Sevgisiz büyümek ileride dert olur mu?

Hocam yorumun için teşekkürler dediklerini aklımda tutup yapacağım
hahahaha meslek lisesinde okuyorum ilk başladımda 1 ay sonra fark ettim okulda kız olmadığını
 
PapyonluKedi dedi:
Yorumun için teşekkürler. Sana hak veriyorum ama dışarı çıkıp gezen birisiyim el ele gezen diz dize oturan insanları görünce nasıl desem işte insan imreniyor keşke bende böyle mutlu olsam diye
Genişletmek için tıkla...

Ben küfür edip geçiyorum hocam. Merak etmeyin, bir süre sonra alışırsınız. Elbet iyi birini bulup evlenirsiniz. Evlenmek isteyen ama evlenemeden ölen kimseyi görmedim. Belki biraz geç olur ama çok sevdiğim bir şarkının dediği gibi:

Her erin bahtına, elbet güzel düşer.
 

Vallahi hocam benim durumumda size benzer diyebilirim. Şu yaşıma kadar sevgiyi ailem dışından kimseden görmedim. Telefon çalışanlar ararsa çalar öbür türlü derin bir sessizlik ha bunuda unutmayayım ara sıra işi düşen arkadaşlarım ve kuzenlerim arar onlarada bir şey demek istemiyorum. Uzun süredir bende çöküşteyim ama her şeye rağmen ailem yanımda diye allahıma şükrediyorum. Yeri geldi allahıma çok sitem ettim her şeye rağmen şükretmeliyiz şükürler olsun sağlığımız yerinde. Dostum 4 yaşında annemle babam ayrıldı o zamandan beri yanımda annem ve ablalarım var şu an 21 yaşındayım baba nedir bilmem babamla hiçbir şeyimi hatırlamam yalnız büyüdüm yani. O zamanlar ablamlar benden yaşça büyük annem üstüme çok titrermiş el bebek gül bebek büyütmüş beni nasıl diyeyim hocam korkak denmez ama çekingen topluma uzak biri olarak büyümüşüm. Dışarda yürürken bile insanları çok takıyorum doğru düzgün adam gibi yürüyemiyorum bile bunu biraz da küçükken beni sıkıştıran mahalledeki zibidelere bağlıyorum her an bir yerden tehdit gelecek birisi bir laf söyleyip kavga çıkacak diye tedirgin oluyorum. Beladan kavgadan hep uzak durdum açıkcası zor durumda kalmadıkça kavgada etmem. Küçük yaşta Obezite'ye yakalanmıştım lise 4'e kadar alay eden arkadaşlar mı dersin kötü eşek şakaları yapan mı dersin bu benim özgüvenimi tamamen yok etti. Kızların bu tiplere karşı tavrını aşağı yukarı tahmin ediyorsunuzdur. Lise Son'a kadar allahıma önce Ailem'e uzun ömürler ver hep yanımda olsunlar, lütfen zayıflayayım diye dua ediyordum. Uzun sürede diyet yapmıştım bunun meyvesini geçte olsa aldım biraz olsun özgüvenim yerine gelmeye başlamış kendimi mutlu hissediyordum. Daha sonra kuzenlerim ve kız arkadaşlarıyla dışarı gezmeye çıktık. O kızı gördüğümde sanki büyülenmiştim aşık olmuştum hep bakışıyorduk iyi anlaşıyorduk arkadaşımın gazıyla çıkma teklifi ettim reddedildim daha da yerin dibine girdim. Bir sene sonra başka bir kızla tanışmak istedim benim amacım sevgili olmak falan değildi. İlk reddedilişimden sonra zaman geçirebileceğim her şeyimi anlatabileceğim benim yanımda olabilecek birisini istedim. Çalıştığım iş yerinde etkinlikler düzenleniyor bende orada yetkiliyim güler yüzlü minyon tipli tatlı bir kız gördüm instagramını VS. istedim sadece isim soyisim verdi ara bul dedi. Instagram'a yazıyorum çıkmıyor sonra bana yalan falan mı söyledi diye düşünmeye başlamıştım. Birkaç kişi başladık 4 gün boyunca aramaya en son buldum istek attım takipleşmeye başladık. Ben erkek arkadaşım dahi olsa nasıl söyleyeyim çok önemserim her gün sabahtan günaydın mesajı yazarım gün içinde devamlı yazarım VS. kız bundan sıkılmış olacak başladı ben seni üzmek istemem VS. bir hafta daha konuştuk daha sonra arkadaşlıktan çıkardı bitti gitti. Benim istediğim bir arkadaştı şu yaşıma kadar hiç art niyetli bir insan olmadım. Her zaman üzülen taraf ben oldum inan dostum darmadağınım. AVM'de çalışıyorum tonla insan var çalışma arkadaşlarım dışında konuştuğum kimse yok kulaklığımı takarım açarım müziğimi sigara içerim işlerimi görürüm bu durum canımı çok sıkıyor. Bir aralar intihar etmeyi bile düşünmüştüm çok kötüydüm erkek adam ağlamaz derler ya sabahlara kadar ağladım. Güler geçerler ezik birisi gibi görürler diye sorunlarımı kimseye anlatmadım. Ailemin iki üç arkadaşımın bilmediği onca şeyi bu kadar insanın olduğu yere yazıyorum. Bilmiyorum her şey düzelir mi yoksa daha da kötüyemi gider bir fikrim yok. Her şeyden uzaklaşmak için boş zamanlarımı bilgisayar oynayarak geçiriyorum bu benim geçici de olsa her şeyi unutmamı sağlıyor mutlu ediyor anlayacağın. Küçüklükte dedem benimle çok ilgilenirdi oyunlar oynar zaman geçirirdim onu ne zaman kaybettim daha da boşluğa düştüm bir daha da çıkamadım oradan. Dışarıdan bakan herkes mutlu umursamaz biri olarak görüyor ama kimse içimizi bilmiyor. Her şeyimi buraya niye döktüm bilmiyorum ama bilip ve inandığım tek şey günün birinde ölüp gideceğimiz. Bu yaşıma kadar alkol VS. tek tük kullandım. Geçen derin derin düşündüm dinimizi her şeyi tekrardan araştırdım okudum. Alkolü tamamen bırakma kararı aldım. Şu zamanlarda namaza başlamaya niyetleniyorum Allah'ım nasip ederse akşam ilk namazımı kılacağım. Dostum benden sana tek tavsiye hiç kimse için üzülme yanında ailen varsa gerisi önemsizmiş ben onu anladım.
 
Başlığı görünce aileniz sevmiyor sanmıştım.

Sevgilin olması iyi bir şey değil. Benim de hiç yazanım arayanim yok. Bir ara annemin telefonundan kendime mesaj attim ve kendimi aradım. Mesaj ve arama sesini hatırlamak istedim.

Fakat bu sevgisiz büyüyorsun demek değil. Okula veya herhangi bir yere gidince seninle vakit geçiren ve mutlu olan birileri varsa seviliyorsun demektir. Kimse sevmese bile ailen var. O yeter.
 
Aynı kafadanız ben takmıyorum ilerde ne olur bilemem
 
Konuyu cevapla
Menü
Giriş yap
Kaydol
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…