Sosyal anksiyetemin olduğunu düşünüyorum

aeorau

Hectopat
Katılım
31 Ağustos 2020
Mesajlar
57
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Başlıkta yazdığı gibi sosyal anksiyetemin olduğunu düşünüyorum. Dik duramıyorum, karşı cins ile konuşurken çok utanıyorum, toplum içinde duramıyorum ve evet ergenlik çağımdayım ( yaş 16 ) sınıfımda çoğu kişi benimle konuşmak istemiyor ve eğer konuşurlarsa ben de ne diyeceğimi bilemiyorum kimseyle göz göze gelemiyorum onu da geçtim bir diyalog kurmakta zorlanıyorum. En yakın zamanda bir psikolojik destek almak istiyorum fakat ailemden çekiniyorum. Sürekli kendimi öldürmeyi düşünüyorum kafamda saçma sapan senaryolar kurup ağlıyorum. Üniversite sınavı gittikçe yaklaşıyor ve zihnim çok karmaşık derslerimi veya öğretmenimi dinleyemiyorum. Hiçbir arkadaşım yok sadece oyun oynayıp Discord'da takılıyorum ailem bana kimle konuşuyorsun diye sorunca sınıftakilerle demek zorunda kalıyorum. Telefonuma hiçbir şekilde bildirim gelmiyor sürekli birinin beni aramasını umit ediyorum ama arayanım soranım hiç yok. Herkes beni asosyal olarak biliyor ama sosyalleşemediğimi kimse bilmiyor ve bu durumdan kurtulmam gerekiyor.
 
Herkes hayatının bir döneminde bu tür olaylar yaşar. (Ben de yaşadım.) Dürüst olmak gerekirse ailen hariç kimse sorunlarını önemsemez. Sorunlarını burada paylaşmak yerine ailenle konuşman daha iyi olacaktır. Zaman herşeyin ilacı. Kafana taksan da takmasan da...
 
Kendi kendine tanı koymak biraz yanlış olabilir. Psikolojik destek almakta hiçbir sorun yok. Ailenle bu konuyu eğer daha iyi hissedeceksen konuşabilirsin. Psikiyatriste gitmeni öneririm. Eğer cidden hastalık boyutunda bir bozukluktan bahsediyorsak sorun sadece sosyal fobi olmayabilir daha detaylı araştırma gerekebilir.
 
Başlıkta yazdığı gibi sosyal anksiyetemin olduğunu düşünüyorum. Dik duramıyorum, karşı cins ile konuşurken çok utanıyorum, toplum içinde duramıyorum ve evet ergenlik çağımdayım ( yaş 16 ) sınıfımda çoğu kişi benimle konuşmak istemiyor ve eğer konuşurlarsa ben de ne diyeceğimi bilemiyorum kimseyle göz göze gelemiyorum onu da geçtim bir diyalog kurmakta zorlanıyorum. En yakın zamanda bir psikolojik destek almak istiyorum fakat ailemden çekiniyorum. Sürekli kendimi öldürmeyi düşünüyorum kafamda saçma sapan senaryolar kurup ağlıyorum. Üniversite sınavı gittikçe yaklaşıyor ve zihnim çok karmaşık derslerimi veya öğretmenimi dinleyemiyorum. Hiçbir arkadaşım yok sadece oyun oynayıp Discord'da takılıyorum ailem bana kimle konuşuyorsun diye sorunca sınıftakilerle demek zorunda kalıyorum. Telefonuma hiçbir şekilde bildirim gelmiyor sürekli birinin beni aramasını umit ediyorum ama arayanım soranım hiç yok. Herkes beni asosyal olarak biliyor ama sosyalleşemediğimi kimse bilmiyor ve bu durumdan kurtulmam gerekiyor.
Psikolojik destek almak istiyorsan alabilirsin. Eğer ailenle iyi iletişim kurup uygun bir şekilde karşılık verirlerse git. Belki rahatlarsın. Fakat yaşın gereği bence ergenliğin en depresif olduğu yaştasın. Bu durumları tek sen yaşamıyorsun. Tepkilerin hormonların dolayısıyla biraz daha fazla duygusal olabiliyor. Psikolojik destek almak istiyorsan alabilirsin. Kendine tanı koyamazsın senin öyle bir donanımın yok hem bilgi olarak hem tecrübe olarak. Dediğim gibi psikoloğa gidebiliyorsan git. Rahatlarsın belki ama burada anlattıklarını emin ol herkes yaşıyor. Biraz zamana bırak, yapacak somut işler bul. Bir uğraş edin kendine.
 
Son düzenleme:
Ve şunu da söyleyeyim; büyüdükçe daha az insanın daha çok huzur olduğunu anlıyorsun. İlle de konuşacak halini hatrını soracak birilerinin olması gerekmiyor hayatta. İnsan kendi kendine de yetiyor. Okul ve sınav mevzularını da fazla kafaya takma. Okul hayatın bittikten 5-10 yıl sonra bunu ne kadar sorun ettiğin aklına geldikçe sadece kendine gülüyorsun.
 
Ergenlerin %70'i sosyal anksiyeteye sahip bence teknolojiyle bağıntılı.
Bende yaşadım ve berbat birşey bir de anksiyetem yüzünden sanki herkes bana zarar vericekmiş gibi düşünüyordum. 5 saniyeden uzun bakan olursa kavga etmek istiyordum neyseki geride kaldı umarım siz de atlatırsınız.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı