9. sınıfta başarılı bir öğrenciyim. 10. sınıfa geçeceğim bu yazdan sonra. Ailemin bir türlü göremediği şey ise; deli gibi oyun oynamak istiyorum. Dahili GPU'ya sahip bir PC'm var (i3-9100), Valorant'ta gümüş civarıyım ve 3-4 yaşımdan beri PC oyunlarıyla kafayı bulmuş biriyim.
8. sınıftayken LGS için 3 ay tek bırakmıştım oyunu, %1.5 dilimine girdim böylece. 8 ve 9 arasındaki yaz istediğin kadar oyna derler ya hani. Bana PC'yi açmama izin vermiyorlardı neredeyse. Kardeşlerime iyi örnek olmam için (2 kardeşim var) PC'yle hiç oyun oynamamam gerekiyormuş. Orada benim nasıl içimde kaldı size anlatamam bile...
Sonra 9 başladı. Tabii ben 7. sınıfın başından beri iyi bir sistem toplama hayali kuruyordum ve liseyi bekliyordu ailem. İyi bir fen lisesi kazanırsam her şeyi yapabilecekmişim gibi davranıyorlardı ama o anları geçiştirmek içindi sadece bu. 9. sınıf başlayınca tabii uzaktan eğitim, PC almam gerekiyor. İşte o nihai an gelmişti benim için... 2 yıl boyunca düşünmeden bir gün bile geçirmediğim PC'yi alacaktım. Sosyalde bir sürü konu açtım ekran kartları vs. ile ilgili, bakabilirsiniz.
Sonra işte babam dedi gel, gidelim bakalım diye işte. Arkadaşının yeri vardı bir tane. Gittik tabii heyecandan elim titriyor. Adamın elinde tek tip kasadan 10-15 tane vardı. İyi bir kasa gibi görünüyordu, ayrıca 3.60GHz işlemci dikkatimi çekmişti, sonradan bir RX 470 ekler hayallerimi gerçekleştirebilirim diye. "i3-9100, 12 GB RAM, UHD630 dahili GPU, 1TB HDD " hazır Dell sistem aldık. Ekran kartı nerede dediğimde babam dedi ki; çok oyun oynarsın, derslerinden eksik kalırsın, o yüzden yazın alırsın ekran kartını. Üzülmüştüm ama tamam dedim yine de çünkü 2 3 yıldır bekliyordum, bir yıl daha beklerdim.
Yaz gelene kadar babam sürekli manipüle edici cümleler kullandı. Çok eksiğin var, nasıl toparlayacaksın vb. diyordu sürekli. Babam çok zeki biri. Uzun süre manipüle etti, fark etmiştim sonunda. Ama o farkediş anı gözüm nasıl doldu var ya anlatamam size. Gece ağlamam mı dersin, hiçkimsenin yanımda olmaması mı dersin, bunu kaldıramayacak olmam mı dersin hepsi üstüme geliyordu.
Sonra fark ettiğim şey sonuç verdi... Babam 2 ay önce dedi ki; "ekran kartı almayacağım sana çünkü şimdiki haliyle bile günde 3-4 saat oynuyorsun, ekran kartı alsam günboyu başından kalkmazsın." biliyordum böyle diyeceğini ama yine de nasıl ağladım nasıl üzüldüm anlayamaz kimse. LGS'yi sırf oyun ve PC için kazanmış birisiyim, elimden aldılar oyun hakkımı bugün. Bu arada 9. sınıf birinci dönemde günde 8-9 saat ders çalışıyor, 3-4 saat oyun oynuyordum. 2. dönem bana ekran kartını alamazsın dediği an ders çalışma isteğim nasıl yok oldu, nasıl depresyona girdim, asla anlatamam o anki hislerimi. 2. dönem konularımın çoğu eksik. Yazın toparlayacağımı düşünüyordum, sebebi ise 5 saat civarı ders çalışınca oyun oynamama çok karışmıyorlar diyeydi yazın.
Bugün anneme dedim ki; 5 saat ders çalışıp akşam 2 saat oyun oynayabilir miyim? Dediği şey ise oyunu tamamen hayatından çıkar oldu... Geçen gün sinir krizi geçirmişti, ben aileden hiç kimseyle konuşmuyorum ve odama kapanıyorum tüm gün diye. Ben anneme karşı çok hassas biriyim. Annem ağladı gözümün önünde. Biz senin için uğraşıyoruz ama bunu görmüyorsun dedi. O an hiçbir şey demeden tüm oyunlarımı silip bir daha oynamayacağım dedim. 3 gün önce yaşandı bu.
Ayrıca benim sadece annem ve ablamın bildiği bir hayalim var; e-sporcu olmayı deli gibi istiyorum. Derslerim iyi diye izin vermiyorlar oyun oynamama. Hayallerim o yöne kayarmış diye. Bilmiyorlar ki tek hayalim o. Valorant'ta drop yiyorum aşırı fazla. Aim geliştirme konusuna çok hakimim. Eğer GTX750 Ti bile alsalar ne kadar mutlu olurdum yine bilemez kimse. Gümüşlere göre çok iyi oyun kuruyor, ne yapacaklarını kolayca tahmin edebiliyorum. 50 FPS civarı ve droplarla gümüş 3'e kadar çıkabildim. Aim Lab vb. hiç sıkmıyor beni. Günde 1 saat giriyordum PC'yi ilk aldığımda, kasmadığı zamanlar. 2 kere format attım Valorant kasmasın diye. Normal uygulamalar kastırıyordu sadece. Windows kastırıyordu.
Bugün 5 saat çalışırsam 2 saat oyun oynasam çok mutlu olurdum rahatça ders çalışabilirdim. Annem dedi ki söz verdin geçen gün oynamayacaksın. O kadar çaresiz hissediyorum ki. Tek motivasyonum olan oyunu elimden almakta fazla ısrarcılar ve gelecekte meslek sahibi olma hayalinin benim için hiçbir ders çalışma isteği getirmediğinin farkında bile değiller. Çok arkadaşım var... Aynı zamanda çok yalnızım... Çok çelişiyor biliyorum ama tamamen böyle. 8-9 saat sıkılmadan çalışabilen ben elime kalem bile almak istemiyorum, şu an çok kötü durumdayım.
Lütfen ne yapmam gerektiğini söyleyin, dayanamıyorum artık. Tek tutkumun elimden alınmasına. Tek tutkumun bu olmasına dayanamıyorum... Oyunu bırakmayı çok denedim, her seferinde bağımlı gibi açıp yine oynadım. Aklımdan ergence düşünceler geçmesinden rahatsız oluyorum artık.
Aklımda bir seçenek var. Sizce PC'ye yine format atıp sadece Valorant yükleyip günde 2 saat oynasam, gizlice 1 saat Aim Lab, yarım saat deathmatch, yarım saat rekabetçi girsem ve günde 4 saat ders çalışsam olur mu? Anneme söz vermemiş olsam direkt yapardım bunu ama sözlerimi kıran birisi değilim. Yalan söyleyen biri de değilim, ne yapmalıyım?
