Suçlu ben miyim yoksa ailem mi?

Konu sahibi arkadaş henüz lise öğrencisi bile değil ki siz de lise öğrencisisiniz sanırım. Günde kaç saat ders çalışıyorsunuz acaba?

Konu sahibi arkadaşta lise öğrencisi 15 yaşında 10. sınıfa gidiyor saat 6 da okuldan geliyorum spora git yemek ye kendine vakit ayır falan saat 11 oluyor 1 saat çalışıyom mola 1 mola falan 4/5 saat oluyor bazı günler.
 
Ailen ile dayanamayacak durumdaysan karakola git ve oradan bakanlığa, yetimhaneye alırlar. Aynı sorunları yaşadığıma yemin ederim. Ailem hayatımı kararttı.
 
Suç sizde değil ailenizde.
Yalnızlık bir seçimdir bunu anlamak beyin ister.
Ve aynı şeylerin benzerini yaşamış biri olarak ki siz daha şanslısınız çünkü okula gidiyorsunuz yani sağlık durumunuz yerinde.
Kendinizi birçok ispatlama yolunuz var ama başkalarına değil yine kendinize ispatlamalısınız.
Derslerinize önem verip başarı sağlarsanız belki çalışmadığınız için suçlamazlar.
 
Hocam sınav haftası diye çok çalıştım yoksa çalışan biri değilim.

Başta belirtmiştim, bu sizin kararınız neticesinde oluşan bir durum. Bunlardan dolayı oluşan psikolojik etkileri çevreye yansıtmamak lazım. Belki konu sahibinin ailesinde de böyle bir durum vardır, çevre etkiler sebebi ile oluşan duygu dengesizliklerini, hiç alakası olmayanlara yansıtıyorlardır. Bu çoğunluğumuzun hatası ama herkes için de geçerli değildir.
 
Suçlu arıyoruz da suç ne? Diyelim ki bir suç var, ailenizi de dinlemek lazım. Bu tip tek yanlı yakınmalardan bir şey çıkarmak çok zor.

Misal;

Bu çok gerçekçi değil de hadi diyelim oldu. Neden 3 saatlik uyku ile okula gidiyorsunuz?

Kendinizi kayırmayınız. İnsan, önce kendini bilmeli.

Hocam sizde haklısınız. Ama bu tarz bir aileler birisi sorunca sadece çocuğunun yaptığı kötülüğü söyler, kendilerini melek gibi gösterirler. Mesela;
Biz çocuğumuzun kötülüğünü istemiyoruz, parasını yemeğini eksik etmiyoruz. Çocuğumuz çok artistlik yapıyor bizim zamanımızda ergenlikmi yok öyle bir şey! Gibi şeyler diyorlar kendimden biliyorum.
 
Bende bir kere babam ile tartışıp onu dedeme şikayet etmiştim sizin derdiniz de olmasa beni güldürecek bir şey yok demişti

Benim fikrim şudur. Benim fikrim Ailen ile daha fazla zaman geçirmeye çalış yalnız kalmak güzel bir şey ama onlar zaten büyük bir aksilik olmazsa senden önce göçecekler ve sen zaten yalnız kalacaksın bu sebeple onlarla daha fazla zaman geçirirsen bu işin artıları

+ Hayatı öğrenirsin
+ Tek başına bir köyün hile yapmadan oyunda kalması imkansıza yakındır (40 yaşında biri olarak sana en yakın örneği veriyorum) bir klana katılıp beraber hareket edersen ciddi düşmanlarını yenebilirsin ve her zaman mutlu olamasan da sonuçta gülümseyebileceğin anlar gelir (Aile buna benzer) tek başına iken şimdi ağlamasan da sonra çok ağlarsın çaresizliğe düşeceğin çok zaman olacaktır 15 yaşında iken henüz bunları bize yazıyorsan daha kötü zamanların olduğunda bugünleri özlersin hayat pembe fillerin uçtuğu yalılarda milletin bir düzine konsol ile istediği oyunları istediği zaman oynayabildiği bir yer değildir bunları yapan insanlar vardır onlar da hayatlarının belli bir kesiminde eziyet çekmişlerdir onlar çekmese de dedeleri çekmiştir hayatta buna benzer büyüdükçe dertlerin çoğalır

Tavsiyem

Anneni ve babanı kucakla onlar seni bir cami avlusuna bir çöp konteynırına bir devlet kurumuna bırakabilirdi sapık olup değişik şeyler yapabilirdi (Örnekleri var) baban ya da annen evi bırakabilir sana bağırmayı bir kenara bırak hiç yüzüne bakmayabilirdi insan birine ya da bir şeye kızıyorsa onun düzelmesi içindir sevmeyen insan umursamaz ben senin neredeyse 3 misli yaşındayım çok şey gördüm beni dinleyecek olursan sabret sev ve yakın ol
 

Yeni konular

Geri
Yukarı