Açıkçası emir-kul anlayışını her zaman saçma bulmuşumdur ve bir komutanın bana emir vermesi kendi açımdan hazmedilemeyecek bir durum. Devletten maaşını alıyor ve kışlasında oturuyor, hürmet etmem için bir sebebim yok.
Hürmet istemiyor ki komutan. Mesela sen bir iştesin patronundan emir alırsın. Çoğu işte bu durum söz konusudur. Emir olmazsa askeri düzen olmaz bu bir gerçektir.
Çay getirme olayını bilemem ama komutandan veya sizden üst mevkiide olan herhangi birinden emir almayacaksınızda kimden alacaksınız veya sizin mevkiiniz yükselince diğerlerine emir vermeyecek misiniz? Askeriyenin bir hiyerarşisi vardır ve ciddiyet gerektirir, emir vermekte bu hiyerarşi ve ciddiyetin en temel parçası zaten.
İnsansız hava araçları ve yazılımlı bombalar ile nokta atışı yapılır artık o savaşlar. Salayım 1.000 askeri şehire işgal edeyim ile olmaz.
İşte sorun şu ki, ben profesyonel bir asker değilim. Gelip orada 6 ay paspas atıp yerden sigara toplayıp evime döneceğim. Bir de bunun üzerine gereksiz emrivaki üsluba katlanacak değilim. Savaş sırasında elbette emir verecek o ayrı. Ama adam 180 metrekare bir karakolda erlere orgenerallik taslayıp egosunu tatmin ediyor. Kibirli asker çok. Çoğu da kaba saba insanlar, üslup ve nezaket bile yok. Neyine ekstra saygı göstereyim? Ağzını açıp eleştiride bulunsan bile adam kafayı takar, askerliğin bile uzayabilir.
