İçimi döküyorum

Ben de aynı durumdayım hocam. Geçen sene LGS'ye girdim. Bulunduğum yerdeki en iyi liselerden birine gittim. Ama hiçbir şey değişmedi. Ne olursa olsun elinde sonunda kaybedeceğim. Ömrümü sadece 1 ev 1 araba için harcayacağım. Emeklilik süresi uzadığı için emekli de olamayıp sokakta kalacağım. En sonunda sadece temizlik işçilerinin fark edip polisi araması sonucu öldüğüm belli olacak. Ben neden bu hayatı çekeyim hocam neden? İntiharı düşündüm ama ailem için yapamadım. Bir tane doğru düzgün arkadaşım var ama onla da çok konuşmuyoruz. Oyunları bilgisayar kaldırmıyor, kitaplar pahalı. Ne yapabilirim ki ben? Artık pes ettim, tek istediğim arkama bakmadan 40-50 yaşlarımda iş kazasıyla ölebikmek. Ölmeyi bile arzuiar olduk. En büyük hobim profesyonel güreş şovları izlemekti. Yapmak da isterdim ama Türkiye de bunun eğitimini veren bir yer yok. Zaten dayanıksızım. Canlı derslerden zerre bir şey anlamıyorum. Sürekli kafam dağılıyor bu öğrendiklerim.e işime yarayacak diye. Artık bıktım, her gencin kaygısız olmasını istiyorum ben, insan gibi yaşamayı istiyorum. Bilgisayarıma takviye için ekran kartı ve işlemci alacaktım ama alamadım fiyatlar yüzünden. Bütçe var ama veresim yok, o kart ve işlemci o kadar etmemeli. Neyse, daha uzatmayalım. İyi günler.
 
Buradaki herkese sesleniyorum... Kaybetmek de var kazanmak da... Her düştükçe güçlü bir şekilde kalkmanız lazım. Ne demiş Cemal Süreya, "umutsuzluğun içinde umut vardır". Pes etmeyin yiğitler. Güzel günler gelecektir mutlaka. İyi düşünün iyi olsun. Oyun oynarken kazanmayı hedefliyorsanız hayatta da aynı şekilde kazanmayı hedefleyin. Ölmek var dönmek yok. Bir yiğit gibi mücadele edin. Kendinize iyi bakın. Mutlu olun hepiniz. Teşekkürler...
 
Belki içinizden gülenler olacak ama ben birkaç sene içinde intihar etmeyi düşünüyorum, kendime belli bir süre verdim, o süreyi doldurunca gideceğim. Amacım özendirmek vs değil, sadece sıkıldım. Buna sebep olan şey sadece ekonomik değil, aynı zamanda insan ilişkileri, hayat tarzı, yaşam kalitesi kısacası coğrafyanın kendisi. Umarım o süre zarfında mutlu olabileceğim herhangi bir şey karşıma çıkar.

En büyük sorun burada başlıyor, gelecekte bomboş bir yaşam seni bekliyor, maalesef bunun herhangi bir çözümü yok, gelecekte kıt kanaat geçinecek, 40-50 yaşında ev araba sahibi olacak, ömrünün yarısından fazlası işte geçecek, şanslıysan evlenecek ya da nafaka mağduru olacaksın.

Aga bizimde çok zor durumlarımız var maneviyat açıdan maneviyat açıdan dediğim üstü kapalı anlatacağım babamla görüşemiyorum işte öyle terk etme falan değil başka nedenlerden dolayı 15 yaşımdayım ama hiç intihar etmeyi düşünmedim maneviyat değer ekonomiden daha önemlidir bence çünkü mutlaka parayı bulursun biraz ama maneviyat çok zor kazanılan bir pırlantadır ondan dolayı intiharı düşünme bak biz varız tabii derdini bilemem açık söylüyorum güldüm ama sinirimden şimdi böyle demeyeceğim yok bu ülkeden dolayı falan diye başımın belaya girmesini istemem biraz boş yazdım ama biz seni önemsiyoruz :)
 
Eğitim sistemi. Hayatımızı birkaç yüz soruya bağlamaları çok mu normal?

Eğitim sistemini anca bahane edersiniz. Bende bu sistemin içindeyim ve görüyorum ki bu sistemden geçip iyi noktaya gelen insanlar da var. Senin gibi zayıflar eğitim sistemine sallaya dursun çalışan kazanıyor.
 
Eğitim sistemini anca bahane edersiniz. Bende bu sistemin içindeyim ve görüyorum ki bu sistemden geçip iyi noktaya gelen insanlar da var. Senin gibi zayıflar eğitim sistemine sallaya dursun çalışan kazanıyor.

Ezberi iyi olan saçma sapan meslek hayatında kullanmayacağı şeyleri ezberleyip duruyor. Eğitim sistemimizi çok iyi zannedenler hala bitmemiş. Yazık.
 
Kimseye anlatamıyorum, ben de buraya yazayım dedim.

13 yaşındayım ve gelecek kaygım var, evet 13 yaşında gelecek kaygım var. (Pek şaşırtıcı gelmedi değil mi?) 5-6 kişilik arkadaş grubum dağıldı, daha yeni sosyalleşmeye cesaret edebiliyorum. Tek bir hobim vardı o da oyunlar, mecburen bırakmak zorundayım galiba çünkü bu berbat ekonomide hepsi çok pahalı. Bir oyuna 300₺ veremem. 8. sınıfa geçiyorum, 10-11 aylık 7. sınıfın yorgunluğunu atabilmek için sadece 15 günüm var, dershanem 16 Ağustos'ta başlıyor. 2 Temmuz'da okullar kapanıyor ve 1 ayda telafi eğitimi var. Onca yorgunluğu üstümden 15 günde atacağım diye düşünüyordum fakat bunun birde 7. sınıf tekrarı var. Eğitim bakanımıza çocukluğumuzu bitirmek çok kolay geliyor herhalde.

"Bunlar dert mi? Büyüyünce göreceksin." derseniz, farkındayım. Büyüdüğümde daha da zorlaşacak fakat ben 5. sınıftan beri pek mutlu değilim (Nedeni berbat hocalarım.). Üniversite okuyup belki de işsiz kalacağım ve o kadar okumam boşa gidecek. Sayfalarca ödeve bir şey demiyorum zaten, hepiniz yaşıyorsunuz.
Dostum 7. sınıfı sakın tekrar etme bu sınav TEOG sınavı değil senin rakiplerin şu an LGS yani 8.sınıf konularına hazırlanıyorsun 7 ve 8 konuları tamamen alakasız matematik hariç tekrar falan yapmamalısın.
Kendine 2 hafta kadar süre tanı okul bitince, sonra 8 konularına başla. 7. sınıf bitti geride kaldı sen artık 8.sınıfsın LGS var ne 7'si 7 kaldı mı?
 
Son düzenleme:

Geri
Yukarı