TDSDoctor
Kilopat
- Katılım
- 3 Eylül 2018
- Mesajlar
- 431
- Çözümler
- 2
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
İnternette dolaşırken bu yazıya rastladım ve biraz kendimi açmak istedim. Başlamadan önce yaşım 17 ve çok büyük şeyler yaşadığımı bazen düşünsemde bunların beni güçlendirdiğine inanıyorum. İlk arkadaşımı kaybettiğimde 9. sınıfa gidiyordum (10 yıllık arkadaşım) çok saçma bir sebepten, bir arkadaş sebebiyle bozuldu. Ondan sonra 9'da aldatıldım (kime göre aldatılmadım). 9. sınıfın sonuna doğru bir kızla konuşmaya başladım tabii yalan değil tutulmuştum 1 yıla yakın konuştuk ama hislerimi biliyordu sürekli konuşurduk. İşte problemlerim var demişti tabii çocuk aklı ya da sevgi işte ne derseniz deyin doğum gününe 1 hafta kala konuşmak istemediğini sevgili olmak istemediğini söyledi. İşte o zaman benim karakterim değişti hırçın aniden parlayan vs vs. 11. sınıfta ise arkadaşım sırf kız reddetti diye değişti ve mesafe koydu 1-2 arkadaşım fikirlerime saygı duymadı yani anlatamayacağım 1-2 olaya daha şahit oldum. Şimdi ise hayatımdan memnunum hala agresifim çabuk parlarım takıntılarım var mesela Online oyunlarım var fakat oynayacak bir arkadaşım bile yok. Sadece 1 sanal bir de kuzenim var ama onlarla da nadiren oynuyoruz sıkıntı çektiğim tek nokta bu oyun oynarken birisine ihtiyaç duyuyorum ama bunu aşmaya çalışıyorum. Normal hayatıma geldiğimde ise bisiklet olsun gezmek olsun takıyorum kulaklığımı geziyorum sürükleyen yok başka bir şey yok. Sıkıntıları olsa da gerçekten güveneceğim bir arkadaş bulana kadar bunu sürdürmeyi ve bununla mutlu olmayı düşünüyorum.
