Yalnızlık...

Metoboy_Lead dedi:

Haklısınız... Sadece keşke onunla hiç tanışmasaydım diyorum. Dün Gözümün içine baka baka ben hariç yanındaki tüm erkeklere " iyi akşamlar" dedi... Benzer durumdan dolayı önceden ona küsmüştüm, böyle yapma falan dedi. Utanıyorum dedi... Hayatımda ilk defa birinin adını kazımıştım dışarıdaki oturma yerlerinden birinde... Sadece yakın olmak istedim, konuşacak biri olsun istedim...

Genişletmek için tıkla...

Jira dedi:

İnsanlarla göz göze gelip konuşamamak, topluluk içinde konuşamamak, kendine güvenmemek, gibi alışkanlıklar çoğu insanda görünür. Açık konuşmak gerekirse konuşamama durumu bende de vardı. Özellikle üniversiteye geçtikten sonra bu durum benim çok canımı sıkmaya başladı. Her sunumda ezber yapıyordum ve diksiyonum iyi olmasına rağmen topluluk içinde düzgün konuşamıyordum. Bir gün gene böyle bir iş çıktı. Ondan sonra bu korkunun, hissin üstüne giderek çözdüm. İçimdeki bir his, onların gözüne bakma, yüzüne bakamıyorsun dese bile ben inatla baktım. İnatla konuştum. Ve bir süre sonra bu bana çok doğal ve normal gelmeye başladı. Bu tür durumları üstüne gitmeden çözemezsiniz. Eğer kaçarsan o korku seni daha çok kovalar. Ve bu her alanda başarısızlık getirir sana. Sen başka bir cins değilsin. Kendinin de insan olduğunu unutma.

Diğer sorularına müsait olduğum zaman uzun uzun devam edeceğim dostum.

Genişletmek için tıkla...

Oreki dedi:

Demek ki doğru insan değilmiş o zaman. Aslında ulaştığımız sonuç basit. Sana iyi akşamlar bile demeyecek kadar seni düşünmüyorsa, unut gitsin. Yeni birisiyle denemek daha mantıklı olur.

Sana tavsiyem bir hayvan edinmen. Emin ol pek çok insandan daha iyi dostluk yapacaktır.
Ne olursa olsun hep yanında.

Genişletmek için tıkla...

Metoboy_Lead dedi:

Hayvan edinmeyi çok istedim ama ev ortamı ve ailemden dolayı olmuyor... O kıza karşı hep farklı hissettim... Birlikte 2 yakın insan olabiliriz belki dedim... Çünkü ilk başlarda bana çok samimi davranıyor gibi hissettim...

Genişletmek için tıkla...

Oreki dedi:

Genelde çoğu insan öyle büyük beklentilere girer. Fazla büyük tutmamak lazım beklentileri. Gerçi bu beklentinin sebebi belli senin. Yalnızlığından kurtulmak temelde. Konuşacak birilerini aramak. Aslında kendi cevaplarını veriyorsun farkında olmadan. O kızdan belki de gerçekten hiç hoşlanmadın ve sadece içindeki bu "kararmış" duyguları gidermek için ondan hoşlandığını zannettin. Belki de böylesi daha iyi olmuştur.

Genişletmek için tıkla...

Metoboy_Lead dedi:

Haklısınız. Ama ona bakınca bile mutlu oluyordum... Ben çok sıkıcıydım, o ise hep güler yüzlü biriydi... Sadece bana gülmemeye başladı o tatlı güler yüzü...

Genişletmek için tıkla...

Oreki dedi:

Mutluluğun kaynağını farklı yerlerde aramayı denemek zorundayız. Seni tek iyi hissettiren şey o ise ortada bir problem vardır. Çünkü hayatında aksilikler olacak ve belki de bir aksilik o olacak. Harika vakit geçirdiğin insanları tanıyamaz hale gelebilirsin. Benle beraber arkadaşım da yaşadı bunları. Hayat böyle bir şey. İnsanlar zamanla değişir. Hatta belki de bazı insanlar senin hakkında çok değişti diye düşünüyordur ama sen farkında olmuyorsundur. Aynı şey benim içinde geçerli.

Burada önemli olan nokta mutlu olduğun kaynakları çeşitlendirmek. Kendini insanlara körü körüne kaptırmamak. Hayatta ne olacağı belli olmuyor diye bu yüzden dedim. Bir anda onları tanıyamaz hale gelirsen neye uğradığını şaşırırsın.

Genişletmek için tıkla...

Metoboy_Lead dedi:

Herkese merhaba. Öncelikle bu yazacağım satırları, paylaşacak kimsem olmadığı için sizlerle paylaşmak istedim... Okursanız çok mutlu olurum. Öncelikle özel bir okulun fen sınıfında lise 3 öğrencisiyim. Başlıktan anlaşılacağı üzere biraz fazla yalnız biriyim... Kendimden bahsetmem gerekirse;
*Özgüven sıfır.
*Normalde önceden fazlasıyla dışa dönük biriyken, şimdi kimseyle konuşamıyorum.
*Kalabalık ortamlardan nefret eder hale geldim.
*Müziğe aşırı ilgili biriyim. Ciddi müzik teorisi biliyorum ve solfej dersi alıyorum.
*Sigara, alkol gibi alışkanlıklarım yok.
*Bağırsak sendromu var ve en ufak duygusal değişimde çok kötü bir şekilde canım yanıyor.
*Sosyal fobi var.
* Kimsenin önünde konuşma yapamam.
*İnsanlarla konuşurken gözlerine bakamam.
*Kaygı bozukluğu var.
*Abartmıyorum, sırf birisiyle göz göze gelmemek için servisteyken camdaki perdeyi çekiyorum.
*Derslerde konsantre olamıyorum ve okulda bir şey öğrenmiyorum. Evdeki 1-2 saatlik çalışma ile çoğu yazılıdan yüksek alıyorum.
*Sanki kafamın içinde durmadan müzik çalıyor ve bunu durduramıyorum.
*Çok fazla kendimle konuşuyorum.
Şimdi ise sınıfım ve sınıftaki durumumdan bahsedeceğim. Ve beni aşırı şekilde üzen bir olayı anlatacağım...
Sınıfta, en arka sırada tek başıma oturuyorum. Ve neredeyse hiç kalkmıyorum oradan... Boş ders ve teneffüslerde MP3 ile müzik dinliyorum. Sırf insanların seslerini ve gülüşmelerini duymamak için... Abartısız günde 6-7 saat müzik dinliyorum. En sevdiğim müzisyen ise Yavuz Çetin. Kısacası en arkada yaşayan bir ölü gibiyim. İnsanlarla etkileşimde ise;
*Çok kibar birisiyimdir.
*Fazlasıyla duygusal birisiyim.
*Empati yapabilirim.
*Kimsenin kalbini kırmam.
Aslında iyi bir insanım sanırsam. Bu kadar tek kalmayı hak edecek bir şey yapmadım. Konuşacak kimsem olmayınca bir defter aldım ve ona içimden geçenleri anlatıyorum. Şiirler yazıyorum... Bu defter dışında arkadaşım yok... 17. doğum günüm yaklaşıyor ve şimdiye kadar hiçbir arkadaşım doğum günümü kutlamadı.
Neredeyse hiçbir arkadaşımla telefondan konuşmadım ve şimdiye kadar hiç kız arkadaşım olmadı.
Şimdi ise beni üzen olayı anlatacağım... Yeni dönemin ilk günleriydi... Bir kız vardı... O da yalnızdı ama güzel bir kızdı. 2. gün yanıma geldi ve bende epey heyecanlandım. Sonra beraber oturur olduk teneffüslerde... Ben, mutluluktan uçuyordum. Bana,biz çok yakın arkadaşız demişti. Son zamanlarda ondan hoşlanmaya başladım ama ona hep arkadaş gibi davranmaya devam ettim. Şuan onun bir sürü arkadaşı var ve benimle çok az konuşuyor... Hayatımda ilk defa bir kızla telefondan konuşacaktım... Arama sebebim ise canı sıkkındı, nasıl oldun diye soracaktım... Yüzüme kapattı. Mesaj attım, sonra konuşalım dedi... Yarın arayayım dedim, o da olur dedi. Aradım ve açmadı... 2 gün önce yanıma geldi ve canı sıkkındı... Ona elimden gelen her şeyi yaptım... Acaba çok kötüydü o yüzden açmadı telefonu dedim. Yine biraz mutlu oldum. Bazen buna mesaj atıyordum... Sonra konuşalım falan deyip cevap vermiyordu... Bana ise önceki zamanlarda: şu çocuk çok yakışıklı, sınıfta en sevdiğim kişi şu oğlan tarzında konuşuyordu... Dün ise çok mutsuz hissediyordum. Ama o, bir kere gelip neyin var demedi... Sınıftan çıkarken ona hep iyi akşamlar derdim... Dün çıkarken, onun yanındaydım ve o, ben hariç herkese iyi akşamlar dedi... Daha yazacağım çok şey var ama bu uzar gider...
Kısacası kendimi çok yalnız hissediyorum... Ve 17 yaşıma basacağım hiç arkadaşımla resmim olmadı daha...
En büyük hayalim konservatuar okumak... Ama, aç kalmamak için önce mühendislik okumamı istiyor ailem... Zaman geçirmek için spora gideyim diyorum, okul ve sınavlardan göndermiyorlar... Sürekli gözlerim doluyor... Okuduğunuz için teşekkür ederim...
YAŞAMAK İSTEMİYORUM ARTIK...

Genişletmek için tıkla...

Taner Çelikkıran dedi:

Öncelikle bana güvenebileceğinizi söyleyebilirim. Profesyonel olarak bu işi yapmıyorum ama bunu şuna dayanarak söylüyorum; küçüklüğümde çok okul değiştirdim. Çok fazla insan tanıdım. Görüp görebileceğiniz çok farklı karakterlerde insanlar tanıdım. Ama iletişim kurmadan. Yani insanları dışarıdan izleyerek.

Bu dışarıdan izleme işini çok uzun zamandır yapıyorum. Çocukluğumdan beri. En yakınımdakilerle başladım. Annem, babam ve ablamla yani. Okula başladım, okullar değiştirdim, il değiştirdim, ve hala bu işi yapmaya devam ediyorum. Çoğu kişinin karakterini bildiğimden sorunları olup bana geldiklerinde kendim uyguladığım bir metot ile sorunlarını çözdüm. Çoğunda da başarılı oldum.

Çoğu sorunu şöyle çözdüm: Sorunu olan iki insanı ele alalım. İlla ki insan olmak zorunda değil. Bir taraf bir kişiyken diğer taraf belli bir topluluk olabilir. Ama biz bu şekilde devam edelim.

İki tarafa da şu soruyu soruyorum: Sorununuz ne ve sorun yaşadığınız insan nasıl biri?

Cevaplarını alıyorum. Cevaplarına göre karakter analizi yapıyorum ve sorunun iki tarafa göre nasıl anlaşıldığına bakıyorum. Sonra iki tarafa uygun bir çözüm sunup uygulamalarını istiyorum. Yüksek olasılıkla işe yarıyor.

Sorununuzu ele alalım. Önceden dışa dönük biriymişsiniz. Ne kadar önce olduğuna bağlı olarak düzelme olasılığınızın yüksek ya da düşük olduğunu söyleyebilirim.

Müzikle ilgili olan insanların sağduyuları genelde yüksek olur. Sorununuzu çözmek için ilerlenebilir en mantıklı yol bu yol olacak diye tahmin ediyorum.

Sosyal fobiniz sonradan oluşmuş bir fobi. Bir sebebi olması gerekli. Durduk yere olma olasılığı çok azdır.

Kimsenin önünde konuşma yapamamanız normaldir. Ben de yapamıyorum. Çoğu kişide bu vardır.
Sorununuz çözüldüğünde kendiliğinden düzelecektir.

İnsanların gözüne bakamamak iletişimi bitirir. Biriyle iletişim kuracaksanız mutlaka gözüne bakmak zorundasınız. İnsanların gözlerine bakarken içinizde sebepsiz bir korku oluştuğunu biliyorum. Ya bana bir şey yaparsa diye korkuyorsunuz. Bunu yenmeniz çoğu sorunun çözülmesinin önünü açacak.

Tanıdığınız insanların gözüne hemen bakmaya çalışmayın. Bunu başarmanız çok zor. Kalabalığın arasına da karışamıyorsunuz. Eğer bir fotoğraflardaki insanların gözlerine de bakamıyorsanız ilk onlardan başlayın. Birilerine bakarken size bir şey yapamayacağını, bakarsanız düşündüklerinizin tam tersi olacağını düşünün. Kararlı yapıdaysanız bir zaman sonra çok zor olsa da başaracaksınız. Sonraki bakma girişimleriniz bu kadar zor geçmeyecektir.

Okulda öğrenme problemi çekmenizin sebebi yine insanların gözlerine bakamamanız.

Bu bakışma sorununu 3-4 ay gibi kısa sürede yenmek çok zordur. Kararlı olursanız 1 ya da 1.5 yıl gibi bir sürede bu sorunu yenebilirsiniz.

Kafanızda sürekli müzik çalması sürekli müzik dinlemeniz ve en sevdiğiniz aktivitenin müzik olması ile alakalı olabilir. İleride düzelecektir.

Kendinizle konuşmanız yalnızlıkla alakalı. Bir süre sonra bu sorun geçecektir.

Kibarlık, duygusallık, empati gibi duyguları bu sorunları yaşadıktan sonra geliştirmişsiniz. Büyük ihtimalle bu böyle.

Ablam çoğu durumda size benziyor. Siz çok müzik dinliyorsunuz. O da çok dizi izliyor. Ona neden sürekli dizi izlediğini sorduğumda sorunlarımı unuttuğunu, bu yüzden çok dizi izlediğini söyledi. Çok müzik dinlemenizin sebebi bu olabilir.

Bir kız sizinle konuşmuş ve çok mutlu olmuşsunuz. Demek ki konuşabilirsiniz. Yakın arkadaşız deyip gitmesi illa sizden soğuduğu anlamına gelmez. Ona tekrar yaklaşın. Sizin gibi insanlar dışarıdan gözüktükleri gibi değildir. Size ön yargıyla yaklaşmış olabilir. İletişimi başlatmak için insanların ön yargısını kırmanız gerekiyor. Ön yargısını kırmanın tek yolu içinizdeki farklı dünyayı ona göstermek. Eğer hala soğuk davranıyorsa bırakın gitsin.

Arkadaşlık ilişkilerinde bazı insanlar herkesle iyi olmak, bazılarıysa az ama öz arkadaş ister. Sizin ihtiyacınız tek ama gerçekten güvenebileceğiniz ve sırlarınızı paylaşabileceğiniz bir insan bulmak. Problemleri atlatacaksanız böyle atlatmak daha mantıklıdır.

Kısacası problemlerinizi uzun bir dönemde, kademe kademe, ilkleri başararak, adımlarınızı sağlam atarak kurtulacaksınız. Hatırlatayım ben profesyonel değilim. Ama sorunlarınızdan böyle kurtulabileceğinizi düşünüyorum. Okuduysan teşekkür ederim. En kısa zamanda problemlerinden kurtulman dileğiyle.

Genişletmek için tıkla...