Yalnızlık...

İnsanlarla göz göze gelip konuşamamak, topluluk içinde konuşamamak, kendine güvenmemek, gibi alışkanlıklar çoğu insanda görünür. Açık konuşmak gerekirse konuşamama durumu bende de vardı. Özellikle üniversiteye geçtikten sonra bu durum benim çok canımı sıkmaya başladı. Her sunumda ezber yapıyordum ve diksiyonum iyi olmasına rağmen topluluk içinde düzgün konuşamıyordum. Bir gün gene böyle bir iş çıktı. Ondan sonra bu korkunun, hissin üstüne giderek çözdüm. İçimdeki bir his, onların gözüne bakma, yüzüne bakamıyorsun dese bile ben inatla baktım. İnatla konuştum. Ve bir süre sonra bu bana çok doğal ve normal gelmeye başladı. Bu tür durumları üstüne gitmeden çözemezsiniz. Eğer kaçarsan o korku seni daha çok kovalar. Ve bu her alanda başarısızlık getirir sana. Sen başka bir cins değilsin. Kendinin de insan olduğunu unutma.

Diğer sorularına müsait olduğum zaman uzun uzun devam edeceğim dostum.
 

Demek ki doğru insan değilmiş o zaman. Aslında ulaştığımız sonuç basit. Sana iyi akşamlar bile demeyecek kadar seni düşünmüyorsa, unut gitsin. Yeni birisiyle denemek daha mantıklı olur.

Sana tavsiyem bir hayvan edinmen. Emin ol pek çok insandan daha iyi dostluk yapacaktır.
Ne olursa olsun hep yanında.
 
Çok teşekkür ederim... Çok denedim gözlere bakarak konuşmayı ama hemen kızarmaya başlıyor yüzüm...
 

Hayvan edinmeyi çok istedim ama ev ortamı ve ailemden dolayı olmuyor... O kıza karşı hep farklı hissettim... Birlikte 2 yakın insan olabiliriz belki dedim... Çünkü ilk başlarda bana çok samimi davranıyor gibi hissettim...
 

Genelde çoğu insan öyle büyük beklentilere girer. Fazla büyük tutmamak lazım beklentileri. Gerçi bu beklentinin sebebi belli senin. Yalnızlığından kurtulmak temelde. Konuşacak birilerini aramak. Aslında kendi cevaplarını veriyorsun farkında olmadan. O kızdan belki de gerçekten hiç hoşlanmadın ve sadece içindeki bu "kararmış" duyguları gidermek için ondan hoşlandığını zannettin. Belki de böylesi daha iyi olmuştur.
 

Haklısınız. Ama ona bakınca bile mutlu oluyordum... Ben çok sıkıcıydım, o ise hep güler yüzlü biriydi... Sadece bana gülmemeye başladı o tatlı güler yüzü...
 
teknoloji_sevdalısı dedi:
Haklısınız. Ama ona bakınca bile mutlu oluyordum... Ben çok sıkıcıydım, o ise hep güler yüzlü biriydi... Sadece bana gülmemeye başladı o tatlı güler yüzü...
Genişletmek için tıkla...

Mutluluğun kaynağını farklı yerlerde aramayı denemek zorundayız. Seni tek iyi hissettiren şey o ise ortada bir problem vardır. Çünkü hayatında aksilikler olacak ve belki de bir aksilik o olacak. Harika vakit geçirdiğin insanları tanıyamaz hale gelebilirsin. Benle beraber arkadaşım da yaşadı bunları. Hayat böyle bir şey. İnsanlar zamanla değişir. Hatta belki de bazı insanlar senin hakkında çok değişti diye düşünüyordur ama sen farkında olmuyorsundur. Aynı şey benim içinde geçerli.

Burada önemli olan nokta mutlu olduğun kaynakları çeşitlendirmek. Kendini insanlara körü körüne kaptırmamak. Hayatta ne olacağı belli olmuyor diye bu yüzden dedim. Bir anda onları tanıyamaz hale gelirsen neye uğradığını şaşırırsın.
 
Einstein: "Mutlu olmak için insanlara ve nesnelere değil, bir amaca bağlanın" demiş... Ne güzel bir söz... Bana eski erkek kankaları ile yaptığı şeyleri anlatınca, beraber eğlenebileceğiz diye sevinmiştim... Tabi ben yine pek dışarı çıkmaya vs. alışık olmadığım için bir hata yaparım korkusu vardı... Şimdi ise yine tekim... Zaman ayırdığınız için teşekkür ederim...
Edit: Bu durum, onunla dışarı çıkınca, heyecandan hata yaparım korkusunu ortadan kaldırdı... Teşekkürler yalnızlık...[emoji20]
 
Öncelikle bana güvenebileceğinizi söyleyebilirim. Profesyonel olarak bu işi yapmıyorum ama bunu şuna dayanarak söylüyorum; küçüklüğümde çok okul değiştirdim. Çok fazla insan tanıdım. Görüp görebileceğiniz çok farklı karakterlerde insanlar tanıdım. Ama iletişim kurmadan. Yani insanları dışarıdan izleyerek.

Bu dışarıdan izleme işini çok uzun zamandır yapıyorum. Çocukluğumdan beri. En yakınımdakilerle başladım. Annem, babam ve ablamla yani. Okula başladım, okullar değiştirdim, il değiştirdim, ve hala bu işi yapmaya devam ediyorum. Çoğu kişinin karakterini bildiğimden sorunları olup bana geldiklerinde kendim uyguladığım bir metot ile sorunlarını çözdüm. Çoğunda da başarılı oldum.

Çoğu sorunu şöyle çözdüm: Sorunu olan iki insanı ele alalım. İlla ki insan olmak zorunda değil. Bir taraf bir kişiyken diğer taraf belli bir topluluk olabilir. Ama biz bu şekilde devam edelim.

İki tarafa da şu soruyu soruyorum: Sorununuz ne ve sorun yaşadığınız insan nasıl biri?

Cevaplarını alıyorum. Cevaplarına göre karakter analizi yapıyorum ve sorunun iki tarafa göre nasıl anlaşıldığına bakıyorum. Sonra iki tarafa uygun bir çözüm sunup uygulamalarını istiyorum. Yüksek olasılıkla işe yarıyor.

Sorununuzu ele alalım. Önceden dışa dönük biriymişsiniz. Ne kadar önce olduğuna bağlı olarak düzelme olasılığınızın yüksek ya da düşük olduğunu söyleyebilirim.

Müzikle ilgili olan insanların sağduyuları genelde yüksek olur. Sorununuzu çözmek için ilerlenebilir en mantıklı yol bu yol olacak diye tahmin ediyorum.

Sosyal fobiniz sonradan oluşmuş bir fobi. Bir sebebi olması gerekli. Durduk yere olma olasılığı çok azdır.

Kimsenin önünde konuşma yapamamanız normaldir. Ben de yapamıyorum. Çoğu kişide bu vardır.
Sorununuz çözüldüğünde kendiliğinden düzelecektir.

İnsanların gözüne bakamamak iletişimi bitirir. Biriyle iletişim kuracaksanız mutlaka gözüne bakmak zorundasınız. İnsanların gözlerine bakarken içinizde sebepsiz bir korku oluştuğunu biliyorum. Ya bana bir şey yaparsa diye korkuyorsunuz. Bunu yenmeniz çoğu sorunun çözülmesinin önünü açacak.

Tanıdığınız insanların gözüne hemen bakmaya çalışmayın. Bunu başarmanız çok zor. Kalabalığın arasına da karışamıyorsunuz. Eğer bir fotoğraflardaki insanların gözlerine de bakamıyorsanız ilk onlardan başlayın. Birilerine bakarken size bir şey yapamayacağını, bakarsanız düşündüklerinizin tam tersi olacağını düşünün. Kararlı yapıdaysanız bir zaman sonra çok zor olsa da başaracaksınız. Sonraki bakma girişimleriniz bu kadar zor geçmeyecektir.

Okulda öğrenme problemi çekmenizin sebebi yine insanların gözlerine bakamamanız.

Bu bakışma sorununu 3-4 ay gibi kısa sürede yenmek çok zordur. Kararlı olursanız 1 ya da 1.5 yıl gibi bir sürede bu sorunu yenebilirsiniz.

Kafanızda sürekli müzik çalması sürekli müzik dinlemeniz ve en sevdiğiniz aktivitenin müzik olması ile alakalı olabilir. İleride düzelecektir.

Kendinizle konuşmanız yalnızlıkla alakalı. Bir süre sonra bu sorun geçecektir.

Kibarlık, duygusallık, empati gibi duyguları bu sorunları yaşadıktan sonra geliştirmişsiniz. Büyük ihtimalle bu böyle.

Ablam çoğu durumda size benziyor. Siz çok müzik dinliyorsunuz. O da çok dizi izliyor. Ona neden sürekli dizi izlediğini sorduğumda sorunlarımı unuttuğunu, bu yüzden çok dizi izlediğini söyledi. Çok müzik dinlemenizin sebebi bu olabilir.

Bir kız sizinle konuşmuş ve çok mutlu olmuşsunuz. Demek ki konuşabilirsiniz. Yakın arkadaşız deyip gitmesi illa sizden soğuduğu anlamına gelmez. Ona tekrar yaklaşın. Sizin gibi insanlar dışarıdan gözüktükleri gibi değildir. Size ön yargıyla yaklaşmış olabilir. İletişimi başlatmak için insanların ön yargısını kırmanız gerekiyor. Ön yargısını kırmanın tek yolu içinizdeki farklı dünyayı ona göstermek. Eğer hala soğuk davranıyorsa bırakın gitsin.

Arkadaşlık ilişkilerinde bazı insanlar herkesle iyi olmak, bazılarıysa az ama öz arkadaş ister. Sizin ihtiyacınız tek ama gerçekten güvenebileceğiniz ve sırlarınızı paylaşabileceğiniz bir insan bulmak. Problemleri atlatacaksanız böyle atlatmak daha mantıklıdır.

Kısacası problemlerinizi uzun bir dönemde, kademe kademe, ilkleri başararak, adımlarınızı sağlam atarak kurtulacaksınız. Hatırlatayım ben profesyonel değilim. Ama sorunlarınızdan böyle kurtulabileceğinizi düşünüyorum. Okuduysan teşekkür ederim. En kısa zamanda problemlerinden kurtulman dileğiyle.
 

Uzun uzun yazdığınız için teşekkür ederim. Hepsini okudum... Ben, ortaokulda dışlanan birisiydim. Hatta ilkokulda bile dışlandım. Öncelikle kızdan bahsetmem gerekirse gerçekten soğuk davranıyor. Büyük ihtimalle benden artık pek haz etmiyor. Çünkü mesajlarıma bile doğru düzgün cevap vermiyordu...
Ben, küçük yaşlarda iken 6-12 yaş arasında çok Güleryüz ve dışa dönük biriymişim... Ailem bile şaşırıyor bu değişimime... Dışlanan birisi olunca kendimde bazı değişikliklere gittim. Saçlarımı uzattım vs. 2 senedeki değişimimi beni görenlerin %90'ı tanıyamaz... Müzik ise sürekli kafamda çalıyor ve durdurulamaz gibi hissediyorum... Aynı şekilde düşüncelerim de böyle. Kendi kendime konuşmama engel olamıyorum... Normalde sakin biriyim ama son zamanlarda içim, "nefret" ile dolu... Stresten gece uyurken çenemi sıkıyorum. Ve bu bile ağrı yapıyor. Bağırsak sendromu var... Seneye gireceğim sınav vs. eklenince iyice kötü oluyorum... Tekrar teşekkür ederim...
 
Konuyu cevapla
Menü
Giriş yap
Kaydol
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…