Yalnız kalmak zorundayım ve bu çok zor

Yalnız hayat geçmez, arkadaş edinmeye çalışman lazım veya bir kız arkadaş bul. İnternet konusuna gelirsek başka bir eve taşınabilme imkanınız varsa onu deneyin çünkü internet ve televizyon yoksa o da baya sıkar insanı ( en azından beni ). Kitap okumak iyi gelebilir. İntihar etmek veya kendine zarar vermek gibi bir şey varsa bu konular yüzünden aklında çıkar o konuları çünkü hayat sürprizlerle dolu her şey bir anda değişebilir..
 
Yalnız hayat geçmez, arkadaş edinmeye çalışman lazım veya bir kız arkadaş bul. İnternet konusuna gelirsek başka bir eve taşınabilme imkanınız varsa onu deneyin çünkü internet ve televizyon yoksa o da baya sıkar insanı ( en azından beni ). Kitap okumak iyi gelebilir. İntihar etmek veya kendine zarar vermek gibi bir şey varsa bu konular yüzünden aklında çıkar o konuları çünkü hayat sürprizlerle dolu her şey bir anda değişebilir..
Bilmiyorum, arkadaş edinmek konusunda çok seçici bir insanım. Kendime zarar verme konusunda çok şeyim yok ama herşeyi bırakıp gideyim diye düşünüyorum.
 
Ömrümden 12 yılı çoğu yararsız bilgiler ile dolu okul hapishanesinde geçirdikten ve yıllarımı bir iş kazanmak için harcadığım 18 yılın ardından 24 yaşımda memur oldum.

Ailemden uzakta başka bir yerde, başka bir evde yalnız yaşıyorum. Bu sizin bir hayaliniz olabilir ama benimki bu değildi.

Bir ilçede yeni bir apartmanda oturuyorum. İnternet, televizyon hizmeti 2.5 aydır yok ve gelmedi. Bilgisayarda önceden yüklediğim oyunlar ve elimde 50 Kb/saniye internete sahip bir telefonla oturuyorum. Kimsem yok. Evde müzikten başka ses yok. Arkadaşım diyeceğim bir insan yok. Sevgilim yok. Kimseyi sevecek gücüm de yok. İşe başladığım başlayalı yalnızım. Kafa dengi kimsem yok, çoğu kişi çevremde evli ve kendi hayatlarını buna adamış durumdalar.

Almak istediğim riskler, belki memurluğu bile bırakmayı düşündürecek karar risk alıp kendi işimi kurmak istediğim için uzun süre ne evliliği ne de bir ilişkiyi kaldırabilecek durumda olacağımı sanmıyorum.

İnternet olmadığı için hayalimdeki meslek için kendimi geliştiremiyorum. Artık bu beni tüketmeye başladı. Bazen yaşama isteğimi kaybediyorum.

Şu an yaptığım mesleği kendim isteyerek seçtim ve yapmayı sevdiğim bir meslek. Ama ortam beni mahvediyor ve soğutuyor. Ne yapacağımı bilmiyorum.

Belki bunu kimse okumaz bilmiyorum. Zor durumdayım. Gerçekten ne yapacağım bilmiyorum. 4 yıl burada kalmak zorundayım. Bu durumu kimseye anlatamıyorum.
Seninle aynı durumdayım. Ben 6 ay İzmir'de tek başıma yaşamıştım. Yalnız kaldığım süre içinde her gün gezip yeni şeyleri keşfe çıkıyordum. Sana önerebileceğim iki şey var:
  1. Düzenli yürüyüşler iyi gelecektir. Sosyalleşemesen bile evden dışarı çıkarsan rahatlayacaksın. Dört duvar arasında insan kendisiyle baş başa kaldığı için kendi dert ve düşüncelerine odaklanıp kafayı sıyırıyor.
  2. Keşfe çık. Bulunduğun şehirdeki güzel, enteresan mekânları bul, oralarda takıl.
  3. Hobi edin. Örneğin bir kursa gidebilirsin. Ben eskrim kursuna gitmek istemiştim ama ne yazık ki burada hiçbir halt yok.
  4. Bisiklet sürebilirsin. Spor oyalanmak için güzel bir seçenek.
Yani maksat oyalanmak. Aklını seni strese sokan etkenlerin dışındaki şeylere yönlendirince sorun geçici olarak çözülüyor.
 
İnsanlara ne söylemek istersiniz?

Bilmem… Sanırım yalnız olmayı öğrenmeleri gerektiğini ve kendi başlarına mümkün olduğu kadar çok zaman geçirmek için uğraşmalarını söylemek isterim. Bugünün gençlerinin hatalarından biri gürültülü, bazen neredeyse agresif etkinliklerde bir araya gelmeye çalışmaları. Kendini yalnız hissetmemek için bu başkasıyla beraber olma arzusu bence çok talihsiz bir gösterge. Her insan çocukluktan itibaren kendiyle zaman geçirmeyi öğrenmeye ihtiyaç duyar. Yalnız olması gerekmez ama kendiyle kaldığında sıkılmamalıdır. Kendi kendine kaldıklarında sıkılan insanlar bana kendilerine verdikleri değer açısından bir tehlikenin içindeler gibi gelir.

Andrey Tarkovski'nin bir ropartajından alıntı.
 
Seninle aynı durumdayım. Ben 6 ay İzmir'de tek başıma yaşamıştım. Yalnız kaldığım süre içinde her gün gezip yeni şeyleri keşfe çıkıyordum. Sana önerebileceğim iki şey var:
  1. Düzenli yürüyüşler iyi gelecektir. Sosyalleşemesen bile evden dışarı çıkarsan rahatlayacaksın. Dört duvar arasında insan kendisiyle baş başa kaldığı için kendi dert ve düşüncelerine odaklanıp kafayı sıyırıyor.
  2. Keşfe çık. Bulunduğun şehirdeki güzel, enteresan mekânları bul, oralarda takıl.
  3. Hobi edin. Örneğin bir kursa gidebilirsin. Ben eskrim kursuna gitmek istemiştim ama ne yazık ki burada hiçbir halt yok.
  4. Bisiklet sürebilirsin. Spor oyalanmak için güzel bir seçenek.
Yani maksat oyalanmak. Aklını seni strese sokan etkenlerin dışındaki şeylere yönlendirince sorun geçici olarak çözülüyor.
İşin aslı bir ilçedeyim. Ve Ufak bir yer. Hastane ve köyler büyük olduğu için işimiz çok oluyor.

Yürüyüşe çıkıyorum bol bol sürekli aynı yerlere gitmek yerine farkı yerler de deniyorum ama ufak bir yer.

Bir şehire gitmek dolmuş ile 1.30 saat alıyor ve memur olan adam hapishane gibi 8-4 çalışıp bide izni olmadığı istese de ilk yıl alamadığı için böyle bir bunalım oluyor.

İnsanlara ne söylemek istersiniz?

Bilmem… Sanırım yalnız olmayı öğrenmeleri gerektiğini ve kendi başlarına mümkün olduğu kadar çok zaman geçirmek için uğraşmalarını söylemek isterim. Bugünün gençlerinin hatalarından biri gürültülü, bazen neredeyse agresif etkinliklerde bir araya gelmeye çalışmaları. Kendini yalnız hissetmemek için bu başkasıyla beraber olma arzusu bence çok talihsiz bir gösterge. Her insan çocukluktan itibaren kendiyle zaman geçirmeyi öğrenmeye ihtiyaç duyar. Yalnız olması gerekmez ama kendiyle kaldığında sıkılmamalıdır. Kendi kendine kaldıklarında sıkılan insanlar bana kendilerine verdikleri değer açısından bir tehlikenin içindeler gibi gelir.

Andrey Tarkovski'nin bir ropartajından alıntı.
Doğru söylemiş. Kendimi değersiz hissediyorum açıkçası. Bir işi beceremez anca memur olur böyle sıkıcı bir düzene ayak uydurursun diye her gün ağlıyorum.
 
Ömrümden 12 yılı çoğu yararsız bilgiler ile dolu okul hapishanesinde geçirdikten ve yıllarımı bir iş kazanmak için harcadığım 18 yılın ardından 24 yaşımda memur oldum.

Ailemden uzakta başka bir yerde, başka bir evde yalnız yaşıyorum. Bu sizin bir hayaliniz olabilir ama benimki bu değildi.

Bir ilçede yeni bir apartmanda oturuyorum. İnternet, televizyon hizmeti 2.5 aydır yok ve gelmedi. Bilgisayarda önceden yüklediğim oyunlar ve elimde 50 Kb/saniye internete sahip bir telefonla oturuyorum. Kimsem yok. Evde müzikten başka ses yok. Arkadaşım diyeceğim bir insan yok. Sevgilim yok. Kimseyi sevecek gücüm de yok. İşe başladığım başlayalı yalnızım. Kafa dengi kimsem yok, çoğu kişi çevremde evli ve kendi hayatlarını buna adamış durumdalar.

Almak istediğim riskler, belki memurluğu bile bırakmayı düşündürecek karar risk alıp kendi işimi kurmak istediğim için uzun süre ne evliliği ne de bir ilişkiyi kaldırabilecek durumda olacağımı sanmıyorum.

İnternet olmadığı için hayalimdeki meslek için kendimi geliştiremiyorum. Artık bu beni tüketmeye başladı. Bazen yaşama isteğimi kaybediyorum.

Şu an yaptığım mesleği kendim isteyerek seçtim ve yapmayı sevdiğim bir meslek. Ama ortam beni mahvediyor ve soğutuyor. Ne yapacağımı bilmiyorum.

Belki bunu kimse okumaz bilmiyorum. Zor durumdayım. Gerçekten ne yapacağım bilmiyorum. 4 yıl burada kalmak zorundayım. Bu durumu kimseye anlatamıyorum.

Bak dostum magnet Superbox gibi kotalı internetler var herhangi bir bağlantıya ihtiyaç duyulmayan 2. olarak maddi durumun nispeten iyidir kendini mutlu edecek şeyler al yemek paranı kenera ayır ve canın o an ne istiyorsa onu yap.
 
Demek ki yeteri kadar okuyamamışsın. Kazandığına sadık olacaksın, cebinde hiç yoktan maaş var ve onu değerlendir. Sen hayatı cafede 2-3 kişiyle oturmak zannediyorsan zaten sana diyecek bir şeyim yok. Kırsaldaysan balığa git, ormana git gez toz. Alışveriş yap, bir tane çanak anten al balkona bir yere tak televizyon izle. Her şey ayağıma gelsin diyen bu zihniyet hayattan zevk alamaz zaten. Kırsalda yaşıyorsan şehirde olmayan ama kırsalda olan lezzetleri (doğa vb.) tadacaksın, şehirdeysen şehirde olan lezzetleri değerlendireceksin.
 
Bak dostum magnet Superbox gibi kotalı internetler var herhangi bir bağlantıya ihtiyaç duyulmayan 2. olarak maddi durumun nispeten iyidir kendini mutlu edecek şeyler al yemek paranı kenera ayır ve canın o an ne istiyorsa onu yap.
Evet ama ev kapsama alanı dışında çanak internet bile alamıyorum.

Demek ki yeteri kadar okuyamamışsın. Kazandığına sadık olacaksın, cebinde hiç yoktan maaş var ve onu değerlendir. Sen hayatı cafede 2-3 kişiyle oturmak zannediyorsan zaten sana diyecek bir şeyim yok. Kırsaldaysan balığa git, ormana git gez toz. Alışveriş yap, bir tane çanak anten al balkona bir yere tak televizyon izle. Her şey ayağıma gelsin diyen bu zihniyet hayattan zevk alamaz zaten. Kırsalda yaşıyorsan şehirde olmayan ama kırsalda olan lezzetleri (doğa vb.) tadacaksın, şehirdeysen şehirde olan lezzetleri değerlendireceksin.
Tarım yapayım diyorum ufak çaplı , evde saksıda başlayıp devam edecek şekilde. Yapacak hobi arıyorum. Cafede oturan adam çok ama ben nefret ederim işin aslı. Balık planlarımız da var ama sezonu bekliyoruz yazın arkadaşlar ile gideceğiz de herkes bizim gibi düşünmüyor aylardır olduğum bir yerde arkadaşım diyeceğim belki 1 kişi vardır. Kimse kimsenin işi düşmedikçe umrunda değil. Yani benden yaşça büyük insanlar ile durum farklı onlar abilik yapıyorlar ama yaşı aynı olanlar uzak. Kışın en sert döneminde başladığım ve geceleri buz olan bir yerde doğa ile anca yeni yeni iç içe olabiliyorum. Dediğim gibi şuan hedefim ekim ayında balkonumda birşeyler ekmek en azından denemek istiyorum. Yeni hobilere de bakacağım.

Bak dostum magnet Superbox gibi kotalı internetler var herhangi bir bağlantıya ihtiyaç duyulmayan 2. olarak maddi durumun nispeten iyidir kendini mutlu edecek şeyler al yemek paranı kenera ayır ve canın o an ne istiyorsa onu yap.
Superbox alıp köye bile giderim kafasında idim şaka gibi vermedi Turkcell. Dedim işte go olsun ben gezerim ederim falan yanımda kalır sürekli diye yine vermediler başka adres gösterip verebiliriz dediler ama çekemez ise ceza ödemeniz olur vs. En üzüldüm durum o oldu çünkü son çare ayda 400TL ama okeydim ona da. Çanak antenden internet olayında aylık 1K gibi fiyat çekti uzaynet. Eğer öneri varsa açığım ama hepsine başvurdum cevap alamadım.

Evime kadar fiber kablo var, ev sahibi ile konuştuk. Dilekçe falan internet işini yapacağız. O zamana kadar sabırlı olmam lazım. Tek çare o kaldı çünkü.
 
Son düzenleme:
Evet ama ev kapsama alanı dışında çanak internet bile alamıyorum.


Tarım yapayım diyorum ufak çaplı , evde saksıda başlayıp devam edecek şekilde. Yapacak hobi arıyorum. Cafede oturan adam çok ama ben nefret ederim işin aslı. Balık planlarımız da var ama sezonu bekliyoruz yazın arkadaşlar ile gideceğiz de herkes bizim gibi düşünmüyor aylardır olduğum bir yerde arkadaşım diyeceğim belki 1 kişi vardır. Kimse kimsenin işi düşmedikçe umrunda değil. Yani benden yaşça büyük insanlar ile durum farklı onlar abilik yapıyorlar ama yaşı aynı olanlar uzak. Kışın en sert döneminde başladığım ve geceleri buz olan bir yerde doğa ile anca yeni yeni iç içe olabiliyorum. Dediğim gibi şuan hedefim ekim ayında balkonumda birşeyler ekmek en azından denemek istiyorum. Yeni hobilere de bakacağım.


Superbox alıp köye bile giderim kafasında idim şaka gibi vermedi Turkcell. Dedim işte go olsun ben gezerim ederim falan yanımda kalır sürekli diye yine vermediler başka adres gösterip verebiliriz dediler ama çekemez ise ceza ödemeniz olur vs. En üzüldüm durum o oldu çünkü son çare ayda 400TL ama okeydim ona da. Çanak antenden internet olayında aylık 1K gibi fiyat çekti uzaynet. Eğer öneri varsa açığım ama hepsine başvurdum cevap alamadım.

Evime kadar fiber kablo var, ev sahibi ile konuştuk. Dilekçe falan internet işini yapacağız. O zamana kadar sabırlı olmam lazım. Tek çare o kaldı çünkü.
Merak etme herkes aynı. Salgından sonra toplum daha fazla soyutlaştı artık çekirdek aile dışında herkes birbiriyle çıkar ilişkisi kuruyor dostluk muhabbet kalmadı dünya bu yönde ilerliyor kişiye özel değil.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı