KullanılmayanHesap
Picopat
- Katılım
- 25 Temmuz 2020
- Mesajlar
- 63
- Çözümler
- 1
Kendimizin bile fark etmediği cinsten bir tebessümdür bu. Oyun hikayesini kendi içinde yaşayanlar bilir sadece.
Oyuna ilk girdiğinizde menüde çalan o müzik sizde hafif hafif bir şeyler uyandırır. Oyunu bırakıp müzik eşliğinde menüdeki arka planı bile izlemek istersiniz bazen.
"Yeni oyun" yazısına basarak artık oynama vaktinin geldiğini anlarsınız. Önce sizi meraklandıran bir ara sahneye geçiş yapılır. Ardından grafikler ve oynanış kontrol edilir.
Eğer oyun sevdiğiniz bir türden ise sabırsızlık sizi oyunun diğer bölümlerine doğru götürür.
Ve artık oyunu sahiplenmeye başlarsınız. Yönlendirdiğiniz oyuncu da kendinizi görürsünüz. Her görev farklı bir keyif verir size. Bir gün oyunun sizden ayrılacağı aklınıza gelsin istemezsiniz.
Artık oyunu kavramış ve her bölümde zevk alarak ilerleyen bir oyuncu haline dönüşürsünüz. Yavaş yavaş son bölüm size doğru gelmeye başlar.
Ve sonunda bir gazi edasıyla oyunu bitirmişsinizdir. Oyunun son sahnesinde çok etkileneceğiniz bir olay olur ve geride bıraktıklarınız aklınıza gelir. Yaptığınız görevler, sürdüğünüz arabalar, çatıştığınız sahneler ve belki yapamayıp en baştan başladığınız görevler.
İçinizden hafif bir "vay be" dersiniz. Çünkü yönlendirdiğiniz oyuncu sizsinizdir. Siz zorlanmış, keyif almış ve hem üzülmüş hem mutlu olmuşsunuzdur.
Yavaş yavaş ekran kararır. Bu sırada artan bir müzik sesi duymaya başlarsınız. Bu müzik o anki duygunuzu belirler. Oyunun sizde bıraktığı izleri fark ettiğinizde yüzünüzde küçük bir tebessüm oluşur. Gözünüzde oyundan bazı kareler canlanır ve sandalyeden kalkma vaktinin geldiği anlamış olursunuz.
Umarım her insan bu yazdıklarımı yaşama şansı bulur. Bunları yazmama vesile olan oyun ise az önce tekrar bitirdiğim Mafia 2.
Sizinde böyle duygular yaşadığınız bir oyun var mı? Yazımı okuyan ve cevaplayan herkese teşekkür ederim.
Oyuna ilk girdiğinizde menüde çalan o müzik sizde hafif hafif bir şeyler uyandırır. Oyunu bırakıp müzik eşliğinde menüdeki arka planı bile izlemek istersiniz bazen.
"Yeni oyun" yazısına basarak artık oynama vaktinin geldiğini anlarsınız. Önce sizi meraklandıran bir ara sahneye geçiş yapılır. Ardından grafikler ve oynanış kontrol edilir.
Eğer oyun sevdiğiniz bir türden ise sabırsızlık sizi oyunun diğer bölümlerine doğru götürür.
Ve artık oyunu sahiplenmeye başlarsınız. Yönlendirdiğiniz oyuncu da kendinizi görürsünüz. Her görev farklı bir keyif verir size. Bir gün oyunun sizden ayrılacağı aklınıza gelsin istemezsiniz.
Artık oyunu kavramış ve her bölümde zevk alarak ilerleyen bir oyuncu haline dönüşürsünüz. Yavaş yavaş son bölüm size doğru gelmeye başlar.
Ve sonunda bir gazi edasıyla oyunu bitirmişsinizdir. Oyunun son sahnesinde çok etkileneceğiniz bir olay olur ve geride bıraktıklarınız aklınıza gelir. Yaptığınız görevler, sürdüğünüz arabalar, çatıştığınız sahneler ve belki yapamayıp en baştan başladığınız görevler.
İçinizden hafif bir "vay be" dersiniz. Çünkü yönlendirdiğiniz oyuncu sizsinizdir. Siz zorlanmış, keyif almış ve hem üzülmüş hem mutlu olmuşsunuzdur.
Yavaş yavaş ekran kararır. Bu sırada artan bir müzik sesi duymaya başlarsınız. Bu müzik o anki duygunuzu belirler. Oyunun sizde bıraktığı izleri fark ettiğinizde yüzünüzde küçük bir tebessüm oluşur. Gözünüzde oyundan bazı kareler canlanır ve sandalyeden kalkma vaktinin geldiği anlamış olursunuz.
Umarım her insan bu yazdıklarımı yaşama şansı bulur. Bunları yazmama vesile olan oyun ise az önce tekrar bitirdiğim Mafia 2.
Sizinde böyle duygular yaşadığınız bir oyun var mı? Yazımı okuyan ve cevaplayan herkese teşekkür ederim.
