Neden bu kadar nankörüm?

1deniz1 dedi:

Merhaba. Ben hayatımda gördüğüm en nankör en saçma insanım. Neden diye soracak olursanız anlatayım. Benim çok iyi bir anne ve babam var. Kendileri doğduğumdan beri sürekli benim için çabaladı ve nankör ben bunu daha 1 hafta öncesine kadar fark edemedim. Bir sorunum olduğunda anında çözmeye çalışırlar, istediğim her şeyi alırlar ama ben onların bana verdiği değerin zerresini bile anlayamadım. Örnek vermem gerekirse 2 yıl önce bir arkadaş grubum vardı orada bir çocuk benim bisikletimi kırmıştı ben çok üzülmüştüm babam o gün bana en pahalı bisikletlerden birini almıştı. Benim lise 1 de ilk sınavlarım düşük gelmişti annem babam sırf üzülmeyeyim diye anlamadığım bütün derslerden bütün konulardan özel ders aldırdı. Ortaokuldayken bir arkadaşım ayakkabımla dalga geçmişti babam o gün Nike'ın en pahalı ayakkabılarından birini almıştı. Evdeki televizyonu ortadan ikiye kırmıştım annem olsun, canın sağ olsun, bir şey olmaz yenisi alırız falan deyip beni sakinleştirmeye çalışmıştı. Moralimin bozulduğu her zaman moralimi düzeltmek için ellerinden geleni yaparlardı. Yani anlayacağınız üzere ailem beni sürekli düşünüyor. 6 ay önce babamdan bilgisayar istemiştim ebeveynlerim lisede böyle şeylerin bağımlılık yapabileceğini söyledi bu sebeple üniversiteye kadar bilgisayar almayacaklarını söylediler. Ben sinirlendim, bağırdım odama gittim sinirlendim dolabımı falan yumrukladım sonra annem odama gelip senin iyiliğini düşünüyoruz bilgisayar alırsak derslerine odaklanamazsın vb şeyler söyledi. Ben en son yine bağırınca bu sefer babam sen bağımlı mısın bir bilgisayar için bu kadar sinirlenilir mi vb şeyler dedi. Ben iyice kudurdum bu sefer başka bir forumda babamı gaddar, sinirli, cahil saçma sapan bir insan olarak anlattım. Forumun kullanıcıları babama bir şeyler deyince bu sefer de düşünmeye başladım. Yaklaşık 1 hafta önce aklım başıma geldi ve şu an aileme dediklerim için aşırı bir vicdan azabı çekiyorum. Ailemden sürekli geçmiş ile ilgili özür diliyorum ama bu vicdanımı hiç mi hiç rahatlatmıyor. Sürekli kendime soruyorum ben neden bu kadar nankörüm. Sizce neden bu kadar nankörüm? Psikolojik sorunlarım falan olabilir mi? Ya da şerefim mi yok?

Genişletmek için tıkla...

1deniz1 dedi:

Merhaba. Ben hayatımda gördüğüm en nankör en saçma insanım. Neden diye soracak olursanız anlatayım. Benim çok iyi bir anne ve babam var. Kendileri doğduğumdan beri sürekli benim için çabaladı ve nankör ben bunu daha 1 hafta öncesine kadar fark edemedim. Bir sorunum olduğunda anında çözmeye çalışırlar, istediğim herşeyi alırlar ama ben onların bana verdiği değerin zerresini bile anlayamadım. Örnek vermem gerekirse 2 yıl önce bir arkadaş grubum vardı orada bir çocuk benim bisikletimi kırmıştı ben çok üzülmüştüm babam o gün bana en pahalı bisikletlerden birini almıştı. Benim lise 1 de ilk sınavlarım düşük gelmişti annem babam sırf üzülmeyeyim diye anlamadığım bütün derslerden bütün konulardan özel ders aldırdı. Ortaokuldayken bir arkadaşım ayakkabımla dalga geçmişti babam o gün nike ın en pahalı ayakkabılarından birini almıştı. Evdeki televizyonu ortadan ikiye kırmıştım annem olsun, canın sağolsun, birşey olmaz yenisi alırız falan deyip beni sakinleştirmeye çalışmıştı. Moralimin bozulduğu her zaman moralimi düzeltmek için ellerinden geleni yaparlardı. Yani anlayacağınız üzere ailem beni sürekli düşünüyor. 6 ay önce babamdan bilgisayar istemiştim ebeveynlerim lisede böyle şeylerin bağımlılık yapabileceğini söyledi bu sebeple üniversiteye kadar bilgisayar almayacaklarını söylediler. Ben sinirlendim, bağırdım odama gittim sinirlendim dolabımı falan yumrukladım sonra annem odama gelip senin iyiliğini düşünüyoruz bilgisayar alırsak derslerine odaklanamazsın vb şeyler söyledi. Ben en son yine bağırınca bu sefer babam sen bağımlı mısın bir bilgisayar için bu kadar sinirlenilir mi vb şeyler dedi. Ben iyice kudurdum bu sefer başka bir forumda babamı gaddar, sinirli, cahil saçma sapan bir insan olarak anlattım. Forumun kullanıcıları babama bir şeyler diyince bu seferde düşünmeye başladım. Yaklaşık 1 hafta önce aklım başıma geldi ve şuan aileme dediklerim için aşırı bir vicdan azabı çekiyorum. Ailemden sürekli geçmiş ile ilgili özür diliyorum ama bu vicdanımı hiç mi hiç rahatlatmıyor. Sürekli kendime soruyorum ben neden bu kadar nankörüm. Sizce neden bu kadar nankörüm? Psikolojik sorunlarım falan olabilir mi? Ya da şerefim mi yok?

Genişletmek için tıkla...