Kaybolma anılarınız

Eminim herkes en az bir kere bir yerde kaybolmuşuzdur, sizler nerelerde kayboldunuz ve nasıl yolunuzu buldunuz?

Ben birkaç ay önce yanlış otobüse bindiğim için Hoşdere yerine Mamak'a gitmiştim fakat bunun farkında değildim, otobüs son durağa yanaşınca inmiştim ve ilk an nerede olduğumu sorgulamıştım, daha sonra etrafı hiç bilmediğim için haritalara baktım ve şehrin öbür tarafında olduğumu fark ettim. Otobüs tabii bu sırada gitmişti ve ben de o sırada biraz ilerlemiştim, bu yüzden yollarda küçük bir kaybolma olayı yaşadım. Daha sonra bir bakkala otobüs durağının yerini sordum ve otobüs durağına gittim, 15 dakika sonra bir otobüs geldi ve şansıma Kızılay'a dönmeyi başardım.

Antalya tatilinde otelde kaybolmuştum. 3 bina vardı hiçbirini bizimkine benzetemedim. 30dk sonra bir tanesinde babamla karşılaşana kadar kaybolduğumu düşünüyordum.

AVM içinde kaybolmuştum bir adam beni rastgele buldu babamın numarasını söyledim beraber gittik adam kaçırsa kaçırırdı herhalde.

Ben fındık bahçesinde kaybolmuştum ama meğerki bahçenin bayır yukarı tarafına doğru çıkmışım. 3, 4 yaşlarındayım o zaman. Annem babam babaannem abilerim beni arama başladı. Bulununca dayağı yedik pederden.

Yanlışlıkla başka bir metroya binmiştim onca gittiğim yolu geri dönmüştüm. Bir de telefonumun da sarjı bitince ortada öylece kaldım ama şans yüzüme kısa süreliğine güldü cebimden 50 lira çıktı onu İstanbul karta yatırdım sonra o gittiğim metrodan da uzaklaştığım için onu da kaybettim. Hem 50 liramdan oldum hem de buluşmamdan kız sonra bir daha konuşmadı yalan söylüyorum sandı hem en kötü anım hem de kaybolma anım.

Küçükken arkadaşlarımla oyniyodum akşam olmuş hava karanlıdı o zaman küçüktüm 7 8 anca vardım annemgil kaybolmuş sandı aramaya başladı beni oynarken bulunca'da şaşırdılar eve geldiğim'de babam biraz kızdı.

Mahalledeki arkadaşlarla birlikte çoooooooook uzaklara gitmiştik 4-5 yaşlarındayken. Nasıl geri döneceğimizi de bilmiyorduk ama neyse ki bazı arkadaşların anne babaları bizi aramaya koyulmuş ve şans eseri karşılaşmıştık.

Bana kıyafet almıştık sonra annem birden gözden kayboldu, onu göremeyince ağlamaya başladım, meğer kıyafetlerin parasını ödemeye gitmiş.

3. sınıfta serviste en arkada oturmuştum bir gün, boy da çok kısa olduğundan kafam bile görünmüyormuş koltuğun üzerinden. Yavaş yavaş herkes inmişti ama servisçi beni bırakmak yerine sürekli birilerine telefon edip çocuk kayboldu, ne yapacağız şimdi gibisinden şeyler söyleyerek hızlı hızlı ilçeyi turluyordu. Bayağı bir süre sonra sıkılıp beni ne zaman bırakacaksın dediğimde adam öyle bir bakış atmıştı ki... Beni arıyorlarmış.

Çocukken babamı pazarda kaybetmiştim. O da kaybolduğumda ne yapacağım diye izliyormuş, bende hiçbir şey uapmadım, balıkçıdaki balıkları izledim. Sonra kayboldun diye babam çıkıp gelmişti fakat kaybolmadığımı sonra anlattı.