Mental sağlık nasıl korunur?

KangalSucuk dedi:

Selam, günümüz Türkiye'sinde gündemi sıkça takip eden biriyim. Neredeyse hiç iyi haber göremiyorum uzun süredir, cinayetler, gençliğin çöküşü vb. konular, insanların umutsuzluğu beni de etkiliyor.
Dışarıda dolaşsam, mutlu olmasam da huzurlu oluyorum. Fakat üst üste yapınca huzur bile bulamıyorum.
Oyunlar satın alıyorum, verdiğim para aldığım zevkin içine ediyor.
İnsanlarla konuşuyorum, tanışmaya çalışıyorum. Herkes birbirinin aynısı gibi, tarz, konuşma, düşünceler...

Açıkça söylemem gerekirse benden büyük insanlar ile sosyal ilişkiler kurmaya çalışsam da, yaşı büyük insanların ergenlerden farkı olmadığını anlıyorum.
Duygusal ilişki edinince hiç umutlu olamıyorum o ilişkiden, çünkü insanlara güvenmiyorum. Birçok ilişkimden vazgeçtim bu yüzden.
Yeni insan yüzleri gördüğümde eskiden olan deneyimlerimin devamı gibi hissediyorum, gözümde herkes aynı gibi. Tanıdığımda bu tarz düşüncelerimden tabii ki uzaklaşıyorum, fakat artık insanları tanımaya bile tahammül edemiyorum. Çünkü hepsinin derdi, istekleri, beğendikleri, dinledikleri şarkılar bile aynı gibi.

Sıkıldım gerçekten. Sanki bu hayatta yaşayabileceğim her şeyi yapmışım da, tekrarlıyormuşum gibi hissediyorum. Bu da mutluluk seviyemi dibe vuruyor. Heyecan duygum zaten yok. Yanlış anlaşılmasın, bazı insanlar böyle şeyler söyleyip "hayattan bıktım." falan der. Ben öyle biri değilim, yaşam ve yaşamak güzel, fakat nasıl daha çok güzelleştirilir bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

DirectX9 dedi:

Hocam oyuna verdiğiniz para dokunuyorsa neden orijinal alıyorsunuz ki.

Genişletmek için tıkla...

KangalSucuk dedi:

Selam, günümüz Türkiye'sinde gündemi sıkça takip eden biriyim. Neredeyse hiç iyi haber göremiyorum uzun süredir, cinayetler, gençliğin çöküşü vb. konular, insanların umutsuzluğu beni de etkiliyor.
Dışarıda dolaşsam, mutlu olmasam da huzurlu oluyorum. Fakat üst üste yapınca huzur bile bulamıyorum.
Oyunlar satın alıyorum, verdiğim para aldığım zevkin içine ediyor.
İnsanlarla konuşuyorum, tanışmaya çalışıyorum. Herkes birbirinin aynısı gibi, tarz, konuşma, düşünceler...

Açıkça söylemem gerekirse benden büyük insanlar ile sosyal ilişkiler kurmaya çalışsam da, yaşı büyük insanların ergenlerden farkı olmadığını anlıyorum.
Duygusal İlişki edinince hiç umutlu olamıyorum o ilişkiden, çünkü insanlara güvenmiyorum. Birçok ilişkimden vazgeçtim bu yüzden.
Yeni insan yüzleri gördüğümde eskiden olan deneyimlerimin devamı gibi hissediyorum, gözümde herkes aynı gibi. Tanıdığımda bu tarz düşüncelerimden tabii ki uzaklaşıyorum, fakat artık insanları tanımaya bile tahammül edemiyorum. Çünkü hepsinin derdi, istekleri, beğendikleri, dinledikleri şarkılar bile aynı gibi.

Sıkıldım gerçekten. Sanki bu hayatta yaşayabileceğim her şeyi yapmışım da, tekrarlıyormuşum gibi hissediyorum. Bu da mutluluk seviyemi dibe vuruyor. Heyecan duygum zaten yok. Yanlış anlaşılmasın, bazı insanlar böyle şeyler söyleyip "Hayattan bıktım." falan der. Ben öyle biri değilim, yaşam ve yaşamak güzel, fakat nasıl daha çok güzelleştirilir bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

KangalSucuk dedi:

Tek derdim oyunlar değil hocam, oyunlar bedava olsa sonsuza kadar oyun mu oynardınız?
O sadece dertlerden biri.

Genişletmek için tıkla...

KangalSucuk dedi:

Tek derdim oyunlar değil hocam, oyunlar bedava olsa sonsuza kadar oyun mu oynardınız?
O sadece dertlerden biri.

Genişletmek için tıkla...

641429 dedi:

Hocam gündemi takip etmemeye çalış, zira etmeye devam edersen kötü etkilenmeye devam edeceksin. kendi hayatına bakman gerekiyor tamamen umursamamazlık yap demiyorum ancak tamamen bir şeyleri umursamak insanı kötü etkiler.

Öncelikle yaşın kaç bilmiyorum ancak bende de neredeyse bu tarz durumlar var. dediğin gibi sanki her şeyi yaşamışım tekrarlıyorum gibi.

Yapacak bir şey bulmak gerekiyor onun dışı böyle takıntılarla yaşamak insanı günden güne öldürür, insan hayatta yenilik arıyor günlük tekrarlanan döngüler bir müddet sonra can sıkıntısı oluşturuyor.

Genişletmek için tıkla...

DirectX9 dedi:

Size para lazım hocam, öğrenciyseniz part time iş bulun, spora falan gidin bu sayede arkadaş edinirsiniz. Yazları tam zamanlı da çalışabilirsiniz. Para biriktirip bir motor alır keyfinize bakarsınız. Zaten bu hayatta ne yaptığınızın hiçbir önemi yok, dînî bir mesele değil bu, sonuç olarak ne yaparsanız yapın 60 sene sonra hiçbirinin değeri yok.

Genişletmek için tıkla...

KangalSucuk dedi:

Selam, günümüz Türkiye'sinde gündemi sıkça takip eden biriyim. Neredeyse hiç iyi haber göremiyorum uzun süredir, cinayetler, gençliğin çöküşü vb. konular, insanların umutsuzluğu beni de etkiliyor.
Dışarıda dolaşsam, mutlu olmasam da huzurlu oluyorum. Fakat üst üste yapınca huzur bile bulamıyorum.
Oyunlar satın alıyorum, verdiğim para aldığım zevkin içine ediyor.
İnsanlarla konuşuyorum, tanışmaya çalışıyorum. Herkes birbirinin aynısı gibi, tarz, konuşma, düşünceler...

Açıkça söylemem gerekirse benden büyük insanlar ile sosyal ilişkiler kurmaya çalışsam da, yaşı büyük insanların ergenlerden farkı olmadığını anlıyorum.
Duygusal İlişki edinince hiç umutlu olamıyorum o ilişkiden, çünkü insanlara güvenmiyorum. Birçok ilişkimden vazgeçtim bu yüzden.
Yeni insan yüzleri gördüğümde eskiden olan deneyimlerimin devamı gibi hissediyorum, gözümde herkes aynı gibi. Tanıdığımda bu tarz düşüncelerimden tabii ki uzaklaşıyorum, fakat artık insanları tanımaya bile tahammül edemiyorum. Çünkü hepsinin derdi, istekleri, beğendikleri, dinledikleri şarkılar bile aynı gibi.

Sıkıldım gerçekten. Sanki bu hayatta yaşayabileceğim her şeyi yapmışım da, tekrarlıyormuşum gibi hissediyorum. Bu da mutluluk seviyemi dibe vuruyor. Heyecan duygum zaten yok. Yanlış anlaşılmasın, bazı insanlar böyle şeyler söyleyip "Hayattan bıktım." falan der. Ben öyle biri değilim, yaşam ve yaşamak güzel, fakat nasıl daha çok güzelleştirilir bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...