22 yaşımdayım, çok şükür yoksul değildik ama ailem bağımlı olmayayım diye bana telefon almazdı, bilgisayarı da çok yasaklarlardı. Hatta dışarı çıkamaz bazen millet eğlenirken kaçırırdım.
İyi mi kötü mü oldu derseniz, koca adam oldum ama (pandemi ve yasaklar da sebep oldu) hala acısını çıkarır gibi oyun oynuyorum. Sosyal medya olsun oyunlar olsun çoğu zaman anca uzaktan izlemek zorunda kalmıştım. Kötü bir durum, sana tavsiyem sosyalleş. Telefonun olmasa bile sosyal ol ve dışarı çık. 8. sınıfta sevgilim, arkadaşlarım falan vardı hepsinde telefon vardı. Whatsappen konuşurlardı ben WhatsApp ne bilmezdim. Kıza benim samsung Galaxy ace 2 var da camı kırık falan deyip fake atmıştım fakir görünmemek için
Telefon olmayınca MP3 çalara kulaklık takar radyosunu dinlerdim
hey gidi günler radyo sporun müdavimi olmuştum.
Dürüst olayım o psikoloji hala üzerimde. Ben 6. sınıftayken tuşlu telefonlar vardı, mahallemde anason kokarken sofralar diye sözü olan şarkıyı falan açıp dinlerlerdi kızlı erkekli. Yanlarındaydım ama içten içe benim nie yok a... Derdim kıskanırdım. Telefonum yok diye kızlar da bana bakmaz sanardım.
tavsiye vereyim dedim dertleşir gibi oldum ama öyleydi işte.
İçine atmamaya çalış, yıl 2021 olmuş şimdi almasalar bile en kötü lisede telefonun olur. Babam 8. sınıfta fen lisesi kazan alacağım dedi kazanamadım almadı. Baktım ufukta telefon görünmüyor lise 2 de babamın her hafta verdiği 50 lirayı kenara ata ata 500 lira biriktirdim, o da acıdı üstüne biraz daha ekledi bir tane akıllı telefon almıştık. Bir şekilde senin de olur, o kadar önemli bir şey değil de işte anlıyorum seni arkadaşlarını kıskanmamaya çalış.
Edit: Bu arada başkaları da demiş , gerçekten telefon o kadar mühim değil. Yaşınız küçük olduğu için elimizde en değerli şey telefon oluyor ama normalde insanlar umursamıyor böyle şeyleri. Lisede telefonu olmayan arkadaşlar da vardı , son sınıfa kadar hiç telefonu olmayan bile vardı ama espri yapıp duruyorlardı sınıftakiler de seviyordu onları yani.
