Mental sağlık nasıl korunur?

Senin üzerinde emeği geçenler dışında kimseden sorumlu değilsin. Her şeye duyarlı olmak mecburiyetinde de değilsin. Kendi hayatına ve geleceğine odaklanacaksın. Hayata karşı biraz gerçekçi olmakta da fayda var. Kadın cinayetleri mesela neden umrundaki? Bu insanları tanıyor muydun, birkaç hafta sonra bu üzüldüğün kişileri unutmayacak mısın çoktan unuttukların gibi? Hayatlarındaki tercihleri biliyor muydun? Belki tanısan nefret edeceğin türden insanlar çıkacaklardı. Kendini yıpratmaya, hayatını olumsuz etkileleyecek kadar kafana takmana gerek var mı?

19 yaşındasın önünde uzun bir yol var, tabii hoşlanmadığın şeylere tepkini göster ama bu hayatının merkezi olmasın. Sen 59 yaşına geldiğinde de bunlar devam edecek çünkü. Bir ömür böyle geçmez.
 
Ben koruyamıyorum. Anksiyete hastasıyım ve hiç iyileşmiyor. Anksiyete yaşamadığım günler de oluyor tabii ama 2 gündür aşırı kötüyüm. Ya keşke yapılan kötülükler yanlarına kar kalmasa.
 
Senin üzerinde emeği geçenler dışında kimseden sorumlu değilsin. Her şeye duyarlı olmak mecburiyetinde de değilsin. Kendi hayatına ve geleceğine odaklanacaksın. Hayata karşı biraz gerçekçi olmakta da fayda var. Kadın cinayetleri mesela neden umrundaki? Bu insanları tanıyor muydun, birkaç hafta sonra bu üzüldüğün kişileri unutmayacak mısın çoktan unuttukların gibi? Hayatlarındaki tercihleri biliyor muydun? Belki tanısan nefret edeceğin türden insanlar çıkacaklardı. Kendini yıpratmaya, hayatını olumsuz etkileleyecek kadar kafana takmana gerek var mı?
Evet, tanıdığım birisi yok ama başka ülkede kadınların bu kadar vahşi şekilde öldürülüp katillerin dışarıda dolaşılmasına izin verilmiyor. Bu kişi benim ablam veya annem olsaydı ne olurdu? Tabii ki en kötü ihtimali her zaman düşünemeyiz ama bir gün öyle bir şey olsa ve bu suçu işleyenler serbest kalsalar ben kendime gelemem bir daha. Ki şu an en çok canımın sıkıldığı konu o değil. Diğer dediklerinize katılıyorum.
 
Senin üzerinde emeği geçenler dışında kimseden sorumlu değilsin. Her şeye duyarlı olmak mecburiyetinde de değilsin. Kendi hayatına ve geleceğine odaklanacaksın. Hayata karşı biraz gerçekçi olmakta da fayda var. Kadın cinayetleri mesela neden umrundaki? Bu insanları tanıyor muydun, birkaç hafta sonra bu üzüldüğün kişileri unutmayacak mısın çoktan unuttukların gibi? Hayatlarındaki tercihleri biliyor muydun? Belki tanısan nefret edeceğin türden insanlar çıkacaklardı. Kendini yıpratmaya, hayatını olumsuz etkileleyecek kadar kafana takmana gerek var mı?

19 yaşındasın önünde uzun bir yol var, tabii hoşlanmadığın şeylere tepkini göster ama bu hayatının merkezi olmasın. Sen 59 yaşına geldiğinde de bunlar devam edecek çünkü. Bir ömür böyle geçmez.
Hocam insan duyarsız kalamıyor. Siz çok duyarsızsınız bence.
Şu bu halde olmamızın nedeni "bu yaşadığımız yıkımın, acıların sebebi duyarsız, yozlaşmış, çıkarcı insanların eseridir."
Onlar da aynı sizin gibi düşünüyor. Bacısı mısın, erkek kardeşi misin, kuzeni misin? Veya çıkarına yarayacak birisi misin vs. vs... Hayır. O zaman bana ne der geçer.
Bir fark kalmıyor şimdiki bahsettiklerimden.
 
Hocam, inan bana aynı duyguları hissediyoruz. Artık hayallerimi bir kenara bırakıp çok rutin bir hayat için uğraşıyorum ama o bile zor geliyor. Sabırlı ve metanetli olmaya çalışıyorum, bu beni çokça zorlasa da çalışıyorum.
 
Şahsen benim mental sağlığım kalmadı. Artık ülkenin ve insanların herşeyini kafaya takmaktan bıktım. Bu yüzden psikiyatristim antidepresan başlattı. Sende psikyatriste gidebilirsin. En azından olayları artık takmazsın.
 
Hocam insan duyarsız kalamıyor. Siz çok duyarsızsınız bence.
Şu bu halde olmamızın nedeni "bu yaşadığımız yıkımın, acıların sebebi duyarsız, yozlaşmış, çıkarcı insanların eseridir."
Onlar da aynı sizin gibi düşünüyor. Bacısı mısın, erkek kardeşi misin, kuzeni misin? Veya çıkarına yarayacak birisi misin vs. vs... Hayır. O zaman bana ne der geçer.
Bir fark kalmıyor şimdiki bahsettiklerimden.

Haklısın. Tamamen duyarsız ve tepkisiz kalmak değildi söylemek istediğim, trajedileri hayatının merkezine koyup kendi akıl sağlığına zarar vermen. Konu sahibinin durumu biraz bu yönde görünüyor.

Ben de çok tepkili ve her olumsuzluğa duyarlı birisiydim. Şimdi duyarsız görünüyor olabilirim, eskisi kadar umursamıyorum da. Bilmiyorum belki de bu ülkede yıllar içerisinde yaşadıklarım ve gördüklerim de beni buraya itmiş ve hissizleştirmiş olabilir.

Çoğu insanın samimiyetine inanmıyorum hatta bazılarınım duyarlı maskesi takıp altında çıkarları peşinde koştuklarını da düşünüyorum. Güzel ve genç bir kız öldürülür kıyamet kopar herkes fotoğrafıyla duyar yarışına girer ama rastgele öldürülmüş ortalama bir kadının bu kadar değeri yoktur. Şehitlerde bile daha yakışıklı olan daha bir kullanılır tepki verilirken. İnsanlar sanki hiçbir zaman adalete değil de kendi tepkilerine en çok prim yaptıracak olana yöneliyorlar.

Şu depremde bile gördüklerimi saysam buraya sığmaz sanırım. Kısaca böyle bilmiyorum, üzülüyorum ama yattığım yerden bu sonsuz döngüye girmek beni bu bahsettiğim türden insanlardan birisiymişim gibi hissettiriyor artık.
 
Arkadaşlar, normalde toplumdaki olaylardan izole olmaya çalışıyordum ancak bu gitgide daha zor olmaya başlamıştı.

Ekonomik sıkıntılar, kadın cinayetleri, mülteciler, eğitimde ve iş hayatındaki liyakatsizlikler, adaletsizlik, Steam'deki oyun fiyatları gibi konular canımı zaten sıkıyordu ancak bir de bu depremde arkadaşım ölünce iyice mental sağlığım bozuldu.

19 yaşındayım, daha gencim belki de ama 50 yaşında gibi yorgun hissediyorum. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Artık bir gün de bir olay olmasın en azından kötü gidişat devam etsin daha kötüsü olmasın diyorum, yine daha kötüsü oluyor.

Açayım Instagram'da kafa dağıtayım diyorum hala açlıktan ağzı koktuğu halde bağıra bağıra konuşup oyunu malum partiye vereceğini söyleyenler vs. derken orada daha da kötü oluyorum.

Geleceğe ümitle bakmak da mümkün değil, yarın öbür gün ne olacak bilmiyorsun, insanımızın aklı bir ilginç çalışıyor. Bundan 2-3 yıl öncesinde de bu olumsuzlukları biliyordum ama artık bu kadar şeyi kaldıramıyorum, bu ülke beni yıprattı, yordu, bitirdi gerçekten.
Yeni insanlarla tanışın, arkadaş biriktirin... Gündemden uzak kalabilirseniz kalın diyeceğim ama evet bu oldukça zor ama zor olmasına rağmen denemeye değer. Ülkenin gündemi gerçekten akıl sağlığımızın sınırlarını zorluyor. TV kanallarını izlemeyin, saçma sapan yayınlar var. Yok olmaz izlemek istiyorum diyorsanız TRT Belgesel kanalını izleyebilirsiniz. TV kanallarını hayatınızdan çıkardıktan sonra Netflix, Disney+ gibi "seç izle video" servislerini televizyonunuzdan izleyebilirsiniz. Yerli TV kanalları çok zarar veriyor özellikle de gündüz kuşağı gibi akıllara zarar programlar... Sosyal medyada paylaşımlarından rahatsız olduğunuz kişiyi takip etmeyi bırakabilirsiniz. Biliyorum, sevdiğiniz bir insanın paylaşımı da sizi rahatsız edebilir bu durumda her konuyu dikkate almamayı öğrenmeniz gerekiyor. Bazen maalesef yüzeysel düşünmemiz gerekir. Duyarsız olmak farklı bir konu sağlığınızı düşünmek farklı bir konu... Siz yine de alışmayın, sorgulamaya devam edin. :) Özetle, sizi rahatsız eden her şeyi hayatınızdan çıkaramasanız da çoğunluğunu çıkarın. Yeni hobiler edinin, yeni sanatçılar, şarkılar, filmler, sahne sanatları keşfedin, ilgi alanlarınızı genişletin. Cümlemin başında da belirttiğim gibi "insan" biriktirmeyi de unutmayın. Bu durumun üstesinden gelemiyorsanız bir uzman desteği almakta fayda var.
 
Son düzenleme:
İnan korunabilecek mental kaldığını sanmıyorum.

Arkadaş olsa ne olmasa ne bir iki tane dostun olsa sana yeter de artar. Ekonomik sıkıntılara çare yok olabildiğinde ekonomik şekilde zevk almaya bak ne kadar mümkünse o da.

Başın sağ olsun geçenler de benim her ne kadar yakın olmasam da sevmesemde bir arkadaşım motor kazasında öldü hayat bu devam ediyor çok da takılmamak gerek, boş ver demiyorum ancak kafana o kadar çok da takma derim.

Hangi genç genç hissediyor Türkiye'de merak ediyorum. Instagram olayına yapacak bir şey yok gündemler her zaman bu tür şeylerden geçiyor kaçınamazsın.

Geleceğe bakabilmek mümkün olmuyor genel olarak kaygıdan.

Ya sen onu geç başla yine bçt'ye iki typesetting çeviri yapacağım derken kafan dağılır onlarla uğraşırken.
 

Geri
Yukarı