gibi çok değişik hissediyorum. Umarım zamanla geçer. Sadece ailem, kedim ve bilgisayarım beni mutlu ediyor. Okuldan'da nefret ediyorum.
 
Hayat sorgulama, Müslüman'lık konusunda, ve arkadaşlık konusunda bende aynı düşüncelere sahibim. Benim de bir tane adam gibi arkadaşım yok, beni en küçük şeyde satıyorlar beş para etmezler. Sevgilim de yok pek de gerek varmı bilmiyorum. Müslüman'lık konusunda ise Allah'a inanıyorum fakat İslam'da bana çok saçma gelen şeyler var. Zaten sınfımdakilerin %60'ı belki daha fazlası ateist. Ve hayat sorgulama olayı bende de çok fazla oluyor. Yalnız başıma iken, geceleri uyumadan önce her şeyi sorguluyorum bazen sanki hayatı yaşamıyormuş gibi çok değişik hissediyorum. Umarım zamanla geçer. Sadece ailem, kedim ve bilgisayarım beni mutlu ediyor. Okuldan'da nefret ediyorum.

kardeşim öncelikle ergenliğe yeni veya 1 2 sene önce girdiğin için bu ruhsal bunalımını anlıyorum. evet şimdilik hiçbir şey düşünmemen normal ve bu yaşlarda olduğun için çok şanslısın. 18 yaşına kadar geçim olayını pek düşünmemeye çalış ve hayatını yaşa. bilgisayarda takıl ama bunun yanında kitap oku, dizi/film izle ki genel kültürünü artır, git bir sporla ilgilen eğer futbol basketbol vs. ile aran yoksa net bir şekilde fitness salonuna yazılmanı öneriyorum.
ama daha çok ama çok gençsin lütfen bu yaşamak istemiyorum triplerinden derhal kurtul. Allah izin verirse önünde daha upuzun bir yol var. en güzel yaş dilimlerinden birindesin. arkadaşın yoksa da bundan yana üzülme çünkü kendi kendine de mutlu olunuyor. benim de lisede çok arkadaşım yoktu sevgilim de hiç olmadı sadece 1 tane yakın dostum oldu (arkadaş değil dost diyorum) lise hayatımın %60'ı falan (10.sınıfın da %80'i) onunla geçti. ama neler seni mutlu ediyorsa onları yap ama tüm zamanın asla bilgisayar başında geçmesin ha geçecekse de yazılım vs. öğrenmeye başla. hatta bu yaşlarda yazılım öğrenirsen çok faydasını görürsün. ben lisede bilgisayarım olmadığı için yazılımla uğraşamadım şimdi pc mühendisliği okuyorum anca şimdilerde uğraşıyorum.
kısacası önünde upuzun yol var ama hayat bir yandan çok kısa gerçekten. o yüzden hayatında iyi giden şeylere sürekli şükret ve kendini sürekli geliştirmeye başla artık. bu yaşlarını çok iyi değerlendir.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Geri
Yukarı