Birçok ufak ada ülkeleri ABD ile halihazırda müttefik ve bile isteyerek eğitiyor. Bu onlara uluslararası arenada ekstra bir avantaj kazandırıyor mu? Hayır. Ama bunun birer güç dengesi, sözünün geçtiğini gösterme mücadelesi olduğunu biliyorlar.
Bazen sadece ekonomi odaklı veya sadece uluslararası arenaya yönelik hamleler yapmazsın. Strateji böyle bir şeydir. Milletlerin doğal dostları ve doğal düşmanları bulunur.
Türkiye'nin stratejisi yayılmacı veya savaş odaklı olmasa bile, ekonomileri sömürge ve savaş üzerine kurulu diğer devletlere karşı ağırlığını ve sözünün birçok devlette geçtiğini göstermesi lazım.
Güçlülerin en büyük korkusu zayıflardır, bir gün yaptıklarının aynısını kendileri yaşayacak diye korkarlar. Yıllar boyu sömürdükleri ülkelerin askeri kuvvetlerinin başka bir ülkenin yardımıyla eğitilmesi ve desteklenmesi arenada itibar zedeleyicidir.
Ufak ada ülkeleri A.B.D. için çok büyük bir uluslararası avantaj. Emperyalist bir ülke olduğu için Ada ülkeleri sayesinde düşmanlarının tam yanında bir hava üssü elde edebiliyor. Diego Garcia, Japonya, Singapur önemli örnekler verilebilir.
Türkiye'nin gün geçtikçe zayıflayan bir ülke olduğu kanaatindeyim.
S-400 meselesi hem doğu hem de batıda olan birçok ülke ile aramızın bozulmasına ve uluslararası arenada yalnız kalmamıza sebep oldu. Masa başında yalnız olduğumuz için sözümüzü geçiremiyoruz.
Halk olarak çok fazla din, dil ve ırk konularında birbirine bölünmüş ve birçok insan birbirinden nefret eder hale geldi. Türklük düşüncesi ve aidiyet hissi çoğu kişide kalmamış durumda.
Ekonomi çok kötü bir durumda. Işsizlik oranları çok yüksek seviyelerde. Çok fazla kişi geçimini zar zor sağlayabiliyor. Para akışı olmadığı için vergi gelirleri azalmaya başlıyor. Bir ülke için maddi kaynak çok önemlidir. Bir ülke ordusunun ve halkının istikrarını sağlayabilmesi, ekonomisine ve maddi varlıklarına bağlıdır.
Çoğu kişi sadece ülkeleri askeri gücüne bakarak yargılar ancak durum hiçte o kadar basit değildir. Ülkelerin güçleri kısaca Sosyokültürel(halk), ekonomi, askeriye ve siyaset olarak özetlenebilir ve bu dört element bir zincir gibi birbirine bağlıdır. En zayıf halka kadar güçlüsünüzdür.
Türkiye ekonomi olarak çok geride ve maddi varlık olarak düşük bir seviyede. Uzun vadeli bir savaşta ne halkına ne de ordusu için gereken harcamaları karşılayabilecek durumda. En büyük para harcamalarına sebep olan şeylerden biri de savaşlardır.
Ülke sosyokültürel açıdan zayıf durumda. Kaliteli eğitim olmadığı için yüksek teknolojili mallar üretebilecek kalifiye eleman çok az. O eğitime o seviyeye ulaşan adam ise yurt dışında değerlendirmeyi tercih ediyor. Bu yüzden silah geliştirme projeleri aksıyor ve uzun zamana yayılıyor. Aynı zamanda mal üretilemediği için ihracat kalemleri azalıyor.
Siyasi alanda da hem yalnızlaşmamız, hukuk sistemine olan güvenin azalması gibi birçok nedenle siyasi alanda zayıfız.
Tek iyi olduğumuz taraf ise askeriye. Ancak unutmamak gerekli ki ordunun istikrarı önceki bahsettiğim üç şeye doğrudan bağlantılı. Silah üretebilmek ve bu silahları kullanabilmek için silahı üretecek ve geliştirecek paraya, kalifiyeli elemana ve iyi bir yönetime ihtiyaç duyarsınız.
Türkiye bir savaşa girerse hızlıca zayıflayacağını tahmin ediyorum. AR-GE az olduğu için düşmanlarına karşı teknolojik olarak avantaj sağlayamayacak, silahlarını kaybettikçe yerine yenisini koyamayacak ve II. Dünya Savaşı'nda olduğu gibi Almanların başına gelen bize de gelecektir.
Türkiye askeriye alanından önce diğer zayıf alanlarda gelişim yapmalıdır ki istikrarı ve yükselişi kalıcı olsun. Bir zincir, en zayıf halkası kadar sağlamdır.
