Onur Akif Demir
Hectopat
- Katılım
- 19 Kasım 2017
- Mesajlar
- 29
Vallahi billahi sevenim yok, sevgilim yok, arkadaşım yok, okul hayatı bok gibi, sosyal hayatım yok, tipim dış görünüşüm yok, bakanım yok, arayıp soranım yok, mesaj atanım yok, değer verenim yok, yanıma arkadaş olalım mı diye gelen yok, bir kez bile beni seven bana aşık olan ilk defa bana adım atan bir kız olmadı, gezmeye dolaşmaya çağıranım yok ama ne var biliyor musunuz? Dalga geçenim çok var, her bir şeyimde kusur arayanım çok var, benı dışlayanım çok var, alay konusu haline getirenim çok var, suratıma gülüp arkamdan oynayanım çok var, mesajlarıma görüldü atanım çok var. Ben sanki millete zarar veriyormuşum gibi bana azar çekenim çok var. Ee tamam ne yapalım bütün bunların üstüne depresyona girelim, tamam girdik sonra ne oldu depresif ilgi isteyen bir ilgi orçunu olduk. Yine yüzümüze bakılmadı yardım edenimiz olmadı dışlandık, ilaç kullandık tedavi gördük hastanede yattık hiçbir şey değişmedi. Hatta ilaçlar yan etki yaptı daha da boka sardık. İlacı bıraktık sigaraya başladık o da saçma sapan iğrenç bir şey o da çözüm olmadı bıraktık.
Yapayalnız kalakaldık öylece ortada ailem dahil kimse beni anlamıyor yardımcı olmuyorlar. Yardım almaya bile korkuyorum, birinden yardım istemeye, bu en yakın dostum bile olsa beni tersliyor, bu foruma bu yazıyı yazarken bile korkuyorum, biri çıkıp dalga geçecek ergen deyip kestirip atacak diye, söylediği her kelimeye kurduğum cümlelere bile takar oldum acaba yanlış bir şey mi söylüyorum diye, sürekli hata yapıyorum düşüncesinden kurtulamıyorum, yapmacığım sanki rahat değilim rahat olsam yine aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum, artık her şeyden korkuyorum. Aklınza gelebilecek her şeyi yapmaktan, otobüste kart basarken basamayıp rezil olma korkum bile var, kurtulamıyorum hiçbirinden lanet olsun böyle yaşamaya.
Yapayalnız kalakaldık öylece ortada ailem dahil kimse beni anlamıyor yardımcı olmuyorlar. Yardım almaya bile korkuyorum, birinden yardım istemeye, bu en yakın dostum bile olsa beni tersliyor, bu foruma bu yazıyı yazarken bile korkuyorum, biri çıkıp dalga geçecek ergen deyip kestirip atacak diye, söylediği her kelimeye kurduğum cümlelere bile takar oldum acaba yanlış bir şey mi söylüyorum diye, sürekli hata yapıyorum düşüncesinden kurtulamıyorum, yapmacığım sanki rahat değilim rahat olsam yine aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum, artık her şeyden korkuyorum. Aklınza gelebilecek her şeyi yapmaktan, otobüste kart basarken basamayıp rezil olma korkum bile var, kurtulamıyorum hiçbirinden lanet olsun böyle yaşamaya.
Son düzenleyen: Moderatör:
