Yaptığınız en saçma şey nedir?

Jira dedi:

Küçükken ailem sevmediğim yemekleri asla bana yediremezdi. Hatta annemi, yemekleri dışarı atmakla dahi tehdit ederdim. Şimdi tam tersi. Ağzıma sürmediklerimi yemeye başladım. Aileden uzak kalınca biraz akıl başa geliyor.

Başka bir saçmalık olarak nitelendireceğim bir şey de saçma tiklerim. Bir şey izlerken çekmecenin kapağı açık olsa asla izleyemem. Kalkar kapatırım, öyle devam ederim. Ya da kıyafet dolabında bir şey katlanmamış olsun aşırı rahatsız oluyorum.

Belki iyi belki kötü bir şeydir.

Genişletmek için tıkla...

Dolap kapakları bendede takıntı. Özellikle açık kapı. En ufak bir açıklık aralık olunca hiçbir şey yapamıyorum.

Bazı sebzeleri( mantar, karnabahar, madımak, brokoli vs.) çiğ tüketmek, biber salçasını ekmek ile tüketmek. Bu arada mantar favorim, taze ise on numara sarıyor. Hatay'lı arkadaş var ise salça+ceviz+kimyondan oluşan mezeye asla hayır demez.

Okuldan kaçarken ayağımı kırmak en favorimdir, hala lise arkadaşlarımla buluşunca anlatılır ve yarım saat makarası yapılır Bundan iyisi varsa kapışalım.

İlkokul zamanlarında öğle vakti üzerime çamur dökülmüştü ben de eve gidip Kısa kollu ve şortlu Trabzonspor üniforması giydim. Bu arada mevsimlerden kış dışarısı çok soğuk. Okula bir girişim var herkes gülüyor ben de ne olduğunu anlamaya çalışıyorum falan. Hala aklıma geldikçe gülerim.

bitwise dedi:

Babama araba hareketliyken el frenini ceksen ne olur diye sordum, o yapilmaz boyle sacma seyleri merak etme sen kucuksun vs diye bi ton azarladi beni. Ben de yolda giderken arka koltuktan bir anda one uzanip el frenini cektim, kaza yaptik ama maddi hasarli yalnizca. Sonrasinda dayaklarin kralini bekledim babamdan ama ilginctir fiske bile vurmadi.

Genişletmek için tıkla...

Birazcik riskli bir hareket

Bile bile fotoğraf makinesinin flaşını gözüme tutup patlatmıştım En az 10-15 dakika flaşın patladığı yer gözümün önünden gitmemişti.

Lisede dersi kaynatma sırası bendeydi, sınıfta torpil patlatmıştım. Sahiden çok saçmaydı dsipline falan da gittim ama mutluydum

Yaşamak.

Birisi de dünyaya gelmek dememiş...

Neyse ben de tiyatro ile ilgili bir gelecek düşünmezken liseye giriş sınavları sırasında okulun tiyatro grubuna katılmam diyebilirim.

Edit:

Maximen dedi:

Yaşamak.

Genişletmek için tıkla...

Geldi

Askere gitmek.

Daha okula başlamadığım zamanlardı. Arkadaşımla oynarken caminin kapısının açık olduğu gördük.Cami inşaat halinde olduğu için kapısı hep kilitli olurdu. Sonra baktıkki ortada kimse yok, üst kata çıktık.( Kadınların namaz kıldıkları yer) Üst katta tuğlalar bir kenara dizilmiş, inşaattaki sırasını bekliyordu. Sonra dedik, hadi bunları aşağı atalım bakalım nasıl kırılacak. Bir ben atıyorum, bir arkadaş. Tuğla alt kata düşünce parım parça oluyor, bizde eğleniyoruz. Sonra arkadaş tutturdu aşağı inelim bakalım diye, bende tutturdum birkaç tane daha kıralım kaçalım, yakalanmayalım diye. Ben bir yandan tuğlaları aşağıya atıyorum, bir yandan arkadaşı ikna etmeye çalışıyorum. Baktım arkadaş yine gidiyor beni dinlemiyor, bir yandanda söylüyorum, aşağıda tuğlaları attığımız yerde durma diye. Ama biryandan da endişe duyuyorum, acaba oraya gider mi diye. Sonra arkadaş merdivenden aşağıya indi. Bende tekrar tekrar söylüyorum, tuğlanın düştüğü yere gitme, yanıma gel diye. Aşağıdan arkadaş diyor,vayy nasıl kırılmış bunlar falan. Bir yanım, daha tuğla atma, adamın bir yerine gelir,kaçın gidin diyor. Diyer yanım, o kadar söyledikya oraya geçmez, salak mı bu. Bir kaç tane daha kıralım gideriz, diyor. Bir tane tuğla aldım elime, yalnız yarısı kırıktı falan. Bir yandanda diğer tuğlayı gözüme kestirdim, o yarım tuğlayı yine aynı yere attım, tam diğer tuğlaya yönelmişken. Taaak, diye tok bir ses geldi aşağıdan. Sonra arkadaş tüm gücüyle bağırıp ağlamaya başlayınca, içime bir korku girdi, başımdan aşağıya kaynar sular döküldü sandım. Koşarak aşağıya indim baktım, arkadaş eliyle başını tutuyor, bir yandan da avazı çıktığı kadar bağırıyordu. Tabi yanağının bir yanından aşağı kan akıyordu. Bende korkudan bir titreme başladıki sorma.Bir yandan arkadaşı sakinleştirmeye çalışıyorum, bizi duyacaklar, birileri gelecek korkusu var. Bir yandan adamın başına bakıyorum. Bildiğin bir parmak boyunda yarık var. Arkadaşa bir şey yok, azıcık kanamış falan diyorum ama ikimizde inanmıyoruz tabi buna. Sonra arkadaş ağlaya ağlaya aşağıya doğru okulun yanına gitti. Ben artık hem korku hem heyecan, hem suçluluk duygusu ne yapacağımı şaşırdım. Bende yanında gidiyorum. Sonra okula girdi. Annem öğretmen, o zamanlarda birleşik eğitim vardı falan. Sonra geldi ne oldu falan dedi, arkadaş direk beni ispiyonladı. Emrah başıma tuğla attı falan diyor. Ne diyeceğimi şaşırdım, annemde korktu tabi çocuğun bir yanı baya kanla kapandı. Ben daha kaza oldu falan demeden birkaç tane şamar yedimki sorma.Yüzümün bir yanı yanı ama hiçbir acı hissetmiyorum şoktan. Hani suçunu bilirsinde, bir an önce cezam kesilsede bu muallaktan kurtulsam psikolojisini yaşarsın falan. Aynen öyle oldu. Sonra annem çocuğu alıp direk sağlık ocağına götürmüştü. Bende ortalıktan tüydüm, bir bahçede harabelerin orada günü akşam etmiştim. Gece oluncada dedemlere falan sığınmıştım. Eve gidemiyorum, birde babamdan dayak yeme korkusu var. Tabi gece yarısına kadar benden haber alamayınca, bulunduktan sonra daha fazla üzerime gelmemişlerdi. Şimdi bakıyorumda ne kadar büyük bir aptallık yapmışım. Allaha şükürler olsunki, o arkadaşa ciddi bir şey olmadı. Tabi o yarığın izi başında kaldı malesef...