Sana kendinden başkası yardım edemez.
Kendi paranı kazanmadan, PC senin için bir hayal.
Bende kendi hikayemi anlatayım: Liseden mezun oldum. YGS'ye girdim. Olmadı. Yerleşemedim. 1 sene uzattım. Kış sezonundaydım o zaman. Ve kendime yeni PS3 almıştım. O da bozuldu. Adam bozuk satmış.
Biz zengin değiliz. Kendi yağımızda kavrulan bir aileyiz. Ama kalkıp da kendim 1 saat oyun oynayacağım diye kalkıp 400-500 lira para istemek benim zoruma gitti. Harbiden kafama taktım. İş bulup çalışacaktım.
Bir iş buldum. Yaş 18. Garsonluk yaptım. Hastane Kantininde. Sabah 9 akşam 9. Ücret? 40 TL.
Daha sonra duydum, oraya giren 2 gün sonra kaçıyormuş. Harbiden de öyle. Sabah öğrenci ve doktorlara çay, poğaça. Öğle yemeği ve çay. Akşam da hem hasta ziyaretçisi hem doktoru. Ayrıca odasına çay, kahve isteyenler cabası. Oturmak yok. Hep ayakta.
Ben 2 ay çalıştım. ( 4 gün çalışıyorum 3 gün ders) Ve gelen parayla PS3 aldım. Ayrıca kendi ailemden para istemeye utanıyordum. Ama kendi paramı kazanıyordum. Yoruldum mu? Çok. Ama kendimi zorunda hissediyordum. Halbuki değildi
. Ama kastım. Çalıştım. Paramı kazandım. Aldım PS3. Cebime de harçlık kaldı. Onunla geçirdim. Sonra bıraktım orayı. Üniversite Sınavına tekrar girdim ve kazandım.
Küçükken alış. Ezilmeye alış. Yoksa iş bulamazsın.
Özet: çalış. Paranı kendin kazan. Ucuza PS3 al. 1000 2000 PC senin için çok çok zor. Gerek de yok.