Sosyal anksiyetenin açtığı yıkım

ick44 dedi:

Baba kimseyi siklemiyosun kendini biraz egoist yapman lazım sorunun çözülür (yarınlar yokmuş gibi davran)

Genişletmek için tıkla...

dennyzi dedi:

Daha 15 yaşındasın olum kasma bu kadar ya. İnsanlarla sohbet et ne bileyim sokakta tanımadığın bir amcaya git selam ver birilerine saat sor rahatlarsın konuşma açısından. Hiç olmuyorsa da tek takıl kanka herkes sosyal olacak diye bir kaide yok. En kötü üniversite de kendi kafanda arkadaşlar bulursun. Kendini böyle depresif hale sokmana gerek yok. Millet annesini babasını kaybediyor seninki benimki dert değil gerçekten.

Genişletmek için tıkla...

Goodman Saul dedi:

Merhaba bunu okuyan güzel insanlar.
Adımı bilmenize gerek yok ben 15 yaşında olan bir lise öğrencisiyim ve asosyalim şu zamanıma kadar neredeyse hiç moralimi bozmadı asosyallik hatta fark etmiyordum bile ancak bundan tam 2.5 ay önce başka bir liseye bir arkadaşımla gitme kararı aldık önceki lisemiz meslekti ve mesleğimizi sevmiyorduk bu yüzden Anadolu'ya geçtik.

Burada beni bayağı iyi karşıladılar ancak önümüzdeki o 2 ay boyunca çektiklerimi tahmin bile edemezsiniz sözlü ve fiziki olarak şiddete maruz kaldım kısaca akran zorbalığı lakin bu işleri hallettim ve hayatımın tekrar eskisi gibi güzel olacağını sandım en azından bu haftaya kadar. Hayatım boyunca bu kadar üzüntü ve depresiflik hissi yaşamadım araştırmaya başladım haliyle ve sorunların bu kadar çok olduğunu bilseydim çok daha önceden bu konu hakkında yardım isterdim.

Buraya kadar okuduysanız gerçekten teşekkür ederim ve bu hislerin sebebini olabildiğince özet geçmeye çalışacağım, çünkü bu sorunların hayatımın başından beri olduğunu daha yeni fark ettim.

Öncelikle beni anlamanız için size bana göre olan hayatın anlamlarını söyleyebilirim:
1-okul hayatında başarılı olmak.
2-sosyal hayatta başarılı olmak.
Eğer bunlardan biri bile yoksa yürüyen ölü gibisinizdir bana göre neyse şimdi özet kısmına geçelim.

İlkokuldan başlayalım, sosyal ve başarılı bir insandım ve hala ilkokuldaki arkadaşlarımla internet üzerinden fazla olmasa da "ne yaptın nasılsın?" sohbetleri edebiliyorum şu an. Ortaokul hayatım ise inişli çıkışlı dönemlerden ibaret 4'lü arkadaş gurubunda sadece 2 kişi ile takılmak için girmiştim ve oradaki 2 kişiye tahammülüm yoktu bunlardan biri beni unuttu maalesef ki diğerine sonra dönüceğiz. Lise hayatımda başta söylediğim gibi okul değiştirmiştim önce Anadolu sonra meslek sonra tekrar o Anadolu'ya geçmiştim, lise hayatımın başında edindiğim 6 kişilik grup maalesef teker teker dağıldı sonra mesleğe geçtim orada 4 kişilik bir gurubum oldu sonra da tekrar geldim ve sadece eski meslekten olan arkadaşlarımla görüşüyorum. Peki nedir sorun?

Ne için okudum bunu derseniz bekleyin anlayacaksınız güzel insanlar olaylar tam ilkokul bittikten sonra başlıyor ben taşınıyorum ve haliyle ilkokuldaki arkadaşlarımla ortaokulda olamıyorum bu yüzden internet üzerinden görüşüyoruz istemsizce aramızdaki bağ azalıyor onlar beraber takılıyor çünkü başlarına gelen olaylar hakkında konuşuyorlar ancak en doğru konuşabildiğim o grup ve o gruptan ise sadece 1 arkadaşımla sohbet edebiliyorum az da olsa.

Ortaokulda ise dediğim gibi 4 kişilik arkadaş grubundan 2 arkadaşım için takılıyordum ve diğer ikisini sevmiyordum, 1 beni unuttu liseye geçince diğer arkadaşım ve can ciğer gibi olduğumuz brom ise yavaş yavaş unutmaya başladı ve bu son zamanlarda olunca büyük bir psikolojik baskı oluşturdu ve son olarak lise hayatımda ilk 4 grubum yavaş yavaş dağılıyor 2 arkadaşla konuşabiliyorum orada ve Anadolu'daki 6 arkadaş grubundan sadece 1 arkadaşım kalmıştı onunla ise yine can ciğer gibiydik oda unuttu be bu beni hayatımdaki en büyük şoklardan ve moral bozukluğuna iten durumlardan oldu ki özellikle akran zorbalığını uğradığım dönemde yaşandığını katmıyorum bile. Şimdi umarım açık ve net olmuştur kısacası herkes beni unutuyor, can ciğer olduğum insanlar uzaklaşıyor ve başta dediğim gibi hayatın anlamı olan 2 madde de kötüyüm ne sosyal hayatım ne de okulda bir başarım var, bende bu yüzden asosyallikten ve sosyal anksiyeteden kurtulmak için bir program hazırlıyorum ve bu site gerçekten işe yarayacaktır umarım, sorunlarımın başında.

Anlama bozukluğu, konuşamama sıkıntısı (kekeme ve yanlış sözler) ve utanç ve korku hissiyatı geliyor buraya kadar okuyan kim varsa teşekkür ederim aslında söylenecek daha çok şey varda bu kadar oluyor özet ile umarım yardımcı olursunuz teşekkürler ve eğer başarısız olursam gerçekten bu olay çok kötü yerlere gidebilir kötü olaydan kastımı anlamışsınızdır umarım, cevabınızı bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

WaLeX dedi:

Seni çok iyi anlayabiliyorum.Bu his korkunçtur.Sanki bu şekilde devam ederse gittikçe körelip daha da asosyalleşeceksin gibi hissedersin.Bende eskiden pek olmasada sosyal birisiydim.Genelde bu sosyallik dengesindeki bozulma yaşam biçimindeki değişimden sonra gerçekleşir ki sen de bunu yaşadığını söyledin.Ancak bu konuyu yaşamış hatta hala daha yaşayan birisi olarak bu süreçten öğrendiğim şey şuydu;Elbette sosyal olmak güzel bir şey ve zaten insan doğası gereği sosyal bir varlıktır zaten.Ancak hayatımızın belli başlı dönemlerinde elbette yalnız kaldığımız veya umursanmadığımız dönemler olacaktır.Fakat önemli olan bu zamanlarda senin nasıl davranacağındır.Sana git spor salonuna yazıl gibisinden klişe tavsiyeler vermeyeceğim çünkü işe yaramaz.Ama sana tavsiye de vermeyeceğim çünkü bu tamamen sende bitiyor.Bunu kendin çözmek zorundasın.Hayattaki iki önemli şey diye bahsettiğin şeyler çok basit ama senin yaşındaki bir insanın böyle düşünmesi gayet doğal.Dediklerin elbette çok önemli şeyler ancak önemli olan tek şey değiller.Yalnız kaldığın süreçte en azından kendini geliştirebilirsin.Bir enstrümana başlayabilirsin veya konuşma problemini çözmek için şarkı söylemeye başlayabilirsin.Bende hiç öyle bir problem yoktu fakat yinede ara sıra harfleri yutuyordum ve daha sonra piyano çalıp şarkı söyledikçe bunun üstesinden geldim.Önemli olan tek şey senin için sen ve ailen olmalı.Başka hiç kimsenin senin yaşam kaliteni etkilemesine izin vermemelisin.Emininim daha önce ki arkadaş gruplarındaki insanlar gibisiyle belki de daha kafa dengi olduğun insanlarla tanışacaksındır ama bunun için bir çabaya girmene gerek yok.Ailenle vakit geçir ve kendini geliştir o zaman göreceksin ki bir şeyler yavaş yavaş değişecek.Kendimden biliyorum.Hala sohbet etmek veya bir arkadaş grubuna dahil olmak gibi şeyleri yaparken otomatik yapıyor gibi değilde her şeyi manuel yapıyor gibi hissediyorum.Ama bir gün geçeceğini hissediyorum ve bu süreçte kendime bakıyorum.Umarım bu sorunun üstesinden gelebilirsin.Her şey dilediğin gibi olsun.

Genişletmek için tıkla...