Ne diyeceğimi gerçekten bilemiyorum. Kız çok tatlı biriydi, kardeşi de vardı. Her neyse boşluktayım ya. Tüyler diken diken haliyle, ortaokulda çok samimiydik onu 11 sınıfta hayal ediyordum ama 13 yaşından sonra bir yaş atlamadı... Kardeşinden haberi duydum. Düşünsenize daha dün beraber şakalaşıyorsunuz, nefes aldığını kalbinin attığını, yaşamını hissettiğin kızın acı haberini alıyorsun. Belki hayalleri vardı, yeteneği vardı fakat çöl kumuna karıştı o kumlar o hayaller. Kötü oldum ya arkadaşlar, maalesef gittikten sonra daha değerli oluyor her şey. Şu an ben gece klavyede size yazı yazarken o toprağın altında duruyor. Hayatımızın ne kadar değerli olduğunu anladık bir kez daha...
Son olarak şu sözle girmek istiyorum:
Ölüm her zaman gözünün önünde olsun, o zaman asla bayağı kaygılara düşmezsin ve hiçbir şeyi coşkunlukla istemezsin. (Epiktetos)
