Böyle düşünüldüğü zaman biz de karıncaların gözünde tanrı oluyoruz.
Örnek vermek için söylüyorum;
İnsanlar olarak bir karıncanın sahip olabileceği her şeyi biliyoruz. DNA, iletişim, davranış biçimi, sürü psikolojisi. Her şeyi. Öyle ki karıncaların günlük hayatta ne yaptığı bilim adamlarından başka çok çok az insanı ilgilendirir. Peki karıncalara göre bu kadar üstün olmamız bizi tanrı mı yapıyor? Hayır. Karıncaların anlayamadığı bir çok şeyi, bilimi, sanatı, fiziği anlayabiliyoruz. Fakat bu bizi tanrı yapmıyor. Aksine bilgimiz arttıkça acizliğimizi görüyoruz. Peki bizden üst boyutta olan varlık(lar) da bu şekildeyse? Bizi biliyor, görüyor, yeri geldiğinde inceliyor ve bizden çok üstünlerse? Bu da onları tanrı yapmaz. Tüm boyutlardan üstün, hepsini yönetiyor dediğimiz tanrı belki de ''Başkan'' tarzı bir şeyden fazlası değildir? En fazla boyutlar arasındaki fiziksel dengeyi korumakla yükümlü bir varlıktır. Veya en büyük görevi ölen insanları iyi - kötü davranışlarına göre çok merhametli olduğunu iddia etmesine rağmen cehennemde yakmak değil de genel olarak boyutların düzgün çalışmasını sağlamaktır. Bunu bilemeyiz. Bana kalırsa hepimiz doğmadan önce neydiysek, öldükten sonra da o olacağız.
''Ölümden sonraki yaşam'' dinlerin getirdiği romantik bir olgudan başka bir şey değil bana kalırsa.
