Beni hep düşündüren bir olay var, sorun bende mi yoksa onlarda mı anlamadım.
Olay şu:
Okul arkadaşlarım genel olarak iyi insanlar
dı. Bu sene hepsi garip davranıyor ama ben normal davranıyorun diye hepsi beni elinden geldigi kadar beni dışlıyor(1 tanesi hariç). Hatta arkadaşlarım beni kullaniyor demek daha dogru (1 tanesi haric). Bu arada tum bu bahsettiklerim o 1 tanesi (kankam) hariç.
Garip garip derken şoyle garip; birçoğunuz agzimiza bile almaktan cekindigi seyleri agizlarina aliyorlar
anaya sövenler, kardeşe bacıya sövenler, . Ve garip olan şu bunların bir kısmı benim cok yakin arkadasimdi. Ve normal insanlardi. Karantinada ayarlari kacmis ondan eminim.
Ve ben bu tarz lafları sevmiyorum diye, sınıf ortasında insanların üzerine atlayıp meydan dayagi atmalarindan hoslanmiyorum diye şu an 1'i haric hepsi bana karsi soguk. Soguk olmayi gectim beni cikarlarina gore kullaniyorlar.
Tenefuslerde hepsi beraberken ozellikle beni ayri tutuyorlar, beni yanlarına almıyorlar falan. Sebebi benim kufretmemem falan. Ekstra garibi mi ne?
Ben sinifta bana kufredenleri ogretmene soyleyen biriyim. Biri o kufreden arkadasima kufrederse bana "onu ogretmene soyle!" diyerek direk beni kullaniyorlar.
Tenefuslerde kendimi cok yalniz hissediyorum, cunku kufretmiyorum, meydan dayagi atmiyorum, meydan dayagi atmalarini engelliyorum diye!
Ben mi anormalim onlar mı? Sınıfta en insancıl davranan sayılılardanım ama bu yuzden her turlu aktivitede beni disliyorlar.
Icimi dokmek istedim