Asosyal Necmi
Picopat
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
21 yaşındayım ve açık liseye gidiyorum. İş derken kalıcı meslek bulmaktan bahsetmiyorum, meslek ve üniversite planım var zaten. Parasızlık sorununu yok etmek için geçici bir işten bahsediyorum.
Sorun şu; Sürekli iş denk gelmiyor, aradığım zaman bulamıyorum genelde ve bir işi yapamamak beni korkutuyor. 2 yıl önce ilk defa çalışayım dedim, ailem iş buldu. Baya da hevesliydim ama saçma sapan iki tane yere girdim, bütün özgüvenimi yok ettiler.
İlki komilikti. Adama deneyimsiz olduğumu belirttim özellikle, buna rağmen işe aldı. İşe başladıktan 4 saat sonra işi bilmiyorum diye kovmuşlar beni İlk defa çalışmanın heyecanıyla ve işin nasıl bir şey olduğunu bilmediğimden dolayı saçmaladığım anlar oldu ama çok da kötü değildim bence. İş yerindeki diyalog seviyesi kötüydü. Garson bana "kahve bardağı getir" dedi. Yahu işe daha yeni girmişim, ben nerden bileyim hangisi kahve bardağı. mutfak tarafına mültecinin birisini koymuşlar, adama kahve bardağı soruyorum adam türkçe bilmiyor. Sonra garson gelip aldı. Beni o ara müdüre falan söylemiş hezar, kovuldum. Aslında orada çalışan kişilere kızamıyorum ama insan bi kriter koyar ona göre iş alımı yapar. 4 saat boşu boşuna çalıştım, neyse deneyim oldu diyelim geçelim.
1-2 gün sonra Domino's Pizza'da mutfak bölümünde işe başladım. Ben böyle rezalet bir ortam görmedim. Meslek lisesinde gördüğünüz atarlı ergenleri unutun. 30 yaşındaki bu adamlar onlardan daha beter bir kafaya sahip. Her şubesi böyle midir, orada çalışanınız varsa bilir belki ama ortam gerçekten rezaletti. Ben de hep şanssızlık olduğunu düşünüyorum. Mutfakta çalışanlar ne kadar iticiyse, kurye olarak çalışanlarla gayet iyi anlaşıyordum. Efendi abilerdi. 1 hafta geçti. 1 haftada hiçbir pizzanın malzemesini ezberleyip, hızlı bir şekilde malzemeleri dizemedim. Bunu yapamayınca küfür edip azarlıyorlardı, benim kafam daha da karışıyordu. 4. 5. güne girerken benim işe olan hevesim bitmişti zaten. Mesai bitmeden "acaba alttaki depodan eşyalarımı alıp, dükkandan nasıl kaçabilirim" diye düşünecek evreye gelmiştim. Bunu başaramadım tabi. Sonra bi'tane pizza iptal olmuş, onu neden hazırladım diye müdür beni azarladı. Ben de birdaha gitmedim o işe. Herifler her işi bana yaptırıyordu. Koca tepsiyi 5 dakika bir yıkattırıyorlardı, depodan malzeme getir diyorlardı, yerleri süpür diyorlardı, malzeme diz diyorlardı.
Bazen düşünüyorum ben mi beceriksizim, yoksa girdiğim iş yerleri mi sakattı. Mesela garsonlukla alakalı bir iş ilanı gördüğüm zaman direkt es geçiyorum ama bir yandan da düşünüyorum belki iyi bir iş yerine denk gelsem çalışabilirim.
Part-time bir iş bulsam daha iyi olur sanki. Çünkü asosyal birisiyim, insanlarla pek doğru düzgün iletişim kurabildiğim söylenemez. Çat diye tam zamanlı bir işe girince sorun yaşıyorum.
Bazı kişiler kendi yeteneklerini öne çıkarabileceğin işlerde çalış diyorlar ama mesela ben sinemayla, senaryo yazmakla, görsellikle vs. ilgiliyim diyelim. Bundan dışardaki adama ne ki?
Sorun şu; Sürekli iş denk gelmiyor, aradığım zaman bulamıyorum genelde ve bir işi yapamamak beni korkutuyor. 2 yıl önce ilk defa çalışayım dedim, ailem iş buldu. Baya da hevesliydim ama saçma sapan iki tane yere girdim, bütün özgüvenimi yok ettiler.
İlki komilikti. Adama deneyimsiz olduğumu belirttim özellikle, buna rağmen işe aldı. İşe başladıktan 4 saat sonra işi bilmiyorum diye kovmuşlar beni İlk defa çalışmanın heyecanıyla ve işin nasıl bir şey olduğunu bilmediğimden dolayı saçmaladığım anlar oldu ama çok da kötü değildim bence. İş yerindeki diyalog seviyesi kötüydü. Garson bana "kahve bardağı getir" dedi. Yahu işe daha yeni girmişim, ben nerden bileyim hangisi kahve bardağı. mutfak tarafına mültecinin birisini koymuşlar, adama kahve bardağı soruyorum adam türkçe bilmiyor. Sonra garson gelip aldı. Beni o ara müdüre falan söylemiş hezar, kovuldum. Aslında orada çalışan kişilere kızamıyorum ama insan bi kriter koyar ona göre iş alımı yapar. 4 saat boşu boşuna çalıştım, neyse deneyim oldu diyelim geçelim.
1-2 gün sonra Domino's Pizza'da mutfak bölümünde işe başladım. Ben böyle rezalet bir ortam görmedim. Meslek lisesinde gördüğünüz atarlı ergenleri unutun. 30 yaşındaki bu adamlar onlardan daha beter bir kafaya sahip. Her şubesi böyle midir, orada çalışanınız varsa bilir belki ama ortam gerçekten rezaletti. Ben de hep şanssızlık olduğunu düşünüyorum. Mutfakta çalışanlar ne kadar iticiyse, kurye olarak çalışanlarla gayet iyi anlaşıyordum. Efendi abilerdi. 1 hafta geçti. 1 haftada hiçbir pizzanın malzemesini ezberleyip, hızlı bir şekilde malzemeleri dizemedim. Bunu yapamayınca küfür edip azarlıyorlardı, benim kafam daha da karışıyordu. 4. 5. güne girerken benim işe olan hevesim bitmişti zaten. Mesai bitmeden "acaba alttaki depodan eşyalarımı alıp, dükkandan nasıl kaçabilirim" diye düşünecek evreye gelmiştim. Bunu başaramadım tabi. Sonra bi'tane pizza iptal olmuş, onu neden hazırladım diye müdür beni azarladı. Ben de birdaha gitmedim o işe. Herifler her işi bana yaptırıyordu. Koca tepsiyi 5 dakika bir yıkattırıyorlardı, depodan malzeme getir diyorlardı, yerleri süpür diyorlardı, malzeme diz diyorlardı.
Bazen düşünüyorum ben mi beceriksizim, yoksa girdiğim iş yerleri mi sakattı. Mesela garsonlukla alakalı bir iş ilanı gördüğüm zaman direkt es geçiyorum ama bir yandan da düşünüyorum belki iyi bir iş yerine denk gelsem çalışabilirim.
Part-time bir iş bulsam daha iyi olur sanki. Çünkü asosyal birisiyim, insanlarla pek doğru düzgün iletişim kurabildiğim söylenemez. Çat diye tam zamanlı bir işe girince sorun yaşıyorum.
Bazı kişiler kendi yeteneklerini öne çıkarabileceğin işlerde çalış diyorlar ama mesela ben sinemayla, senaryo yazmakla, görsellikle vs. ilgiliyim diyelim. Bundan dışardaki adama ne ki?
Son düzenleme: