Küçükken nasıl çocuktunuz?

Dünyanın en sakin çocuğuymuşum annemin anlattığına göre, en çok anlattığı şey ise otobüste paso kızların kucağında yolculuk yapıyormuşum, küçükken burnumda ve gözüm de kimin gözü kaldıysa 1 gözüm görmüyor burnumda büyük Allah belalarını versin, ki hiçbir şey değişmedi hala ormanda şu ağaçta sabit duran hayvan gibiyim kimseye zararım yok sesim soluğum çıkmaz.

Çok güzel denk geldi.

Aslinda cocuk da degilken boyle 10-11 yaslarindayken kardesimle birlikte karsi evin catisina kolilerce yumurta firlatmistik. Komsular annemle bayagi bir tartismisti. Boyle bir animdir.

Çocukken evin önünde kazılmış bir çukur ve çukurun içinde de mahallenin şebeke suyu geçen boru vardı. Çocuk aklı işte birkaç tane ufak taş attım kırılmadı. Ondan sonra koca bir taş alıp atmamla suyun 10 metre havaya fışkırması bir olmuştu. Kazılan koskoca çukur suyla doldu taştı. O sırada korkarak pencereden olayı izledim.

Aptaldım, masumdum. Hazcıydım, ciddiyetsizdim, gerçek dünyadan uzaktım. Özürlü gibiydim, zor kavrardım...