Hiçbir şey eskisi gibi sarmıyor

Hiç azim yok bende kendimde bir gelecek bile göremiyorum. Belki yayıncı olurum diye düşündüm ama, çok sıkıcıyım insanların beni seviceğini düşünmüyorum.
Böyle düşünmenin gayet normal olduğunu sana hatırlatmak istiyorum. herkes bu yollardan geçti. Hiçbir şeyden zevk alamamak. Bu bir depresyon belirtisi de olabilir tabii ama hiçbir şey için uğraşmaz, didinmezsen zaten her türlü depresyona girersin. Dediğim gibi hayatında gerçekçi bir amacın olsun, oyun oynaman ya da oynamaman çok da sorun değil önemli olan onu nasıl paraya çevirebileceğin. Bu her işte böyledir mesela. Bir gün ilham gelir şair olursun veya müzisyen. Bir günse sanayide bir usta. Hayatın ne göstereceği belli olmuyor, her şeye hazırlıklı ol derim.
 
Böyle düşünmenin gayet normal olduğunu sana hatırlatmak istiyorum. Herkes bu yollardan geçti. Hiçbir şeyden zevk alamamak. Bu bir depresyon belirtisi de olabilir tabii ama hiçbir şey için uğraşmaz, didinmezsen zaten her türlü depresyona girersin. Dediğim gibi hayatında gerçekçi bir amacın olsun, oyun oynaman ya da oynamaman çok da sorun değil önemli olan onu nasıl paraya çevirebileceğin. Bu her işte böyledir mesela. Bir gün ilham gelir şair olursun veya müzisyen. Bir günse sanayide bir usta. Hayatın ne göstereceği belli olmuyor, her şeye hazırlıklı ol derim.

Peki bir de çalışmak benim için sıkıntı hani 17 yaşındayım 14 yaşında çalışmaya başladım. Babam beni garson olarak bir kafeye koydu oradakiler hiç iyi davranmadı, şimdi birçok işte çalıştım ve hepsinde aynısı oldu ne kadar güler yüzlü olmama rağmen yine de beni sevmediler. Şimdi çalışmakta istemiyorum bu depresyon olabilir, geçmişi çok özlüyorum bir çözümü var mıdır? Psikiyatriğe falan gitsem olur mu?
 
Ben de aynı durumdayım. Yaşım 31. Çocukken oyunlara hevesim vardı ama artık yok. Bir sürü oyunum olmasına rağmen. Çözüm bulamadım.
 

Geri
Yukarı