Mental sağlık nasıl korunur?

Arkadaşlar, normalde toplumdaki olaylardan izole olmaya çalışıyordum ancak bu gitgide daha zor olmaya başlamıştı.

Ekonomik sıkıntılar, kadın cinayetleri, mülteciler, eğitimde ve iş hayatındaki liyakatsizlikler, adaletsizlik, Steam'deki oyun fiyatları gibi konular canımı zaten sıkıyordu ancak bir de bu depremde arkadaşım ölünce iyice mental sağlığım bozuldu.

19 yaşındayım, daha gencim belki de ama 50 yaşında gibi yorgun hissediyorum. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Artık bir gün de bir olay olmasın en azından kötü gidişat devam etsin daha kötüsü olmasın diyorum, yine daha kötüsü oluyor.

Açayım Instagram'da kafa dağıtayım diyorum hala açlıktan ağzı koktuğu halde bağıra bağıra konuşup oyunu malum partiye vereceğini söyleyenler vs. derken orada daha da kötü oluyorum.

Geleceğe ümitle bakmak da mümkün değil, yarın öbür gün ne olacak bilmiyorsun, insanımızın aklı bir ilginç çalışıyor. Bundan 2-3 yıl öncesinde de bu olumsuzlukları biliyordum ama artık bu kadar şeyi kaldıramıyorum, bu ülke beni yıprattı, yordu, bitirdi gerçekten.

Hocam ülkede mental sağlığını koruduğunu iddia eden mental sağlığını ağır derecede kaybetmiştir.

Romanlarda, fantastik kurgu eserlerinde kaybolmak ve hislerinizi yazmak gerekiyor. Küçük zaferler kazanmaya (mesela mahallenizden bir çocuğa ücretsiz matematik dersi vererek ona iyilik etmek) çalışmak gerekiyor. Yoksa fıttırırız. Sizi çok iyi anlıyorum.

Ülkedeki çoğu insan aynı durumda ve seninle aşağı yukarı aynı şeyleri hissediyor dostum. Benim de bir arkadaşım enkaz altında kalmamış olsa bile o bölgede yaşadığından ve çektiği zorlukları bildiğimden seni az çok anlayabiliyorum. Ancak yine de bu bir gün yeniden mutlu olamayacağın anlamına gelmiyor. Açıkçası bunun teknik bir soru gibi "şöyle şöyle yap, bunu yap" gibi tam bir cevabı yok ama diyebileceğim en iyi şey bu. Olabildiğince seni mutlu eden şeyler yapmaya çalış ve ümidini yitirme.
"Ümitsizliğin ardında nice ümitler var. Karanlığın ardında nice güneşler var."

Ciddiyetini kaybet, olayların hepsine büyük bir kamera şakasıymış da sen de şakalanan kişiymişsin gibi bak. Otobüs editlerine gülecek dereceye gelene kadar devam et. Sonrası geliyor zaten...

Keşke kendimi tanımlayabileceğim bencil ve pragmatist kişiliğimi şu an da koruyabilsem. Ama yok, herkes çok etkileniyor bu durumlardan, etkilenmeyen de kalpsizdir zaten. Bence önemli olan geniş bir zaman diliminde bir şeyler yapabilmek. Bu hisler zamanla geçecektir. Önemli olan geçene kadar keder içinde hayattan ümidi kesmiş şekilde oturmamak, bir şeyler yapmak.

Bu ülkede korunamaz.

Shfly dedi:

Ciddiyetini kaybet, olayların hepsine büyük bir kamera şakasıymış da sen de şakalanan kişiymişsin gibi bak. Otobüs editlerine gülecek dereceye gelene kadar devam et. Sonrası geliyor zaten...

Genişletmek için tıkla...

Hocam Shaco olmak istemiyorum teşekkürler.

Bunların hepsini bir kenara koyup öbür dünyaya bir şeyler götürelim bu bizi bir nebze rahatlatabilir.

Denediğim için söylüyorum.

MisakiTaro dedi:

Hocam Shaco olmak istemiyorum teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Neden bu kadar ciddisin?