Meraklı Ekran Kartı
Hectopat
- Katılım
- 3 Şubat 2017
- Mesajlar
- 283
- Çözümler
- 1
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Bu aralar nedense kendimi ot gibi hissediyorum. Belki otlar bile şu aralar benden daha işlevlidir. Günlerim, haftalarım okul-ev doğrultusunda geçip gidiyor. Eve gelince de yaptığım tek şey ders ve ödevler. İçimde sürekli çevremde arkadaş dediğim insanlardan uzak durma isteği var. Eski arkadaşlarımla olan bağlar da birer birer koptu. Sürekli yalnız kalıp düşünmek istiyorum. Çevredeki insanlarla konuşunca sinirleniyorum.
İnsanların kaba, fütursuz davranışları beni sinir ediyor. Herkes sanki her şeyi menfaati için yapıyormuş gibi geliyor. Kimseyi samimi bulmuyorum. Trafikte daha sarı ışık yanarken kornaya basan insanlara sinirleniyorum ne haddimeyse. Dışarı çıkmak istemiyorum. Dışarı çıktığımda yapacak bir şey veya bir şey yapacak birini bulamıyorum.
Bilgisayarı dahi açmak istemiyorum(telefondan yazıyorum). Başkalarının yanında gayet mutlu gözüküyorum ama yalnız kaldığımda tebessüm dahi edesim gelmiyor. Hiçbir hedef belirleyemiyorum, önüme konulan seçenekleri beğenmediğim için seçemiyorum. İnternette gezinecek bir konu bile bulamıyorum.
Bir tek Sosyal ve haberler var düzenli olarak baktığım. Önceden tarihe, bilgisayara, elektrik vb. çok meraklıydım. Şimdi hiçbir şeye ilgim kalmadı. Saçımı bile düzeltesim gelmiyor(gün boyu yataktan kalktığım gibi). Maddi durum olarak memur çocuğuyum, kredi borcu falan olduğu için ailemin maddi durumu da sıkışık(insanlar 1600 TL ile geçiniyor demeyin biliyorum geçinemediklerini). 8 senedir hiçbir alakamız olmamasına rağmen aynı şehirde yaşamaktan bıktım. Hiçbir amacım olmadan her gün rutin olarak aynı şeyleri yapmaktan bıktım. Ülkemin bulunduğu durum da ister istemez insanın canını sıkıyor.
Çok doluyum içimi dökmek istedim. Biliyorum benden tonlarca kat daha dertli insanlar var(Belki de benimkiler dert değildir sadece kuru sıkıntıdır). Allah onların da yardımcıları olsun. Ama benim de her gün aynı şeyleri yapmaktan, yapamamaktan ruhum sıkıldı. Daha 10. sınıfta olmama rağmen bıktım. Bir an önce lise yıllarımın geçmesini istiyorum. Hiçbir yere içimi dökemiyordum burası benim için bir rahatlama noktası gibi oldu. Siz değerli hocalarımın da vaktini böyle saçma laflarla dolu bir metinle çaldığım için şimdiden özür dilerim.
İnsanların kaba, fütursuz davranışları beni sinir ediyor. Herkes sanki her şeyi menfaati için yapıyormuş gibi geliyor. Kimseyi samimi bulmuyorum. Trafikte daha sarı ışık yanarken kornaya basan insanlara sinirleniyorum ne haddimeyse. Dışarı çıkmak istemiyorum. Dışarı çıktığımda yapacak bir şey veya bir şey yapacak birini bulamıyorum.
Bilgisayarı dahi açmak istemiyorum(telefondan yazıyorum). Başkalarının yanında gayet mutlu gözüküyorum ama yalnız kaldığımda tebessüm dahi edesim gelmiyor. Hiçbir hedef belirleyemiyorum, önüme konulan seçenekleri beğenmediğim için seçemiyorum. İnternette gezinecek bir konu bile bulamıyorum.
Bir tek Sosyal ve haberler var düzenli olarak baktığım. Önceden tarihe, bilgisayara, elektrik vb. çok meraklıydım. Şimdi hiçbir şeye ilgim kalmadı. Saçımı bile düzeltesim gelmiyor(gün boyu yataktan kalktığım gibi). Maddi durum olarak memur çocuğuyum, kredi borcu falan olduğu için ailemin maddi durumu da sıkışık(insanlar 1600 TL ile geçiniyor demeyin biliyorum geçinemediklerini). 8 senedir hiçbir alakamız olmamasına rağmen aynı şehirde yaşamaktan bıktım. Hiçbir amacım olmadan her gün rutin olarak aynı şeyleri yapmaktan bıktım. Ülkemin bulunduğu durum da ister istemez insanın canını sıkıyor.
Çok doluyum içimi dökmek istedim. Biliyorum benden tonlarca kat daha dertli insanlar var(Belki de benimkiler dert değildir sadece kuru sıkıntıdır). Allah onların da yardımcıları olsun. Ama benim de her gün aynı şeyleri yapmaktan, yapamamaktan ruhum sıkıldı. Daha 10. sınıfta olmama rağmen bıktım. Bir an önce lise yıllarımın geçmesini istiyorum. Hiçbir yere içimi dökemiyordum burası benim için bir rahatlama noktası gibi oldu. Siz değerli hocalarımın da vaktini böyle saçma laflarla dolu bir metinle çaldığım için şimdiden özür dilerim.
Son düzenleyen: Moderatör: