Merhaba arkadaşlar. Bilmiyorum ben mi anormalim bu durum bu sadece bendemi oluyor bilmiyorum. Ben her sabah neden hayatta olduğumu sorgulayarak kalkıyorum okula gidiyorum babam annem babama bağımlı bir insanım. maddi/manevi iki türlüde bağımlıyım. Herkes tüm kuzenlerim kendi maddi bağımsızlığı için çırpınırken ben hiçbir şey düşünmüyorum ne geleceğo ne de bugünü bırakın geleceği ben hayatı bile hakkettiğimi düşünmüyorum sözde Müslüman'ım ama diğer dünya ile ilgilise inancım zayıf kısacası kafam darma duman babamla az önce karşılıklı konuştuk ben annen ölecek elbet sen o zaman ne yapacaksın diyorlar. Kimse sana teyzen ananen bakmaz diyorlar ki haklılarda ben açıkçası yaşamak dahi istemiyorum herkes bir koşturma derdinde ben ise sadece bilgisayara oturur ya Discord'dan sohbet muhabbet ederim ya da oyun oynarım yatar uyurum sosyal çevre desen yok zaten günümüzdeki çoğu genç sigar alkol karı kız peşinde gerçekten adam gibi bir arkadaş bulamadım kısacası bir boşluktayım ve bilmiyorum gelecekte annem ve babam öldüğünde gerçekten beş kuruş param olmayacak şu an kullandığım interner yemek su onları bile karşılayamayacağım sanırım bunun çaresi psikolokda değil aslında son 2 yıldır ağır deprasyon yaşıyorum ortaokul bitti lise hayatı başladı sorumluluklar arttı gelecek planları derken ben resmen çöktüm.