Paylaştığım müzikleri sen beğeniyordun genelde hep. Sebebi belli oldu.
Neyse ben de yalnız takılırım. Kimseyle kolay kolay arkadaş olamıyorum. Doğru düzgün ne bir kızla takılmışlığım ne de bir sohbet etmişliğim vardır. Bir kalabalığın içerisinde olsam hep yalnız hissederim. Okul zaten çok can sıkıyor. Müzikle ilgileniyorum ben de. Elektro gitar çalarım. Yani pek tavsiye veremeyeceğim çünkü aynı durumdan ben de muzdaripim. Aileme belli etmemeye çalışıyorum üzülmesinler diye.
Pek konuşmam. Hatta sınıfta yanımda oturan bazı insanlar: "Çok sıkıcısın." diyip yanımdan kalkmışlardı. Bunları anlatmamın tek sebebi bu konuda yalnız olmadığını bilmeni istemem. Arada: "Benim durumum içerisinde olan insanlar var mıdır ?" diye düşünürüm. Demek ki varmış.
Şu an yanımdaki tek arkadaşım kuşum herhalde. En azından sağlam takıldığım arkadaşlarım pek yok. Kuşum da ne olursa olsun hep yanımda. Açıkçası katlanabiliyorsam ailem ve kuşum sayesindedir. Gerçi kuşum da aileden ama neyse.
Umarım işler bizim adımıza iyiye gider. Ben pek karamsar bakmak istemiyorum. Çünkü hayatta ne olacağı belli olmuyor. Sana da üzüldüm bu arada baya cidden. Yaşamak istememek için biraz daha yolumuz var diye düşünüyorum.
