Ancak empati sorunlarım daha çok gerçek hayat için geçerli. Sanal ortamda insanlar yazarak duygularını ifade ettiği sürece, iyi kötü anlayabilirim. Bunu aspergelilerde anlar. Ancak önemli olan, karşı tarafın mimiklerinden duygularını anlayabilmek. Bunu yapamıyorum çoğu zaman. Yani karşı taraf bana duygularını sözele dökmezse, anlayamam.
Zaten ben eskiden internetten bile empati kuramazdım kimseyle. Bence herkes duygusuz gözüyle bakardım o derece, gerisini siz düşünün. 11-13 Yaşlarımdayken anadilim türkçeyi bile düzgün konuşamıyor, düzgün cümle kuramıyordum. 2011 Yılından beri sosyal medyada sürekli insanlarla yazışma isteğim sayesinde, iletişim becerilerim bir yere kadar gelişti diyebilirim. Hayatımı ben buna adadım çünkü. Ancak yinede kafam, duygularım değişik. Normal insanlarla pek içli dışlı olamıyorum. Sevgilim bu yüzden olmuyor. Hiç yakın arkadaşım yok. Ne gerçekte, nede sanalda. İnsanlara göre hep geri plana atılıyorum.