PoppySevdalısı
Hectopat
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
- Meslek
- İddia Baronu
Yıllardır aklımda olan şeyleri bu ara daha çok düşünüyorum. Şu an beni yaşama bağlayan herhangi bir sebep yok ama neden hala yaşama tutunmaya çabalıyorum.
Anlatmaya çocukluğumdan başlayayım, yoksul bir ailenin ilk çocuğu olarak dünyaya geldim. Ailem beni mutlu etmek için benim hiç keşkem olmasın diye dört dönmüş, bu sebeple ilk 5 yaşım aşırı mutluydu sonra ilkokul geldi ben çocukluktan beri asosyal biriydim. İlkokulda ilk sorunlar başladı arkadaşlarım pahalı oyuncak, ayakkabıyla gelirken ben uzaktan izlerdim; öyle çok fakirdik edebiyatı yapmayacağım; çünkü bende küçükken takmazdım maddi şeyleri çünkü bende her fakir gibi asıl zengin biziz çünkü mutluyuz ayaklarıyla büyüdüm ama o sıralar aşırı şişman olduğum için hep benimle dalga geçer, oyunlara almazlardı. Böyle böyle ilkokul bitti ortaokulda kendi mahallemdeki küçük orta okula gitmek yerine daha iyi bir eğitim için yaşadığım şehrin en iyi devlet orta okuluna yazıldım. Okul cidden büyük bir okuldu ve her türlü insan vardı ve bu hayatın toz pembe olmadığını öğretecekti.
Şişman olduğum için dışlandım ezildim bakıya uğradım, maddi durumum yüzünden utana sıkıla hocalardan para istedim arkadaşlarımla dışarı çıkamadım zaten arkadaşım da yoktu, herkesi babası bırakır servisle gelirken ben sırf yük olmasın diye buz gibi soğukta yürüdüm, arkadaşlarım özel ders alır eksiklerini giderirdi ben kaynağım olmadan saatlerce çalışmaya çalışırdım. Zaten okulda ezildiğim için okuldan derslerden nefret ederdim ailemle hep kavga onları çok severdim ama yalan söylerdim hep okulum iyi geçiyor derdim sonra odamda ağlardım saatlere. Gaza geldim kilo verdim çalıştım iyi bir lise kazandım her şey bitecek sandım ama hiçbir şey değişmedi. Bilgisayarım canlı dersleri zor açıyor arkadaşlarımla hala dışarı çıkamıyorum, aileme yük oluyorum. Babam saatlerce çalışıyor annemi, beni, 2 kardeşimi güldürmek için. Ayakları çok acıyor ameliyat olacak para alamam korkusuyla olamıyor bazen biz duymayalım diye gece 3 saatlerinde ağlıyor hep duyuyorum. Söyleyin şimdi bana ben niye yaşıyorum bunu her sorduğumda hayatında dert görmemiş bir ergen genç kız diyor ki sen olumlu tarafına bakmıyorsun söyleyin lütfen bana olumlu yanı neresi neresinden bakayım?
Anlatmaya çocukluğumdan başlayayım, yoksul bir ailenin ilk çocuğu olarak dünyaya geldim. Ailem beni mutlu etmek için benim hiç keşkem olmasın diye dört dönmüş, bu sebeple ilk 5 yaşım aşırı mutluydu sonra ilkokul geldi ben çocukluktan beri asosyal biriydim. İlkokulda ilk sorunlar başladı arkadaşlarım pahalı oyuncak, ayakkabıyla gelirken ben uzaktan izlerdim; öyle çok fakirdik edebiyatı yapmayacağım; çünkü bende küçükken takmazdım maddi şeyleri çünkü bende her fakir gibi asıl zengin biziz çünkü mutluyuz ayaklarıyla büyüdüm ama o sıralar aşırı şişman olduğum için hep benimle dalga geçer, oyunlara almazlardı. Böyle böyle ilkokul bitti ortaokulda kendi mahallemdeki küçük orta okula gitmek yerine daha iyi bir eğitim için yaşadığım şehrin en iyi devlet orta okuluna yazıldım. Okul cidden büyük bir okuldu ve her türlü insan vardı ve bu hayatın toz pembe olmadığını öğretecekti.
Şişman olduğum için dışlandım ezildim bakıya uğradım, maddi durumum yüzünden utana sıkıla hocalardan para istedim arkadaşlarımla dışarı çıkamadım zaten arkadaşım da yoktu, herkesi babası bırakır servisle gelirken ben sırf yük olmasın diye buz gibi soğukta yürüdüm, arkadaşlarım özel ders alır eksiklerini giderirdi ben kaynağım olmadan saatlerce çalışmaya çalışırdım. Zaten okulda ezildiğim için okuldan derslerden nefret ederdim ailemle hep kavga onları çok severdim ama yalan söylerdim hep okulum iyi geçiyor derdim sonra odamda ağlardım saatlere. Gaza geldim kilo verdim çalıştım iyi bir lise kazandım her şey bitecek sandım ama hiçbir şey değişmedi. Bilgisayarım canlı dersleri zor açıyor arkadaşlarımla hala dışarı çıkamıyorum, aileme yük oluyorum. Babam saatlerce çalışıyor annemi, beni, 2 kardeşimi güldürmek için. Ayakları çok acıyor ameliyat olacak para alamam korkusuyla olamıyor bazen biz duymayalım diye gece 3 saatlerinde ağlıyor hep duyuyorum. Söyleyin şimdi bana ben niye yaşıyorum bunu her sorduğumda hayatında dert görmemiş bir ergen genç kız diyor ki sen olumlu tarafına bakmıyorsun söyleyin lütfen bana olumlu yanı neresi neresinden bakayım?
